Φλογερές Ψυχές

↬Αγαπώ

Chapter 1

Ace

«Η αγάπη είναι αόριστη μέχρι να την συναντήσουμε σε διάφορες πράξεις καλοσύνης και γενναιοδωρίας από τους συνανθρώπους μας. Μπορεί κάποιος να σου δείξει την αγάπη του αγοράζοντας σου ενα πανάκριβο κόσμημα, ενω κάποιος άλλος μπορεί να την δείξει με μια αγκαλιά, με ένα φιλί. Η αγάπη δεν αγοράζεται, ούτε έχει κάποιο κόστος. Ο καθένας την εκφράζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.»

Μιλούσε η Riley με πάθος, ενω οι περισσότεροι μαθητές την κοιτούσαν νυσταγμένοι. Αντικαθιστά προσωρινά την φιλόλογο, μιας και πήρε ξαφνική μετάθεση σε άλλο σχολείο. Ίσως δεν γυρίσει ποτέ.

«Η αγάπη, εαν είναι αληθινή, δεν μπορεί να πληγώσει κανέναν. Είναι η μεγαλύτερη ευλογία, παρόλο που μπορεί να σου κοστίσει ακριβά. Σε δένει με τον άλλο, σου μαθαίνει να μην τα παρατάς ποτέ, σε αλλάζει σαν άνθρωπο.»

Συνέχισε, δείχνοντας να αναπολεί όμορφες στιγμές της ζωής της. Αυτό πρόδιδε τουλάχιστον η έκφραση του ταλαιπωρημένου της προσώπου.

«Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι σημαίνει για αυτόν η αγάπη;»

Απεύθυνε την ερώτηση προς όλους τους μαθητές, δίχως να λαμβάνει κάποια απάντηση. Γέλασα, συνεχίζοντας να μουτζουρώνω το θρανίο μου.

«Κανένας;»

Ρώτησε απογοητευμένη και το βλέμμα της στράφηκε επάνω μου.

«Ace; Νιώθω πως θέλεις να μιλήσεις.»

Είπε, πλησιάζοντας το θρανίο μου. Στριφογύρισα τα μάτια μου. Ήμουν σίγουρος οτι θα το κάνει αυτό.

«Τι μπορεί να ξέρει ο Ace από αγάπη;»

Πετάχτηκε μια κοπέλα από τις μαζορέτες στο βάθος της τάξης και όλοι στράφηκαν προς το μέρος της.

«Γιατί, τι ξέρεις εσύ από αγάπη, Marilyn;»

Ρώτησα την κοπέλα, η οποία έχασε το χαμόγελο της.

«Αν ήξερε έστω και ένα άτομο από 'δω μέσα για αγάπη και από αλληλεγγύη, δεν θα άφηνε κανέναν να κοροϊδεύει ενα κακοποιημένο κορίτσι. Δεν θα την οδηγούσαν ποτέ στο να επιλέξει να εγκαταλείψει το σπίτι της για να το αποφύγει όλο αυτό. Είστε δεκαοχτώ χρονών και συμπεριφέρεστε σαν πέντε.»

Με κοιτούσε σοκαρισμένη, λες και δεν περίμενε τέτοιο ξέσπασμα.

«Εσύ είσαι αυτός που την ξεφτίλισε μπροστά σε όλους τότε. Εσύ το άρχισες, το ξέρεις;»