Chapter 5
Skylar
«Οι μαθητές που θα ακούσουν το όνομα τους να προσέλθουν στο γραφείο του λυκειάρχη.»
Τοποθετούσα όλα τα περιττά βιβλία στο ντουλαπάκι μου, καθώς άκουγα προσεκτικά τα ονόματα που εκφώνιζαν από το γραφείο των καθηγητών.
«—Bridget Styles, Zach Mattinson, Skylar Bretton. Βιαστείτε.»
Ακούγοντας το όνομα μου, άλλαξα πορεία καθώς κατευθυνόμουν ήδη προς την τάξη μου, ενώ τα γραφεία βρίσκονται στην άλλη πτέρυγα.
Ξεφύσηξα ανακουφισμένη, γνωρίζοντας πως ο λόγος που μας καλούν είναι για το νέο μου πρόγραμμα, μιας και δεν θα είμαι πλέον στην τάξη των προχωρημένων. Υπήρχαν αρκετοί απογοητευμένοι μαθητές. Όταν παρατήρησα πως ο Ace δεν ήταν ανάμεσα τους παραξενεύτηκα.
Περίμενα οτι δεν θα γράψει καλά, αφού όλη την ώρα έδειχνε να μην γράφει απολύτως τίποτα. Πίστευα οτι το μόνο που έκανε ήταν να ενοχλεί τους άλλους γύρω του. Όταν έφτασε η σειρά μου, μπήκα μέσα και η γραμματέας μου έριξε μια ματιά.
«Όνομα;»
Φυσικά και δεν θα με θυμόταν, παρόλο που θυμόταν όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Γιατί να με θυμάται εξάλλου;
«Skylar Bretton.»
Έψαχνε μέσα σε διάφορους φακέλους για αρκετή ώρα, μέχρι που της ψιθύρισε ο διευθυντής λίγο πριν βγει έξω από το γραφείο.
«Μπορείς να πηγαίνεις, έγινε κάποιο λάθος. Η κοπέλα είναι μέσα στο τμήμα.»
Είπε και γούρλωσα τα μάτια μου.
«Μα μου μηδένισαν την κόλλα και—»
Ξεφύσηξε εκνευρισμένη.
«Είσαι στο τμήμα. Μπορείς να πηγαίνεις.»
Έτεινε το χέρι της προς την πόρτα και βγήκα απορημένη. Μερικά παιδιά που απέμειναν με κοιτούσαν με φθόνο. Μια ερώτηση τριγυρνούσε στις σκέψεις μου. Πώς;
Καθώς κατευθυνόμουν προς την έξοδο, είδα τον Ace να μιλάει με την κ. Smith, την καθηγήτρια των αγγλικών και δυστυχώς αντιλήφθηκαν και οι δύο την παρουσία μου.
«Skylar. Λυπάμαι για το λάθος που έγινε κατά την ώρα της εξέτασης. Ελπίζω να μην στεναχωρήθηκες.»
Πριν καν προλάβω να πω κάτι που δεν πρέπει, με διακόπτει ο Ace.
«Της είπα την αλήθεια.»
Είπε και καλά πληγωμένος.
«Δεν περίμενα ποτέ να αντέγραφες Skylar. Είσαι από τις καλύτερες μαθήτριες μου. Ο Ace παραδέχτηκε οτι τον ενοχλούσε η Jessica και όχι εσύ.»
Πώς κατάφερε να την μεταπείσει έτσι;
«Θα τα πούμε στο αυριανό μάθημα.»
Είπε χαμογελώντας και αφού απομακρύνθηκε, ο Ace γέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Φυσικά και θα την έπειθε μόνο με ένα βλέμμα.
«Δ-δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό.»
Ψέλλισα.
«Πίστεψε με, έπρεπε.»
«Μα η κοπέλα μόλις—»
Γέλασε και ένιωσα ένα τσίμπημα στο στήθος.
«Δεν πιστεύω να την λυπάσαι. Αντέγραφε όλη την ώρα, την έβλεπα εγώ.»
Έγνεψα καταφατικά, δίχως να ξέρω πως να απαντήσω. Νιώθω άβολα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μιλάει ακόμη μαζί μου.
«Τ-τέλος πάντων, ευχαριστώ.»
Χαμήλωσα το κεφάλι μου και προσπάθησα να απομακρυνθώ από κοντά του ελπίζοντας να μην με ξαναπλησιάσει—μιας και ο διάδρομος που ήταν άδειος μόλις γέμισε—αλλά φυσικά και δεν θα γλίτωνα τόσο εύκολα.
«Sky!»
Άκουσα την ελκυστική φωνή του και γύρισα προς το μέρος του.
Μερικοί ψίθυροι ήχησαν από γύρω και έκλεισα στιγμιαία τα μάτια μου. Δεν θέλω να με σχολιάζουν και να υποθέτουν οτι κάτι τρέχει μεταξύ μας. Ο Ace βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της προσοχής, γεγονός που με τρομάζει.
«Δεν περίμενα ποτέ να μου μιλήσεις.»
Είπε χαϊδεύοντας τον καρπό μου που είχε αιχμαλωτισθεί από το χέρι του. Τα παιδιά γύρω μας γελούσαν με την κίνηση του. Προσπάθησα να φύγω, μα με σταμάτησε.
«Αλλά δεν θέλω να το ξανακάνεις.»
Ψιθύρισε καθώς βρισκόταν μερικά εκατοστά μακριά μου.
Προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα και άνοιξα τα μάτια μου απότομα. Απομάκρυνε τα χέρια του από πάνω μου και λίγο πριν πλησιάσει την παρέα του με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Δεν μπορώ να συνειδητοποίησω τι έχει συμβεί ούτε να καταλάβω πως μπόρεσα να πιστέψω οτι περιβόητος Ace Smoker θα μπορούσε να γίνει έστω και λίγο πιο φιλικός μαζί μου από τους υπόλοιπους.
Γέλια. Φωνές.
Έφυγα από τον χώρο όσο πιο βιαστικά μπορούσα, βρίζοντας την τύχη και την ηλιθιότητα μου.
Δεν βρισκόμαστε σε κανένα ρομαντικό βιβλίο, ούτε σε κάποια ταινία. Βρισκόμαστε σε μία μικρή περιοχή στην ανατολική Καλιφόρνια, σε ένα απαίσιο σχολείο γεμάτο ψεύτικους ανθρώπους.
Τίποτα δεν είναι αληθινό, πέρα από τον πόνο μου και την ταπείνωση που νιώθω αυτή την στιγμή. Για μια ακόμη φορά νιώθω ένα τίποτα. Σαν ένας άνθρωπος χωρίς νόημα που καταλαμβάνει τζάμπα χώρο σε αυτό τον κόσμο.
Έχω ξεχάσει ήδη αυτή την βελτίωση που πίστεψα οτι σημείωσα. Αντιθέτως, νιώθω πολύ χειρότερα αυτή την στιγμή από κάθε άλλη φορά.
Τρίτη μέρα στο σχολείο και μάλλον μόλις σταμάτησα να νιώθω.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Φλογερές Ψυχές
Ficção AdolescenteΗ Skylar Bretton, ορφανή από γονείς, μένει με τον ψυχικά διαταραγμένο θείο της και βιώνει μια δύσκολη περίοδο, καθώς την κακοποιεί. Ο Ace Smoker, γιός ενός πολύ πλούσιου επιχειρηματία φαίνεται πώς ζει την ζωή που όλοι ονειρεύονται. Ή μήπως όχι;
