Φλογερές Ψυχές

↬Ξανακαίγομαι

Chapter 2

«Θέλεις να έρθω και εγώ μαζί σου;»

Γέλασα.

«Μακάρι να μπορούσες να μείνεις κιόλας.»

Ξεφύσηξα, γνωρίζοντας πως η σχολική χρονιά χωρίς τον Ace δίπλα μου δε θα κυλούσε καθόλου ομαλά.

«Ποιος θα κάθεται μαζί μου στα αγγλικά; Ποιος θα μου σπάει τα νεύρα επειδή δεν με αφήνει να προσέχω στο μάθημα;»

Τον ρωτούσα απελπισμένα και γέλασε.

«Θα σε συνοδεύσω και θα περάσω να χαιρετήσω την Riley. Έχουμε πάρα πολλούς μήνες να την δούμε.»

Η Melissa έπιασε το χέρι μου και βγήκαμε όλοι μαζί από το διαμέρισμα. Επικράτησε νεκρική σιγή, σαν να είχαμε χαθεί όλοι στις σκέψεις μας. Ένιωθα πως ο αρνητισμός στόλιζε την ατμόσφαιρα μεταξύ μας και οτι αυτό που θα ακολουθήσει σήμερα δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο.

«Σήμερα θα έρθει να με πάρει ο μπαμπάς.»

Είπε ψιθυριστά η μικρή.

«Τι; Είπαμε δεν θα ξαναπάς σε εκείνο το σπίτι!»

Της φώναξε ο Ace και εκείνη κρύφτηκε από πίσω μου. Τους τελευταίους μήνες τα οικογενειακά τους προβλήματα αποτελούν ένα τεράστιο βάρος που δεν μπορούμε να ξεφορτωθούμε. Ο πατέρας τους κάνει τα πάντα για να κερδίσει ξανά της επιμέλεια και πολύ φοβάμαι οτι το όνομα του δε θα παραμείνει για πολύ καιρό λερωμένο. Μόλις ηρεμήσουν τα πνεύματα και ξεχαστούν οι κακές φήμες που κυκλοφορούν για εκείνον θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την πάρει μακριά μας.

Μερικά πράγματα όμως δεν ξεχνιούνται ποτέ, όπως η μέρα που προσπάθησε να με βιάσει.

«Δες θα πας.»

Αυτή ήταν και η τελευταία κουβέντα του Ace μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο. Ήταν απόλυτος και έδειχνε να μην σηκώνει αντιρρήσεις-η φλέβα στο μέτωπο του ήταν πιο εμφανής από ποτέ. Η Melissa έφυγε δίχως να μας αποχαιρετήσει και η καρδιά μου σφίχτηκε.

«Νομίζω πως δεν της κάνει καλό να την απομακρύνεις από τον πατέρα σας. Όσο άσχημα και αν της έχει φερθεί, δεν μπορείς να-»

«Μην ανακατεύεσαι στα πάντα Skylar!»

Και κάπως έτσι χωρίστηκαν οι δρόμοι μας. Η μέρα δεν ξεκίνησε καθόλου καλά και απ'οτι φαίνεται το προαίσθημα μου επιβεβαιώθηκε.