↬Σκέφτομαι

1.9K 195 11
                                    

Chapter 32

Skylar

«Αν ήρθες μέχρι το τμήμα μου για να με πείσει—»

Με έπιασε από το πίσω μέρος του κεφαλιού μου και με μια κίνηση βρέθηκα κολλημένη στον τοίχο δίπλα από την αίθουσα. Δυστυχώς εξακολουθούν να βγαίνουν παιδιά που μας κοιτάνε έντονα.

«Πάντα μιλάς τόσο πολύ; Δεν σου το 'χα Skylar.»

Ξίνισα το πρόσωπο μου.

«Πάντα θέλεις να τραβάς την προσοχή; Εγώ πάλι σου το 'χα.»

Ψιθύρισα στο αυτί του και γέλασε.

«Δεν προσπαθώ. Απλά είμαι ο εαυτός μου και ο εαυτός μου αυτή την στιγμή ήθελε να σε πιάσει, να σε κολλήσει στον τοίχο και να σε φιλήσει.»

Είπε και με πλησίασε για να εκπληρώσει την επιθυμία του.

«Μην κάνεις σκηνή σε παρακαλώ, δεν μου αρέσει να με κοιτάνε.»

Από την έκφραση του μπορούσε να καταλάβει κανείς οτι ήταν έτοιμος να σκάσει στα γέλια με τον απελπιστικό τόνο της φωνής μου.

«Εγώ το έχω συνηθίσει ξέρεις. Καιρός να το συνηθίσεις και εσύ.»

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

«Το ξέρω, αλλά εγώ δεν θα χρειαστεί να το συνηθίσω. Ξέχασες οτι είναι η τελευταία μου μέρα εδώ;»

«Εσύ μάλλον ξεχνάς την προσφορά που σου έκανα το πρωί και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί Sky.»

«Μπορούμε να πάμε κάπου ήσυχα; Κάπου μακριά από διψασμένα βλέμματα κουτσομπόλων.»

Τον έπιασα από το μπράτσο και κατευθυνθήκαμε προς την πίσω αυλή του σχολείου για το υπόλοιπο του διαλείμματος.

«Τώρα κατάλαβα γιατί με έφερες εδώ.»

Είπε πονηρά και όρμησε καταπάνω μου.

«Όχι γι'αυτό που νομίζεις.»

Τον σταμάτησα γελώντας και χώθηκα στην αγκαλιά του.

«Η αλήθεια είναι ότι ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να απομακρυνθούμε λίγο. Ήθελα να σε αγκαλιάσω χωρίς να μας βλέπουν για να ξεχάσω οτι βρίσκομαι στο χειρότερο μέρος του κόσμου.»

Με έσφιξε ακόμα περισσότερο κοντά του.

«Ο άλλος λόγος ήταν επειδή ήθελα να μιλήσουμε γι'αυτό που με πιέζεις από το πρωί.»

«Έτσι θα μιλήσουμε;»

Ρώτησε και μπορούσα να νιώσω την αναπνοή του στο αυτί μου, μια κίνηση που με ανατρίχιαζε ολόκληρη.

Φλογερές ΨυχέςOnde histórias criam vida. Descubra agora