Φλογερές Ψυχές

↬Καίγομαι

Chapter 2

Skylar

«Τόσο δύσκολο είναι να ετοιμάσεις ένα μεσημεριανό;»

Φώναξε χτυπώντας τον πάγκο της κουζίνας με δύναμη.

Ο θείος μου διαγνώστηκε με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας στα είκοσι του. Όσο ζούσε ο πατέρας μου, στεκόταν πάντα δίπλα του και τον βοηθούσε καθημερινά. Μετά τον θάνατο του παραιτήθηκε από την ζωή. Χάθηκε ένα μέρος του εαυτού του μαζί με τον αδερφό του, διότι ήταν η μοναδικός άνθρωπος που είχε στη ζωή του. Με την συμπεριφορά του αδυνατούσε να κάνει οικογένεια.

«Σε πέντε λεπτά θα είναι έτοιμο.»

Χαμήλωσα απευθείας την φωτιά για ευνόητους λόγους. Έριξα μια ματιά προς το μέρος του και κατάλαβα πως δεν έδειχνε πολύ ικανοποιημένος με την απάντηση που του έδωσα. Απομάκρυνα την κατσαρόλα, η οποία έπεσε από τα χέρια μου όταν ο θείος μου με τράβηξε απότομα προς το μέρος του.

Άρπαξε τους καρπούς μου και τους πίεσε πάνω στο μάτι της κουζίνας.

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου. Ένιωθα το δέρμα μου να καίγεται και ο πόνος ήταν πιο έντονος από ποτέ. Με έσπρωξε ελάχιστα προς τα πίσω.

«Μάζεψε τα όλα. Τώρα!»

Φώναξε και έφυγε από την κουζίνα, αφήνοντας με ανύμπορη να αντικρίζω μια αποκρουστική εικόνα στους καρπούς και τις παλάμες μου.

Μόλις σιγουρεύτηκα οτι έφυγε, άνοιξα τον νεροχύτη και άφησα το κρύο νερό να τρέξει στις πληγές μου. Ένιωσα τεράστια ανακούφιση, άλλα ο πόνος δεν υποχώρησε τελείως. Όμως έχω συνηθίσει πλέον να δέχομαι εγκαύματα και μελανιές στο σώμα μου.

Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να τυλίξω τους καρπούς μου με μια γάζα και ξεκίνησα να συμμαζεύω την κουζίνα.

Και αυτό που μόλις έζησα δεν ήταν απολύτως τίποτα.

[...]

Οι φωνές των μαθητών στο προαύλιο μαρτυρούσαν πως τα μαθήματα δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη.

Πλησίασα διστακτικά το πάρκινγκ, όπου βρίσκονταν τα περισσότερα παιδιά με τα ακριβά τους αυτοκίνητα και κάθισα σε ένα απομονωμένο παγκάκι.

Είχα βγάλει τις γάζες για να μην προκαλέσω τον θείο μου. Θέλω να πιστεύει οτι δεν με ενοχλεί αυτό που κάνει. Πρέπει να αποφεύγω να τον εκνευρίζω με μικροπράγματα για να μην μεγαλοποιεί τις καταστάσεις―σύμφωνα με τα λόγια του γιατρού, ο οποίος προφανώς δεν γνωρίζει για τα ξεσπάσματα του επάνω μου.