↬Απορρίπτω

4.7K 544 67
                                    

Chapter 35

Skylar

«Καλημέρα.»

Είπα, προσπαθώντας να ακουστώ ευδιάθετη.

«Καλημέρα.»

Απάντησε και άνοιξε το ψυγείο, ψάχνοντας κάτι για να φάει.

Έπιασα διστακτικά τον χυμό και γέμισα το ποτήρι μου, δίχως να κερδίσω καμία αντίδραση από τον θείο μου. Τον έπινα βασανιστικά αργά, έχοντας επικεντρώσει την προσοχή μου στις μαύρες, χνουδωτές παντόφλες μου, στην προσπάθεια μου να βρω το θάρρος να του ξεστομίσω τα νέα.

«Λέγε.»

Είπε καθαρίζοντας τον λαιμό του και σταύρωσε τα χέρια του. Με κοιτούσε με ένα απροσδιόριστο βλέμμα.

«Τι;»

Κούνησα μπερδεμένη το κεφάλι μου και προσγειώθηκα στην πραγματικότητα.

«Θέλεις κάτι να μου πεις. Το βλέπω.»

Είπε και μου άρπαξε το κρουασάν που πρόλαβα να τοποθετήσω στο πιάτο μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Ναι.»

Κατάπια με δυσκολία την τελευταία γουλιά του χυμού φρούτων μου και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.

«Ξέρω οτι δεν τα πας πολύ καλά με την δουλειά σου. Μιας και—»

«Από που το συμπέρανες αυτό;»

Ρώτησε θυμωμένος.

«Δεν είσαι συνεπής στην δουλειά σου και χρειαζόμαστε ένα σταθερό εισόδημα.»

Ύψωσα ελάχιστα τον τόνο της φωνής μου, προκαλώντας τον άθελα μου. Η παλάμη του συγκρούστηκε με δύναμη με το μάγουλο μου, γυρνώντας απότομα το κεφάλι μου προς την αντίθετη μεριά.

Ένιωσα πως από στιγμή σε στιγμή θα έχανα την ισορροπία μου, γιαυτό και κρατήθηκα από τον πάγκο της κουζίνας.

«Δεν θα δουλεύεις. Θα πηγαίνεις στο σχολείο σου, θα γυρνάς, θα μου μαγειρεύεις, θα διαβάζεις και θα κοιμάσαι. Είσαι δεκαεφτά χρονών, είσαι πολύ μικρή για να δουλεύεις!»

Είπε θυμωμένος και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τον ενόχλησε τόσο.

«Δεν θα είναι πολύωρη η δουλειά, απλά θα νταντεύω ένα κοριτσάκι, δεν είναι τίποτα τόσο κουραστικό. Δεν είναι κακό να έχω τα δικά μου χρήματα.»

Είπα αγανακτισμένη, καταφέρνοντας να τον εκνευρίσω ακόμη περισσότερο. Δεν είναι καθόλου κακό βασικά να έχω τα δικά μου χρήματα. Ο θείος μου δεν μοιράζεται τα δικά του ούτε καν για φαγητό. Τα χρειάζομαι και το ξέρει.

Φλογερές ΨυχέςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora