Φλογερές Ψυχές

↬Πέφτω

Chapter 18

Προκειμένου να μην προλάβει να με αναγνωρίσει, έκλεισα γρήγορα την πόρτα. Αναπνέοντας ακανόνιστα, το σώμα μου δεν με κρατούσε άλλο πια και έπεσα ατσούμπαλα στο πάτωμα.

Αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου τοποθέτησα τη πλάτη μου κόντρα στη πόρτα, φοβούμενη μη μπει μέσα. Χτυπούσε την πόρτα δυνατά και φώναζε το όνομα μου. Φυσικά και θα με αναγνώριζε. Ο έρωτας μας δεν χάνεται, η καρδιά δεν ξεχνά.

«Skylar άνοιξε!»

Φώναξε για μια τελευταία φορά και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου, καλύπτοντας το στόμα μου για να μην ακούσει τους λυγμούς μου. Γιατί Θεέ μου; Γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό; Τόσα χρόνια παλεύω να διαγράψω τις αναμνήσεις μου μαζί του από το μυαλό μου και δεν τα καταφέρνω. Πως θα ξεχάσω εάν μένει απέναντι μου;

Σταμάτησα να ακούω το όνομα μου, καθώς μια γυναικεία παρουσία διέκοψε τον Ace.

«Όλα καλά;»

Τον ρώτησε. Καταραμένη υποτιθέμενη ηχομόνωση, γιατί ακούω τόσο καθαρά τι λένε; Αντί όμως να απομακρυνθώ, σηκώθηκα περίεργη να κοιτάξω από το ματάκι της πόρτας. Ο Ace βαρούσε το κεφάλι του με τη παλάμη του και η νεαρή κοπέλα άφησε κάτι τεράστιους φακέλους στο πάτωμα για να τον παρηγορήσει. Χάϊδευε τον ώμο του και έβραζα μέσα μου.

«Δεν είναι καλή ώρα Barbara.»

Ανακοίνωσε το όνομα της και θυμήθηκα αμέσως την τηλεφωνική συνέντευξη που είχε δώσει στο ραδιόφωνο. Τον ρωτούσαν ποια είναι η σχέση του με τη γραμματέα του Barbara. Η καρδιά μου σφίχτηκε για άλλη μια φορά όταν τους είδα να μπαίνουν στο διαμέρισμα του και απομακρύνθηκα από την πόρτα. Μα τι κάνω ακριβώς; Χτύπησα το κούτελο μου με τη παλάμη μου, αντιγράφοντας τον Ace. Είμαι τόσο χαζή, τόσο αδύναμη.

Η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη. Τόσο δύσκολη που δεν περίμενα ποτέ πως θα βρω την αγάπη, ούτε την φιλία. Δεν πίστευα ότι μου άξιζε, διότι έτσι με έκαναν να αισθάνομαι. Με έκαναν να νιώθω ανίκανη, λίγη. Κι όμως βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος να με αγαπήσει ανιδιοτελώς, χωρίς να νοιάζεται για το πόσο διαλυμένη ήμουν, ούτε και για την άθλια εμφάνιση μου. Δεν με έκρινε για τα εγκαύματα μου, τα οποία έχουν μείνει για πάντα στο σώμα μου. Δεν εκτίμησα ποτέ τις αδιάλειπτες προσπάθειες του να με κάνει ευτυχισμένη. Το μόνο που κατάφερνα ήταν να τον απομακρύνω, να τον σπρώχνω, να τον διώχνω..

Το δυνατό μου κλάμα διέκοψε το κουδούνι της πόρτας. Όταν σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα γύρω μου, συνειδητοποίησα πως όχι μόνο είχε νυχτώσει πλέον, αλλά και ότι είχα αφήσει το κινητό μου στο αθόρυβο. Οι 7 αναπάντητες κλήσεις από την Riley πρόδιδαν πως εκείνη μου χτυπούσε την πόρτα. Εκείνος δεν πρόκειται να με ενοχλήσει. Έχει παρέα τώρα.