Chapter 29
«Έλα, μπες.»
Ξεκλείδωσε το ακριβό αυτοκίνητο του και μου άνοιξε την πόρτα για να κάτσω. Κοκκάλωσα στην θέση μου, καθώς ένα κύμα αναμνήσεων τρύπωσε στο μυαλό μου.
«Μπαμπά!»
Ούρλιαζα, προσπαθώντας να αποφύγω τις φλόγες.
«Μαμά! Μαμά! Ξύπνα!»
Δάκρυα συσσωρεύτηκαν στα μάτια μου και ο Ace φάνηκε να αντιλήφθηκε την ενόχληση μου.
«Μαμά! Σε παρακαλώ πάρε μια ανάσα, μαμά!»
«Τι έγινε; Το μετάνιωσες; Θέλεις να πας για μάθημα; Αν είναι αυτό—»
Ένα αγνό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου όταν με έφερε κοντά του, στην αγκαλιά του.
«Όχι, απλά δεν έχω μπει σε αυτοκίνητο πάρα πολύ καιρό.»
Απέφυγα να του πω τον λόγο, ήταν αυτονόητος. Έδειξε κατανόηση και φίλησε απαλά το μέτωπο μου.
«Δεν θέλω να σε πιέσω Sky, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις. Δεν θα είναι όλες οι στιγμές σαν εκείνην, σου υπόσχομαι ότι είμαι πολύ καλός οδηγός και δεν θα σε κάνω να νιώσεις άβολα, καθόλου. Πρέπει κάποια στιγμή να έρθεις αντιμέτωπη με τους φόβους σου, έτσι δεν είχαμε συμφωνήσει;»
Η ιδέα του αυτοκινήτου που μερικά δευτερόλεπτα πριν μου φαινόταν τραγική, τώρα με έλκυε όλο και περισσότερο. Έκατσα στην θέση στου συνοδηγού και χαμογέλασε πλατιά, αναδεικνύοντας το χαμόγελο που έχω ερωτευτεί.
«Θα σε πάω κάπου που σίγουρα δεν έχεις ξαναπάει.»
Είπε και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο, ξυπνώντας μου ανεπιθύμητες αναμνήσεις. Ένιωσα το άγγιγμα του και χάιδεψε γλυκά το χέρι μου. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.
«Είσαι σίγουρη οτι είσαι καλά;»
«Ναι Ace, ξεκίνα.»
Δάγκωσα αμήχανη το χείλος μου. Το χέρι του βρέθηκε ξανά στο πόδι μου και δίχως να αντιλαμβάνομαι τι κάνω, τοποθέτησα το χέρι μου επάνω στο δικό του. Έμπλεξε τα δάχτυλα μας και πήρα μια βαθιά ανάσα.
«Τώρα μπορώ να ξεκινήσω.»
Αποκρίθηκε και ξεκίνησε να οδηγεί προς έναν άγνωστο προορισμό.
[...]
«Που είμαστε;»
Ρώτησα, κοιτώντας αναστατωμένη την θέα. Βρισκόμασταν σε έναν γκρεμό ενός πολύ γνωστού ψηλού λόφου.
«Δεν γίνεται να μην αναγνωρίζεις το μέρος.»
Χαμογέλασε πλατιά και τον μιμήθηκα.
«Άξιζε η δίωρη διαδρομή.»
Ψέλλισα και άφησε το χέρι μου σαν να ήταν το πιο εύθραυστο και πολύτιμο αντικείμενο. Δεν το αποχωρίστηκε καθ' όλη την διάρκεια της διαδρομής. Με ηρεμούσε το άγγιγμα του.
«Holywood.»
Διάβασε δυνατά την πινακίδα και έπιασα ξανά το χέρι του ενθουσιασμένη. Το συνήθισα τόσο πολύ που δεν μπορώ να διανοηθώ οτι πρέπει να το αφήνω. Θέλω να με αγγίζει συνέχεια, νιώθω ασφάλεια γύρω του. Το βλέμμα του αντίκρισε το δικό μου και δεν ήθελα να ξανακοιτάξω ποτέ στη ζωή μου οπουδήποτε αλλού πέρα από αυτά τα υπέροχα μάτια.
«Θέλεις να πλησιάσουμε και να καθίσουμε επάνω;»
Είπε και βγήκε έξω από το αυτοκίνητο. Έβγαλε ένα καλάθι από το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και οι μυρωδιές δεν άργησαν να καταφθάσουν στην μύτη μου.
«Έφερα και φαγητό.»
Είπε, δίνοντας μου το καλάθι.
«Πάμε, ναι.»
Τώρα αυτό θεωρείται ραντεβού ή βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και ονειρεύομαι πάλι;
YOU ARE READING
Φλογερές Ψυχές
Teen FictionΗ Skylar Bretton, ορφανή από γονείς, μένει με τον ψυχικά διαταραγμένο θείο της και βιώνει μια δύσκολη περίοδο, καθώς την κακοποιεί. Ο Ace Smoker, γιός ενός πολύ πλούσιου επιχειρηματία φαίνεται πώς ζει την ζωή που όλοι ονειρεύονται. Ή μήπως όχι;
