↬Αντέχω

4.8K 535 69
                                    

Chapter 31

Skylar

Ο δρόμος για το σπίτι έδειχνε τόσο μικρός και σύντομος, γι'αυτό και επιβράδυνα το βήμα μου επίτηδες για να αργήσω να φτάσω στον προορισμό μου.

Οχι οτι μπορούσα να τρέξω κιόλας με τέτοιους πόνους. Ίσως εμπιστευτώ την Riley αύριο και την αφήσω να με εξετάσει.

Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι. Θέλω να μαζέψω όλα τα πράγματα μου και να φύγω, αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του. Θα χάσει τον εαυτό του.

Το είχα υποσχεθεί στους γονείς μου. Δεν θα τον αφήσω να καταστραφεί ποτέ. Θα τον βοηθήσω, ακόμη και αν γνωρίζω ποιές είναι οι συνέπειες αυτής της πράξης μου.

Οι πρώτες σταγόνες τις βροχής δεν άργησαν να κυλήσουν κατά μήκος του προσώπου μου, προκαλώντας μου μια μικρή δόση ευτυχίας και χαράς.

Ασυναίσθητα, άλλαξα εντελώς την πορεία μου και κατευθύνθηκα προς το νεκροταφείο της περιοχής.

Έχω πολύ καιρό να πάω. Την προηγούμενη φορά που πήγα, η τάση να αυτοκτονήσω—εκεί, μπροστά τους—για να είμαι επιτέλους μαζί τους ήταν τόσο έντονη που φοβήθηκα να ξαναπατήσω.

Προσευχόμουν να χάσω την ζωή μου επιτόπου, έκλαιγα με λυγμούς για να με πάρουν από εδώ.

Δεν μπορώ να κρύβομαι για πάντα. Θέλω να τους δω, να τους μιλήσω.

Σχεδόν κουτσαίνοντας, άνοιξα την σιδερένια πόρτα, η οποία ήταν τόσο παλιά που έτριζε απίστευτα δυνατά.

Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου εξαιτίας της όψης των μνημάτων και της ησυχία που επικρατούσε στον γαλήνιο αυτό χώρο.

Όσο κακός, ξινός και άκαρδος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, με την είσοδο του στα νεκροταφεία οι δαίμονες που προσπαθούμε να καταπατήσουμε όλοι μέσα μας ηρεμούν.

Αυτό το μέρος δημιουργεί χιλιάδες περίεργα συναισθήματα ακόμα και στους πιο αναίσθητους ανθρώπους. Το να βλέπεις τα συγγενικά σου πρόσωπα που έχουν χαθεί, είναι στενάχωρο μα συνάμα όμορφο. Νιώθεις κοντά τους και ας είναι όλο αυτό μια ψευδαίσθηση.

Λύγισα τα γόνατα μου και έκατσα οκλαδόν στο χώμα.

Νιώθω ότι οι γονείς μου αυτή την στιγμή είναι πιο κοντά μου από κάθε άτομο που μπορεί να με περιτριγυρίζει, παρόλο που δεν είναι πια ζωντανοί.

Έχουν και θα έχουν πάντα μια θέση στην καρδιά μου.

Adam και Sarah Bretton.

Φλογερές ΨυχέςWhere stories live. Discover now