Φλογερές Ψυχές

↬Ξαναβλέπω

Chapter 10

Ace

«Δεν θα πας είπα!»

Φώναξε ο πατέρας μου και χτύπησα με δύναμη την γροθιά μου στην τραπεζαρία.

«Θα πάω.»

Είπα ψύχραιμα, προσπαθώντας να μην δείξω τον κακό μου εαυτό μπροστά στην μικρή μου αδερφή.

«Και εγώ θέλω να πάω στην μαμά.»

Είπε παραπονεμένη και ο πατέρας μου μου χάρισε το πιο άγριο βλέμμα του.

«Είδες τι κατάφερες τώρα; Τέλος, δεν θα πάει κανένας από τους δυό πουθενά. Είναι πολύ μικρή για να πάει στο νεκροταφείο.»

Η Melissa, μιας και φοβόταν τον πατέρα μας δεν έφερε κάποια αντίρρηση, ενώ εγώ μπορούσα και ήθελα να αντιδράσω.

«Δεν μπορείς να μας το κάνεις αυτό. Ήταν η γυναίκα σου, πως μπορείς να είσαι τόσο ψυχρός; Δεν την αγάπησες ποτέ σου, ε; Ήταν τόσο μονόπλευρη αυτή η σχέση τελικά. Ποτέ δεν κατάλαβες τι σημαίνει αγάπη και ποτέ δεν θα καταλάβεις.»

Ύψωσα τον τόνο της φωνής μου, με αποτέλεσμα να τρομάξω την Melissa, η οποία βρέθηκε να με αγκαλιάζει σφιχτά.

Την απομάκρυνα από κοντά μου και της έκανα νόημα να πάει στο δωμάτιο της και το έκανε χωρίς να μιλήσει, σχεδόν αθόρυβα.

«Σου έχω πει να μην τολμήσεις να το ξαναπείς ποτέ αυτό!»

Με έσπρωξε με δύναμη και με κόλλησε απειλητικά στον τοίχο.

«Καν'το.»

Ψέλλισα αδύναμος, με δυσκολία στην αναπνοή.

«Χτύπα με. Χτύπα με όπως χτυπούσες την μητέρα μου και όπως εξακολουθείς να χτυπάς και την κόρη σου.»

Είπα νιώθοντας ντροπή για τον ίδιο μου τον πατέρα. Βάρεσε με δύναμη τον τοίχο και αρπάζοντας τα πράγματα του, βγήκε από το σπίτι εκνευρισμένος—κλειδώνοντας φυσικά την πόρτα, λες και δεν έχω δικά μου κλειδιά για να βγω από εδώ.

Ανέβηκα ξεψυχησμένος στον επάνω όροφο. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου της Melissa, τσακώνοντας την να χαζεύει μια φωτογραφία που είχε τοποθετήσει μέσα σε μια κορνίζα στο γραφείο της.

Σπάνια μπαίνω στο δωμάτιο της. Δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις.

«Melissa;»

Άκουσε το όνομα της και άφησε βουρκωμένη την κορνίζα στο κρεβάτι της. Έκατσα δίπλα της, χωρίς να ξέρω πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Από τότε που χάσαμε την μητέρα μου, προσπαθώ να την αντικαταστήσω με κάθε τρόπο.