Φλογερές Ψυχές

↬Νοσηλεύομαι

Chapter 3

Ace

«Μην ανακατεύεσαι στα πάντα Skylar!»

Ύψωσα τον τόνο της φωνής μου και δίχως άλλη κουβέντα συνέχισα τον δρόμο μου προς την σχολή. Σήμερα έπρεπε επειγόντως να κανονίσω μερικά πράγματα για τα μαθήματα του πρώτου εξαμήνου.

Βάδιζα επιθετικά, λες και πήγαινα να σκοτώσω κάποιον. Τα νεύρα μου ήταν ανεξέλεγκτα και δεν είχα άδικο για το ξέσπασμα μου. Αυτός ο άνθρωπος μόνο για καλό δεν θέλει την μικρή κοντά του. Δεν είμαι τόσο χαζός όσο η Skylar για να πιστεύω οτι το κάνει επειδή του λείπει η Melissa.

Σταμάτησα απότομα και κοίταξα πίσω μου. Η Sky έμπαινε δειλά δειλά στο σχολείο και ένιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος. Της είχα υποσχεθεί να είμαι κοντά της. Κοίταξα την ώρα και έπειτα ξανά εκείνη.

Δεν προλαβαίνω.

Πέρασα βιαστικά τον δρόμο και σταμάτησα μπροστά στο μαύρο αυτοκίνητο του Caleb, ένα παιδί από την σχολή. Ήμασταν φίλοι στο δημοτικό, αλλά ύστερα μετακόμισε και χαθήκαμε.

«Ήρθες τελικά;»

Είπε έκπληκτος, μιας και του είχα πει πως μάλλον δεν θα ερχόμουν σήμερα. Δεν ήξερα οτι θα εξελίσσονταν έτσι τα πράγματα.

«Ναι μην ρωτήσεις γιατί καλύτερα. Δεν έχω όρεξη.»

Έκλεισα τα μάτια μου.

«Νόμιζα πως ήσουν χαρούμενος με τη νέα σου ζωή.»

Είπε και ξεφύσηξα.

«Είμαι αλλά πάντα υπάρχουν προβλήματα. Πίστευα οτι αυτό το νέο ξεκίνημα θα τα διόρθωνε όλα αλλά είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.»

Έβαλε μπρος και ξεκίνησε να οδηγάει.

«Μάλλον με τέτοια ψυχολογία δεν έχει νόημα το μάθημα σήμερα. Θέλεις να πάμε σε ένα πάρκο πάνω στο βουνό;»

Χαμογέλασα στην ανάμνηση της Skylar στη πρώτη μας βόλτα να κρατάει το καλάθι με τα φαγητά και να με καθηλώνει με το ξεχωριστό βλέμμα της.

«Είσαι πολύ ερωτευμένος μαζί της, ε;»

Με σκούντηξε και βγήκε από το αυτοκίνητο. Ούτε που είχα καταλάβει πότε φτάσαμε.

«Συγγνώμη, αφαιρέθηκα λίγο.»

Πήρα μια βαθιά ανάσα και εισέπνευσα τον καθαρό αέρα. Είναι πολύ όμορφα εδώ και η θέα σου κόβει την ανάσα.

Καθίσαμε στο χείλος του γκρεμού και άναψα ένα τσιγάρο.

«Είχες δίκιο τελικά, καλύτερα που ήρθαμε εδώ.»