Φλογερές Ψυχές

↬Απορία

Chapter 9

Κεφάλαιο 2

Είμαι μπερδεμένη.

Έγινε ένα περιστατικό πρόσφατα που αναστάτωσε τα άτομα γύρω μου. Έγινα ρεζίλι μπροστά σε όλο το σχολείο. Ένα άτομο με ταπείνωσε και ένιωσα τόσο άσχημα.

Έχετε βρεθεί ποτέ στην θέση μου; Αν ναι, πονάει. Σωστά;

Είναι απαίσιο να μην μπορείς να ζήσεις μια φυσιολογική ζωή εξαιτίας μερικών γεγονότων που έχουν επίδραση στην κοινωνική σου ζωή.

Μερικές φορές νιώθω πως παίρνω σωστές αποφάσεις και τελικά αυτές οι αποφάσεις καταλήγουν να φέρνουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Μπορώ να ψυχολογήσω τους ανθρώπους γύρω μου με μεγάλη επιτυχία. Εάν κάποιος δείχνει χαρούμενος και καταβάθος είναι στεναχωρημένος μπορώ να το αντιληφθώ.

Πίστευα πως τα είχα καταφέρει με την περίπτωση του. Λάθος.

Πως θα νιώθατε εάν κάποιος που δεν προσπαθούσε να επικοινωνήσει ποτέ μαζί σας, ούτε να σας προσεγγίσει, ξαφνικά θέλει να βρίσκεται κοντά σας;

Δεν θα σας φαινόταν ύποπτο; Σίγουρα.

Περνάνε χιλιάδες σκέψεις από το μυαλό μου, χιλιάδες απορίες. Από την στιγμή που με απογοήτευσε από τις πρώτες κιόλας μέρες, οι υποψίες μου επαληθεύθηκαν.

Προσπάθησε να με πλησιάσει ξανά. Απολογήθηκε. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο νιώθω πως το να τον συγχωρέσω είναι μια απόφαση που ανήκει σε εκείνη την κατηγορία που ανέφερα παραπάνω.

Μια σωστή απόφαση, μα ταυτόχρονα τόσο λάθος.

Φοβάμαι πως εάν συγχωρήσω αυτόν τον άνθρωπο θα με εκμεταλλευτεί ξανά. Ταυτόχρονα νιώθω πως είναι σωστό. Καταλαβαίνω από την αθωότητα στο βλέμμα του πως δεν έχει σκοπό να με βλάψει, παρόλο που το έκανε ήδη.

Ίσως τον συγχωρήσω, γιατί οπως έλεγαν και κάποτε, από τα λάθη σου μαθαίνεις και είμαι σίγουρη πως κάτι θα κερδίσω από αυτό.

Ίσως κερδίσω έναν φίλο. Μα ποιός θα ήθελε να κάνει παρέα με μια αποτυχημένη;

Εξαιτίας των στερεότυπων πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι για να γίνουμε μέλος σε μια παρέα, σε μια ομάδα, οπουδήποτε.

Κάποτε το διαφορετικό θεωρούταν ωραίο, μα τώρα αποκρούει τους ανθρώπους. Ας γίνουμε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι. Δεν θα βλάψει κανέναν.