↬Ξυπνάω

1.9K 202 8
                                    

Chapter 31

Skylar

«Τι; Όχι!»

«Ότι άκουσες. Γδύσου.»

«Αφήστε με!»

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και σηκώθηκα τρομοκρατημένη από το κρεβάτι μου, προσπαθώντας να βρώ ξανά τις ανάσες μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιός ήταν αυτός που μου μιλούσε και δεν θυμάμαι την φωνή για να την αναγνωρίσω.

«Τι έγινε;»

Άκουσα μια νυσταγμένη φωνή και έπεσα τρομαγμένη από το κρεβάτι μου και πιστέψτε με, η πτώση μου δεν ήταν καθόλου ομαλή.

«Τ-τι κάνεις στο κρεβάτι μου Ace;»

Έτριψε τα μάτια του και δεν χρειαζόμουν πλέον απάντηση, καθώς θυμήθηκα την χθεσινή βραδιά και χαμογέλασα.

«Εσύ γιατί τρίβεις τον κώλο σου;»

Γούρλωσα τα μάτια μου και έμπλεξα ντροπαλά τα δάχτυλα μου.

«Έ-επεσα, χ-χτύπησα και—»

Έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε πάνω του, με αποτέλεσμα να πέσω ξαφνικά επάνω στο γυμνό, γυμνασμένο στήθος του Ace.

«Γιατί ξύπνησες τόσο νωρίς;»

Ένα χασμουρητό συνόδεψε την ερώτηση του.

«Χτύπησε το ξυπνητήρι. Έχουμε σχολείο.»

Είπα ψέματα, δεν έβαλα καν ξυπνητήρι. Το είχα ξεχάσει τελείως έτσι όπως εξελίχθηκε η βραδιά μας. Απέφυγα να αναφερθώ στον εφιάλτη που μου τάραξε τον ύπνο.

«Τι ώρα είναι;»

Στράφηκα προς το μεγάλο ρολόι επάνω από το γραφείο μου.

«Χωρίς να θέλω να σε ανησυχήσω, σε δέκα λεπτά χτυπάει το κουδούνι.»

Μούγκρισε και σηκώθηκε.

«Έχω πολλές απουσίες.»

Παραπονέθηκε και ξεκίνησε να ντύνεται.

«Ace;»

«Ντρέπεσαι να αλλάξεις μπροστά μου;»

Μακάρι να ήταν τόσο απλό.

«Είναι κάτι που πρέπει να σου πω.»

Είπα καθαρίζοντας τον λαιμό μου και έκατσα ξανά στο κρεβάτι μου.

«Μετάνιωσες για χθες;»

Ρώτησε πληγωμένος και έκατσε δίπλα μου.

«Ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής μου.»

Χαμογέλασα πλατιά και ανταπέδωσε με ένα απαλό φιλί, σαν χάδι.

Φλογερές ΨυχέςTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang