Φλογερές Ψυχές

↬Απομονώνομαι

Chapter 8

Ace

«Κάθισε Ace.»

Είπε ψύχραιμα η Riley, προσπαθώντας να εξηγήσει την κατάσταση. Δίχως να φέρω αντίρρηση, έκατσα στην άδεια θέση δίπλα στην Eleven.

Όλες οι εικόνες που είχαν σχηματιστεί στο μυαλό μου με εκείνη και την Skylar στα διαλείμματα εμφανίστηκαν μπροστά μου. Θυμάμαι πως ήταν πολύ φιλική και γλυκιά μαζί της. Την είχε υποστηρίξει κιόλας μια φορά που την σχολίαζαν. Γιατί σταμάτησαν να κάνουν παρέα;

«Ace!»

Φώναξε η Riley, ξυπνώντας με από τον λήθαργο μου.

«Ε; Τι;»

Ξεφυσώντας, αναδεύτηκε στην θέση της.

«Έλεγα οτι η Eleven έχει να μας μεταφέρει σημαντικές πληροφορίες για την Skylar και εσύ είσαι στον κόσμο σου. Είσαι καλά;»

Ανακοίνωσε και έκανε νόημα στην κοπέλα που καθόταν δίπλα μου να μιλήσει. Έδειχνε αγχωμένη και αρκετά σφιγμένη.

«Ναι, ναι καλά είμαι.»

Χαμογέλασε διστακτικά.

«Επικοινώνησα μαζί της.»

Ψιθύρισε, κάνοντας με να στραφώ απότομα προς το μέρος της.

«Τι εννοείς;»

Ρώτησα, περιμένοντας να ακούσω περισσότερες πληροφορίες.

«Οτι με πήρε εχθές τηλέφωνο. Ήθελε να μεταφέρω στην Riley πως είναι καλά και οτι δεν έχει σκοπό να γυρίσει. Δ-δεν χρειάζεται να συνεχίσετε το ψάξιμο. Είναι πολύ καλά εκεί που βρίσκεται.»

Είπε και κοίταξα την Riley, που είχε σκύψει το κεφάλι της απογοητευμένη.

«Μα πώς;»

Μπορούσα να καταλάβω οτι ένιωθε προδομένη.

«Μάλιστα. Και εγώ γιατί πρέπει να το πιστέψω όλο αυτό;»

Μίλησα, γελώντας ειρωνικά.

«Ace!»

«Τι; Σου φαίνεται πειστική η δικαιολογία που σκαρφίστηκε μόλις τώρα;»

Ύψωσα τον τόνο της φωνής μου και σηκώθηκα από την θέση μου. Η Skylar ποτέ δεν θα μιλούσε έτσι, είμαι σίγουρος. Από το λίγο που την ξέρω πιστεύω οτι δεν θα μιλούσε τόσο άσχημα. Την Riley την εκτιμούσε, την αγαπούσε. Όσο και αν σιχαίνεται αυτό το σχολείο, δε θα ξεχνούσε ποτέ την πολύτιμη βοήθεια της.

«Μην παραλογίζεσαι. Δεν υπάρχει λόγος να μας πει ψέματα. Εξάλλου ήταν φίλες.»

Απάντησε και πίεσε τους ώμους μου, ώστε να επιστρέψω στην αρχική μου θέση.

«Όπως το είπες. Ήταν.»

Είπα, κοιτάζοντας επιθετικά την Eleven, η οποία με κοιτούσε ανέκφραστη.

«Γιατί σταμάτησαν να κάνουν παρέα άραγε;»

Ρώτησα ειρωνικά και την πλησίασα αγριεμένος.

«Δεν σε αφορά.»

Ψέλλισε και σούφρωσα τα φρύδια μου.

«Με αφορά από την στιγμή που ισχυρίζεσαι οτι επικοινωνήσατε.»

«Δώσε μου το κινητό σου να δω την κλήση. Τώρα.»

Έπιασα σφιχτά το χέρι της, με αποτέλεσμα να κοκκινήσει αρκετά στο σημείο του καρπού.

«Ace σταμάτα! Δεν είναι σωστό αυτό!»

Είπε ψύχραιμη η Riley, προσπαθώντας να με συνεφέρει. Είχε δίκιο.

«Μπορείς να ηρεμήσεις παρακαλώ;»

Ο θυμός μου ήταν πιο έντονος από ποτέ. Με απομάκρυνε από κοντά της και δάγκωσα εκνευρισμένος το κάτω χείλος μου.

«Φύγε. Δεν έπρεπε να σε μπλέξω ποτέ σε αυτήν την υπόθεση.»

Γέλασα.

«Οχι. Δεν έπρεπε απλά να πιστέψεις αυτήν και τις χαζομάρες που σου είπε. Θα τα παρατήσεις τόσο απλά;»

Είπα, δείχνοντας την Eleven που καθόταν ήσυχη στην γωνία του δωματίου.

«Είναι καλά. Αυτό έχει σημασία. Αυτός δεν είναι ο σκοπός μας; Να είναι καλά, όχι να την φέρουμε πίσω για να υποφέρει.»

Μίλησε σοβαρά και ξεφύσηξα, χάνοντας την υπομονή μου.

«Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος οτι κάτι τέτοιο ισχύει εαν δεν ακούσω την φωνή της. Θέλω να είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει εάν είναι καλά ή όχι. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν.»

Είπα στον ίδιο τόνο και σταύρωσα τα χέρια μου.

«Δεν έπρεπε να την ερωτευτείς. Έχεις χάσει το μυαλό σου.»

Ένα επιφώνημα έκπληξης ακούστηκε από την σιωπηλή, εώς τώρα, Eleven.

«Είσαι ερωτευμένος μαζί της;»

Ρώτησε σοκαρισμένη και ένιωθα το αίμα να παγώνει στις φλέβες μου. Οι παλμοί μου αυξήθηκαν και για πρώτη φορά το άγχος με κατέκλυσε.

«Ακόμα εδώ είσαι εσύ;»

Γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να δώσω καμία απάντηση σε αυτήν την ερώτηση για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, κινήθηκα προς την πόρτα.

«Γάμα το, θα φύγω εγώ.»

Δίχως να πω τίποτα, άνοιξα την πόρτα μα σταμάτησα τελευταία στιγμή.

«Λυπάμαι που τα παράτησες, μα εγώ δεν θα σταματήσω να ψάχνω και ας είμαι μόνος μου σε αυτό.»

Απευθύνθηκα στην Riley και αποχώρησα νευριασμένος από το ιατρείο της. Από εδώ και πέρα δεν θα χρειάζομαι και δεν θα εξαρτιέμαι από κανέναν.

Μπορώ και μόνος μου να την βρώ και θα το κάνω. Αν δεν την φέρω πίσω, να μην με λένε πια Ace Smoker.