Φλογερές Ψυχές

↬Κλαίω

Chapter 3

Skylar

Στήριξα το σώμα μου στον νεροχύτη και πήρα μερικές βαθιές ανάσες λίγο πριν αρχίσω να κλαίω με λυγμούς. Είχα μια ευκαιρία για να φύγω μακριά από εδώ και την έχασα.

Άφησα το σώμα μου να κυλήσει στον ψυχρό τοίχο του μπάνιου και κουλουριάστηκα αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι έκλαιγα για κάμποση ώρα, μέχρι που ήχησε το κουδούνι για την λήξη της δεύτερης ώρας.

Σκούπισα τα υγρά μάτια μου τα οποία έδειχναν κατακόκκινα πλέον και βγήκα από τις γυναικείες τουαλέτες.

«Πάλι έκλαιγε;»

Χαμήλωσα το βλέμμα μου και συνέχισα να περπατάω με προορισμό την τάξη της άλγεβρας.

Έστριψα σε έναν πιο στενό διάδρομο για να αποφύγω την πολυκοσμία. Ένα χέρι τυλίχτηκε γύρω από τον καρπό μου και με έσυρε σε μια αίθουσα. Το άγγιγμα ήταν σφιχτό και οι καρποί μου είναι ευαίσθητοι αυτή την στιγμή—ειδικά χωρίς τις γάζες.

Άνοιξα τα μάτια μου και αντιλήφθηκα πως βρίσκομαι κολλημένη στην πόρτα της αίθουσας των καλλιτεχνικών με τον Ace μερικά εκατοστά μακριά από το πρόσωπο μου.

Αυτή την στιγμή κοιτάζει επίμονα τα χέρια μου, τα οποία βρίσκονται ακόμα μέσα στις παλάμες του.

«Π-πονάω.»

Είπα ξεψυχισμένα και το άγγιγμα του χαλάρωσε κατευθείαν, ανακουφίζοντας το τσούξιμο και τον έντονο πόνο που ένιωθα. Επικράτησε σιωπή, κατά την διάρκεια της οποίας απλά με παρατηρούσε σοκαρισμένος να δακρύζω από τον πόνο και να αναπνέω με το ζόρι. Η ζαλάδα μου ήταν πλέον ευδιάκριτη.

Πόσο θα ήθελα να εξαφανιστώ από προσώπου γης αυτή τη στιγμή.

«Συγγνώμη δεν σκόπευα να σε πονέσω. Συγγνώμη και για πριν.»

Είπε και σκούπισα τα δάκρυα μου. Ένιωσα ευγνώμων που δεν σχολίασε τα εγκαύματα μου. Πίστευα οτι θα έκανε κάποιο καυστικό σχόλιο όπως όλοι τους.

«Μου στέρησες την ευκαιρία να γλιτώσω από αυτήν την κόλαση.»

Ψέλλισα και συνέχισα να δακρύζω ασταμάτητα.

Έδειχνε αναστατωμένος και φαινόταν οτι δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Δεν νομίζω να έχει βρεθεί και πολλές φορές σε μια τέτοια κατάσταση. Με κοίταξε στιγμιαία στα μάτια και ύστερα επικεντρώθηκε ξανά στα εγκαύματα μου.