Train Tracks To Serendipity [KTH]

46.BÖLÜM

Taehyung

Uyandığım zaman kendimi salonda bulmam artık anormal gelmeyen bir durum olmaya başladığı için üzerimdeki battaniyeye iyice sarıldım.

Battaniye? Bunu ben almamıştım ki.

Hızlıca uzandığım koltuktan doğruldum ve battaniyeye baktım.
Dün akşam Pera örtmüş olmalıydı.

Çalışma odasında onu düşünmeden işime odaklanmaya çalışsam da bir türlü yapamamış ve onu beklemeye karar vermiştim.

Birkaç kez arama girişimlerimden vazgeçerken elimdeki telefonla normalde hiç girmediğim fotoğrafımın dahi olmadığı ig hesabıma girdim.

Ana sayfada dolaşırken gördüğüm fotoğraf kanın damarlarımda hızlanmasına neden olurken Pera'yı arayıp nerde olduğunu sormak istedim.
Tabi bir anlık sinirle yeltendiğim girişim telefonu önümdeki sehpaya hızlıca bırakmamla son bulmuştu.

-Saçmalama Taehyung! Senin buna hakkın yok. İstediği kişiyle görüşebilir.
Kolumu anlıma koyup koltuğa uzandım ve düşünmemeye çalıştım.

-Neden bana Seyeon ile görüşeceğini söylemedi ki?
Neden sakladı?

Bu düşünceler Pera'nın Seyeon'dan hoşlanıyor olma ihtimalini aklıma sokup dursa da inanamak istemiyor ve uyumak için düşüncelerimle büyük bir savaşa giriyor gibiydim

Düne dair son hatırladıklarım bunlarken mutfaktan gelen tıkırtılarla Pera'nın orda olduğunu farkettim.

Hemen ayaklanıp battaniyeyi katladım ve odama çıktım.
Üzerimi değişip bir an önce işe gitmek istiyordum.
Kafamı dağıtmanın tek yolu buydu ve Pera'ya karşı soğuk davranıp onu huzursuz etmeye hiç niyetim yoktu.

Odama gelince yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım ve giysi dolabımın önüne gelip beyaz bir gömlek ve lacivert takımımı aldım ve hızlıca giyindim.

Saçlarımı biraz düzelttikten sonra aynadaki yansımama bakıp gülümseme çalışmaları yaptım. Tabi başarılı olduğum pek söylememezdi.
Zorla misafirliğe götürülen çocuklar gibi duruyordum.

Çalışma odama gidip gerekli evrakları çantama koydum ve tekrar salona indim.

Kapıya ilerlerken mutfaktan başını çıkaran ve bana seslenen Pera'yı farkettim.

-Taehyung nereye gidiyorsun kahvaltı hazırladım ben.
Gel hadi birşeyler ye önce.

-Ahh acil bir toplantım var da önden gitmem gerekiyor.
Sen bensiz devam et.

Dedim gülümsemeye çalışarak. Biraz sessiz kaldı ve tamamiyle mutfaktan çıktı.

-Bir sorun mu var?

-Ohh hayır ne gibi bir sorun olsun ki?

Her kelimemi seçerek konuşurken daha çok garip davrandığımı düşünüyordum.