Train Tracks To Serendipity [KTH]

23.BÖLÜM

Pera

Anahtarı çevirip içeriye girdim.
Bugün hava normalden daha soğuktu. Kendimi eve atmamla yatak odama çıktım.
Bahçede Taehyung'u uzun süre beklemiştim.
Hemen üzerimdeki montu çıkarmadan yatağıma girdim.
Çok fazla üşümüştüm. Yatağımın içinde ısınmaya çalışırken düşüncelere daldım.
Taehyung'a güvendiğim için geleceğinden emindim. Ama zaman geçtikçe umudum da gidiyordu. Seyeon istemesem de zorla atıştırmalık birşeyler getirmişti. Tabi Taehyung da tam o zamanda Bogum ile gelmişti.
Taehyung ve Seyeon ikiside abartılı tepkiler vermişlerdi. Taehyung nedense Seyeon'dan hoşlanmıyordu. Tamam Seyeon biraz alaycı bir karakterdi. Ben ona alışkın olduğum için garip bulmuyordum. Sanırım Taehyung böyle insanlarla anlaşamıyor diye düşündüm.
...

-Peraa! Pera.
Nefesim hızlıydı. Adımın seslenilmesiyle gözlerimi zorla açtım.
Üşüyordum.

-Taehyung?
Sesim fısıltı halinde çıkmıştı ve çok halsizdim.
-Pera hastaneye gideceğiz ateşten yanıyorsun.
Sesi çok endişeli geliyordu. Beni yatakta doğrulttu ve kalkmak için kolumun altına girdi. Zorlasam da kalkamadım.
-Kalkamıyorum Taehyung.
Hızlı bir hareketle beni kucağına aldı.
...
Gözlerimi rahatsız eden ışıkla gözlerimi açtım.
-Pera hanım daha iyi misiniz? Sadece küçük bir üşütme. Bebeğiniz de gayet sağlıklı. Ama lütfen dikkat edin. Sizin sağlığınız bebeğinizi de etkiliyor. Bol bol vitamin takviyesi alın.
İlaçlık bir durum yok. Serum bitti zaten istediğiniz zaman çıkabilirsiniz.

Yatakta doğrulmaya çalışırken Taehyung hemen bana yardım etti.
-Bugün seni çok beklettiğim için üşüttün değil mi? Neden dışarıda bekledin ki? Hava çok soğuktu. Benim yüzümden hasta oldun.

-İçerde olsaydım sen beni bekleyeceksin diye dışarıda durdum.
Sen bekletilmeyi sevmezsin Taehyung. Senin bir suçun yok hem.

Boğazımdaki hafif kuruluk yüzünden sesim kısık çıkıyordu.
Elini ensesine götürdü ve saçlarını karıştırdı. Derin bir iç çekti ve
-Seni beklerim Pera. Seni gerçekten beklerim ben. Sen sadece iyi ol. Hastalanma. Hem bebeğimiz hem de kendin için.
Gülümsedim.
-Gidelim mi o zaman?
Başını salladı ve kalkmama yardım etti.
Ceketimi giydim ve Taehyung'dan destek alarak arabaya kadar yürüdüm. Eve geldiğimizde Taehyung beni odama çıkardı.
-Sen üzerini değiştir ben de sana süt ısıtacağım tamam mı?
Montumu çıkarırken başımla onayladım. Hızlıca üzerime polar pijama takımımı giyip yatağımın içinde girdim. Aslında evin içi sıcaktı ama küçüklükten beri ellerim ve ayaklarım hiç ısınmazdı. Taehyung elinde bir tepsiyle odaya geldiğinde hemen yanıma geçip oturdu.
Yatakta doğruldum ve Taehyung'un uzattığı sütü alıp bir yudum aldım.
Sütün sıcaklığı içimi ısıtırken gülümsedim.
-Daha iyi misin?
-İyiyim Taehyung merak etme.
-Yarın hastaneye gitme. Yatıp dinlenmelisin.
-İyiyim birşeyim yok Taehyung. Sadece küçük bir soğuk algınlığı.

-Hayır Pera bir gün bile olsa dinlenmelisin. Üstelik daha hamileliğin 2. Ayındasın. Hala düşük tehliken var.
Taehyung haklıydı. Her ne kadar işe gidebilecek kadar iyi hissetsem de bebeğimi de düşünmek zorundaydım.

Sütümü bitirince Taehyung elimden bardağı alıp komodindeki tepsiye koydu.
-Tekrar ateşlenirsen ne olacak?
İşte bu ihtimal kötüydü. Hamileliğin ilk üç ayında şiddetli ateş düşüğe veya bebeğe zarar verebiliyordu. Bu ihtimalleri düşündükçe korkmuştum.

-Taehyung korkuyorum. Bu gece benimle kalsan olur mu? Bebeğime birşey olmasını istemiyorum.

-Hayır Pera bebeğimize birşey olmayacak. Tamam bu gece seninle kalacağım. Korkma tamam mı?
Elini alnıma getirdi ve

-Şuanlık birşey yok. Güzelce uyu şimdi hadi. Ben tepsiyi koyup geleceğim.
Taehyung'un tepsiyi alıp odadan çıkmasıyla yorganımı üzerime iyice çektim. Biraz sonra kapının açılmasına gelen Taehyung elinde telefonuna birşeyler yazıp gülümsüyordu. Taehyung telefonuyla ilgilenirken hep ciddi olurdu. Neden güldüğünü merak etmiştim. Telefonunu kapatıp bedenini  yorganın altına yerleştirdi. Elini tekrar alnıma getirdi.
-Ateşin yok gibi. Nasıl hissediyorsun?