Train Tracks To Serendipity [KTH]

60.BÖLÜM FİNAL

Pera

Yatakta bir türlü uykuya dalamıyordum. Kasıklarımda keskin bir ağrı vardı. Doktoruma durumu söylediğimde son haftalarda bu sancıları sık sık yaşayacağımı söylemişti. Doğum sancısıyla nasıl ayırt edeceğimi sorduğumda ise bana sadece o an gelince anlayacağımı söylemişti.

Ama ben anlayıp anlamayacağımdan pek emin değildim. Yani hepsi aynı gibiydi. Şimdiki de öyle ki geçmesini beklemekten başka şansım yoktu.

Taehyung'u da uyandırmak istemiyordum çünkü şu ara şirkette çok yoruluyordu ve benimle ilgileniyordu. Çoğu zaman ben sancı çektiğimde benimle beraber uyumuyordu.

Onu uyandırmadan için yavaşca yataktan kalktım ve mutfağa inip su içmeye karar verdim.
Sessizce kapıyı açıp merdivenlere ilerledim.

İnerken kasıklarım daha çok batmaya başlamıştı. Sancı bir iki dakika geliyor sonra kayboluyordu ki geçmesini bekledim.
Hafifleyince merdivenleri indim ve mutfağa ilerledim.

Sürahiden bardağa su koyarken daha ağır bir sancı gelirken sürahiyi düşürdüm.

"Linah annecim neyin var böyle? Daha iki hafta var."

Sancı bu sefer sıklaşmıştı ve iki dakikada bir daha fazlasıyla geliyordu.

Su içmekten vazgeçip bir iki adım atacağım sırada küçük bir sesle suyumun geldiğini hissettim.

"Hayır olamaz. Taehyunggg!!!"

Bu sefer gerçekti. Linah'ın erken gelmeye karar vermesi beni korkuya kaplarken ağzımın çıktığı kadar bağırdım.

Büyük bir gürültüyle Taehyung koşarak merdivenleri indi ve ne ara yanıma geldiğini anlamadan omuzlarını tuttu.

"Taehyung suyum geldi!! Linah geliyor."

"Ne!! Ama daha iki hafta vardı."

"Hemen gidelim nolur.."

Ağlamaya başlamamla Taehyung paniğe kapıldı ve yürümeme yardım ederek. Beni salona götürüp oturmamı sağladı.

"He- hemen geliyorum bekle anahtarı alacağım."

Hızlıca merdivemleri çıktı.
Ağrım sürekli hale gelmesiyle karnımı tuttum.

"Linah birazcık daha orda kal bebeğim. Baban şimdi gelecek."

Taehyung elinde ceket ve öncesinden hazırladığımız bebek çantasıyla beraber merdivenleri indi.

Yanıma gelip ceketi giymeme yardımcı olurken ayağa kalktım.
Koluma girmesiyle yavaş adımlarla çıktım ve arabaya bindik.

Taehyung

Hızlıca bahçeden çıkmamla beraber içimdeki heyecan panik korku üçlüsü elimi ayağımı dolaşdırıyordu.

Pera acıyla bağırırken ona nefes alıp vermesini söyledim ama bende düzgün nefes alıyor sayılmazdim.

"Biraz daha dayanın hemen gideceğiz hastaneye."

Telefonumu arabaya bağlamakla doktorumuzu aradım. Saatin 3 olması doktora ulaşamama ihtimalini gösterirken birkaç kez çalmasıyla açıldı.

"Doktor bey Pera'nın suyu geldi. Şuan hastaneye gidiyoruz. Lütfen çabuk gelin."

Tek bir nefeste konuşurken Doktor Pera'nın bağırma seslerini duymasıyla

"Tamam Taehyung hemen geliyorum. Pera beni duyuyor mu şuan?"

"Duyuyorum doktor bey.. daha iki... iki hafta vardı.. bir sorun yoktur değil mi?"