Train Tracks To Serendipity [KTH]

7.BÖLÜM

(Multimedya Klinik. Kış görüntüsü olarak düşünün:))

Pera

Klinikte hastalara bakmaya başlamıştım.
Çocuklar çok şirindi ama benim hiç keyfim yoktu.
Saat 6 da kendimi eve atabilmiştim.
Ve hiç uyumamıştım. Eğer yatsaydım uyuya kalıp kliniğe geç kalabilirdim.

Masamda kaçıncı olduğunu hatırladığım kahvemi yudumladım.
Dün gece gerçekten çok hareketli geçmişti benim için.
Taehyung bana sarıldıktan sonra tekrar uyuyakalmıştı ve koltuğa uzamasını sağlayarak evden çıktım.
Saatin 4ünde ne yapacağımı düşünürken delirmek üzereydim.

Bu olayı Arinlere açmak da istemiyordum.
Bir saat boyunca hava buz gibi olduğu için Taehyung'un arabasında oturup taksicilerin mesailerinin başlamasını bekledim.
Ne kadar absürt şeyler yaşadığımı düşünürken zaman geçmiyordu.
Ve kendimi uyanık tutmak çok zordu.
Sonunda bir taksi göründü ve hemen eve gittim.

Gerçekten çok saçma bir geceydi.
Ama onu da öylece bırakamazdım.
Öğle arasına girmiştik ve midem kahveyle dolu olduğu için birşey yemek istemiyordum.
Bahçeye çıkıp boş bir çardağa geçtim. Hava soğuktu ama güneşin ısısıyla iyice uykum gelmişti.
Başımı masaya koydum ve uykuya daldım.
...

Gözlerim yavaş yavaş açıldı. Ne kadar uyudum bilmiyordum ama şuan çok iyi hissediyordum.
Üzerime örtülmüş kabanı farkettim.
Ve tam karşımda oturmuş beni izleyen Taehyung vardı.
Bi dk nee?  Taehyung mu vardı?

Afallamış gibi hissettim. Başımı hızlıca sağa sola salladım. Ve uyku sersemliğinden çıkmaya çalıştım.
-Sonunda uyandın.
Aklıma aniden dün geceki olay dank etti ve başından aşağı kaynar sular dökülüyormuş gibi hissettim.

Hatırlamıyordu değil mi. Tabikide hatırlayamazdı kör kütük sarhoştu.
Sesimi düzeltim ve

-Uyuya kalmışım.
Ceketini üzerimden çektim ve ona uzattım.
-Neden buradasın Taehyung?

-Dışarısı çok soğuk neden burada uyuyorsun. Yemek yedin mi?

-Yemedim ama sen neden geldin?
-Bebeğimin annesi olacak kadının nerede çalıştığını görmek istedim.
Hadi yemeğe gidelim.

Hatırlıyordu. Taehyung dünkü geceyi hatırlıyordu. O an onu geçiştirmek için bebek yapmayı kabul etmiştim ve herşeyi hatırlıyordu.

-Taehyung.. Çok üzgünüm ama dün gece.. seni öyle görünce kabul ettiğimi söyledim ama o kadar sarhoştun ki hatırlayacağını düşünmemiştim.

Yüzünde birden büyük bir hayal kırıklığı belirdi.

-Pera neden o zaman kabul ettin. Sadece hayır diyip gitmedin de yanımda durdun!!
Bırakıp gitseydin keşke. Tüm geceyi hatırlıyorum. Ama bırakıp gitseydin de kendimden geçene kadar içseydim!
Sesi birçok duyguyu barındırıyor gibiydi. Öfke, hayal kırıklığı, tiksinti.

Bana iğrenerek bakıyordu. Ve bu bana çok dokunmuştu.

-Çok özür dilerim. Böyle olacağını bilemzdim.
Bana aynı tiksintiyle bakarak
-Mümkünse bir daha aynı ortamda bulunmayalım. Seni bir daha görmek istemiyorum. Sen de sadece kendini düşünen bencil bir kadınsın. Senden nefret ediyorum.

Dedi ve bir hışımla kalkıp gitti.
Kendimi berbat hissediyordum.
Onu boş yere umutlandırmış ve şimdi de bebek hayallerini suya düşürmüştüm.

Ama ne yapabilirdim ki. Daha yeni tanıştığım biriyle nasıl bebek yapabilirdim. Sevmediğim, ne sevdiğini bilmediğim bir adamla bunu nasıl yapabilirim. Hiç mantıklı değildi.