Train Tracks To Serendipity [KTH]

13.BÖLÜM

Taehyung

Her zamanki yoğun iş günlerinden birinde dosyalarla boğuşuyordum.
Ve eve çok geç gidiyordum. Yani bu da Pera'yı görmeme engel oluyordu.
Sonunda elimdeki işi bitirip arkama yaslanıp derin bir nefes almıştım.
Zaten mesai de bitmişti.
Pera'yı ve bebeğimi görmeye gidebilirdim.

Tam ceketimi almış odamdan çıkacakken. Telefonumun çalmasıyla ekranda Pera nın ismini gördüm.
Gülümseyerek açmıştım ki.

-Taehyung lütfen çabuk gel. Evimde birisi vardı. Çok korkuyorum.
Sesi çok endişeli ve boğuk geliyordu.
Hiç düşünmeden koşarak asansöre bindim ve zemin kata iner inmez kendimi dışarıya atıp arabama ilerledim.
Arabayı hızlıca çalıştırdım ve gaza basarak Pera'nın evine sürdüm.

Apartmanın önüne geldiğimde hızlıca arabadan indim. Pera yanında birkaç adam ve teyzeyle bankta otururyordu.
-Peraa!
-Bana doğru baktı ve dolu dolu gözlerini gördüm.
Ona doğru koştum ve önünde çöktüm.

-Ne oldu anlatabilecek misin?
Ağlamaya başladı. Kalkıp ona sarıldım. Sarılmamla ağlaması şiddetlendi.

-Şişştt sakin ol ben buradayım.
Yanımızdaki adama baktım. Ona yüz ifedemle ne olduğunu sordum.

-Ben hemen karşı dairesinde oturuyorum.  Dışarıya hava almak için çıkacağım sırada. Kapıdayken hanımefendi'nim çığlığını duydum.
Aniden karşı dairenin kapısı açıldı ve içeriden maskeli bir adam çıktı. Önce onu kovalamak istesem de. İçeriden ağlama sesleri gelince o tarafa koştum. Hanımefendi yerdeydi ve ağlıyordu.
Bebeğime ya birşey olursa diye tekrarlayıp duruyordu. Ve şoktaydı.

Kalkmasına yardım ettim ve dışarıya çıkardım. Çoktan Apartmanın sahibi polisi aradı.

Duyduklarım karşısında Perayı daha sıkı sararak başını öptüm.

-Yaptıklarınız için çok teşekkür ederim. Borcumu nasıl öderim bilmiyorum.
Adam bir elini havada salladı.
-Borcunuz falan yok beyefendi. Ben insanlık görevimi yaptım kim olsa aynı şeyi yapardı.

Tekrardan teşekkür ettim ve adam da kendi evine dönmüştü.

-Eve gidelim mi Pera?
Pera hala şok etkisinde gibiydi. Ayağa kalktı. Tabi ben de onunla kalktım.

-Taehyung seni de endişelenirdim. Sen de evine git artık ben de eve çıkayım.
Sesi kesik kesik ve sessiz geliyordu. Adım atacağı an bilincini kaybetti ve süreceği sırada belinden yakaladım.
Çok paniklemiştim.
Ya bebeğimize birşey olursa?
Bu kadar yaklaşmışken bebeğimi kaybedemezdim.
Aceleyle Perayı kucağıma aldım ve arabanın yan koltuğuna oturmasını sağladım.
Bende bindim ve hızlıca hastaneye sürdüm. Yolda giderken se doktorumuzu aramayı unutmamıştım.
....

Pera yavaş yavaş gözlerini açmasıyla ayağa kalktım.
Doktor da o sırada odaya girmişti.
-Taehyung bey bebekle ilgili hiçbir sorun yok.
Pera hanım çok fazla stres altında kalmış olmalı. Vücudu hamileliğe alışmaya çalışırken çok hassas olur.
Asla stres altında kalmamalı ve üzülmemeli. Geçmiş olsun şimdiden.
Dedi ve çıktı.
Derin bir nefes bıraktım.
Bebeğimize ve Peraya hiçbirşey olmayacaktı.
-Taehyung?
-Pera uyandın sonunda. Nasıl hissediyorsun? Daha iyi misin?

-Yorgun hissediyorum Taehyung uyumak istiyorum.
Hemşire geldi ve Pera'nın kolundaki serumu çıkardı.
-Serum bittiğine göre istediğiniz zaman çıkabilirsiniz geçmiş olsun.

Başımla onayladım.
Onu kendi evime götürecektim. Bunu çok önce yapmalıydım. Ama yapmadım ve böyle birşey yaşandı.
Pera hala uyuyordu.
Vücudu çok yorgun düşmüş olmalıydı.
Onu kucağıma aldım ve hastaneden çıktım. Araba oturmasını sağlayıp koltuğu biraz geriye ittim.
Üzerine ceketimi çıkarıp örttüm ve eve geçtim.
Hala uyanmamıştı. Yine kucağımda eve getirdim. Zaten çok hafif olduğu için taşımakta zorlanmıyordum.
Eve girdim ve üst kattaki yatak odamın kapısını açıp içeri girdim.
Dizleyerek yatağa çıktım ve perayı usulca yatağa bıraktım.