The Crazy, Rich Madame

chapter 20

"Vladimyr Stop!" Sigaw ni 'Luvien'

"Vladimyr!" He called again. 

Hindi pinansin ni Vladimyr ang galit na pagtawag sa kaniya ni 'Luvien'. Hindi sa nagmamatigas siya. Kundi dahil hindi na kaya ng tolerance niya ang nararamdamang kirot sa buong sistema niya at anumang oras. Bibigay na ang katawan niya.

Nagpatuloy sa mabilis na paglalakad si Vladimyr habang tinatahak ang direksyon patungo sa sasakyan, ilang metro pa ang layo nito. 

Ganun pa man, pakiramdam niya inaabot siya ng sampung taon sa paglalakad kahit na ang bilis ng kaniyang paghakbang.

"Buwiset! Bakit ba ang layo ng kotseng ‘yon?" Desperado niyang sambit. Nauubusan na siya ng bawat segundo, 

Her breathing gets hard. She felt the intense tremble of her body. Her head hurts. She felt cold and weak.

Pagtapat ni Vladimyr sa kotse ni 'Luvien', kulang na lang pasalamatan niya lahat ng santo saka nagmamadaling binuksan ito at tangkang papasok sa loob at nang makapagpahinga.

Gustong-gusto na ni Vladimyr ang makaupo, mailapat ang kaniyang likod at makapagpahinga. Dahil hinang-hina na talaga siya. 

Pagkapit ni Vladimyr sa handle ng pinto ng kotse, at hinila ito pabukas, kaagad sumilay ang matamis na ngiti sa kaniyang labi at nakahinga ng maluwag. 

"Salamat nan—ah!" nakangiting sambit ni Vladimyr bago nilakihan ang awang ng kotse ngunit natigilan siya ng bigla na malakas na sumara ang pinto. 

'Luvien?'

"Vladimyr stop! We need to talk!" Inis na awat ni 'Luvien' sa kaniya, kasabay ang matalim nitong tingin. 

Napasandal si Vladimyr sa sasakyan pagkakita niya kay 'Luvien' at agad na nag-iwas ng tingin. She lean on the car to keep her balance cause her legs were trembling drastically. 

Vladimyr heaves a deep sigh and said, "We can talk inside your car, shall we?"

Vladimyr begun feel her eyelids heavy. And the pain she felt is getting severe. That she couldn't handle it further. The drowsiness caused by pain is pulling her.

Vladimyr heaves a deep and long sigh before looking at 'Luvien' with her eyes feels heavy. 

"Luvien…" She uttered. Not a request but a plea. If this man in front of her is quick, he would notice her real situation. 

But sadly, he didn't. 'Luvien' is clouded with anger and she has no time left to explain. Though, she wouldn't really bother too. 

"No! We talk here!" Lucien sneered angrily. Flaring glares at Vlad. 

"Luvien please..." 

"Just tell me why you have to aim that gun to those—Vladimyr!"Lucien suddenly exclaimed warily after seeing Vladimyr fell slowly. 

Hindi na napigilan ni Vladimyr ang sarili. That moment she loose her consciousness and slowly fall right on her spot.
Mabilis na kumilos si Lucien at
maagap na nasalo ang walang malay na si Vladimyr.

Doon niya lang nakita ang hospital gown nito na puro dugo, mula sa ilalim ng brown na coat. At naramdaman ang pangangatog at panlalamig ng katawan ni Vlad.

"V-Vladimyr! What the hell?" Natataranta niyang sambit. 

Binuhat ni Lucien si Vladimyr at nagmamadaling inihiga sa backseat ng sasakyan. Natataranta siyang sumakay saka agad na pinaharurot  ang sasakyan kahit na malubak at maputik ang kanilang mga nadaanan bago nakarating sa main road. At doon mas binilisan niya pa ang pagda-drive.