The Crazy, Rich Madame

chapter 90

"This is disrespectful! Are you insulting us?" growled another, his voice a low rumble of indignation. It's eyes bloodshot as it's plump face in deep shade of red as it seethes in anger.

'who does this woman think she is? She's just a mere fourth rank boss of the organization and we are the council of the organization!' The man cursed under his breath as he glares at an unshaken Vladimyr.

Vladimyr leaned forward, her gaze icy and unwavering. "I am merely setting the tone," she replied evenly, her words cutting through the tension like a knife.

"You are guests here, but remember, in my domain, respect is earned, not demanded."

The room fell silent, the weight of her words hanging heavily in the air. The men exchanged uneasy glances, realizing they had underestimated the steel beneath Vladimyr's calm exterior.

In that moment, they understood they were dealing with a force far more formidable than they had anticipated.

Nagyeyelo sa takot ang bawat himaymay ng kanilang pagkatao. Hindi man lang nila nasulyapan sa kanilang pinakamatinding bangungot ang kasindak-sindak na tapang ni Vladimyr Dela Claire.

Ang babaeng pumalit sa namayapang si Luzviminda ay higit na mas mabagsik kaysa sa lahat ng boss ng organisasyon. Wala silang magawa kundi pilit lunukin ang nagbabadyang pagsabog ng galit na parang bulkan sa kanilang mga puso.

Nang wala nang marinig na salita mula sa kanila, isang mapanlinlang na kalmadong ngiti ang muling gumuhit sa labi ni Vladimyr, tila isang pahiwatig ng paparating na bagyo.

Itinuro niya ang sahig at kaswal na nagsalita, "Malapad ang sahig. You can sit on the floor if you like. Wag na kayong mapili. Sa panahon ngayon, dapat natututo rin tayong maging mapagpakumbaba. Maikli ang buhay. Hindi mo alam kung kailan ka... mamamatay, hindi ba?" Bagama't kaswal ang mga salita ni Vladimyr, ang tono niya ay naglalaman ng malinaw na pagbabanta. Ang kanyang mga mata'y matalim na inoobserbahan ang bawat ekspresyon sa mukha ng mga ito, habang ang sulok ng kanyang labi ay umarko pataas, nagdadala ng isang malamig na ngiti.

"What? You have no respect for us, we are the council of the Organization!" muling singhal ng isa pa. Namumula ang mukha nito habang matalim ang tingin na pinukol kay Vladimyr.

Bumagsak ang ballpen na hawak ni Vladimyr, saka siya dahan-dahang nagtaas ng tingin sa apat na lalaki. Ang kanyang mga mata'y tila tumatagos sa kaluluwa ng bawat isa, nagdudulot ng malamig na takot sa kanilang mga puso.

Bahagyang napaatras ang apat na lalaki, pilit nag-iwas ng tingin habang pigil ang paglunok dahil sa malamig na presensyang nagmumula kay Vladimyr.

"What organization are you talking about?" kaswal ngunit nanunudyong tanong ni Vladimyr.

"What? Of course the Phoenix Organization!" Mabilis na sagot ng isa. Ngunit tila natigilan ito at bumakas ang pagsisisi sa mukha nito. Tila nakalimot kung gaano kw-brutal ang babaeng nasa harapan nila.

Natawa si Vladimyr ng mapanukso, tila ba narinig niya ang pinakamalaking biro mula sa sinabi ng lalaki. Hindi siya makapaniwala sa kapal ng mukha ng mga lalaking ito, na isa sa mga dahilan kung bakit nalagay sa alanganin ang kanilang organisasyon.

"Saang planeta ba kayo dinala ng mga... perang binayad sa inyo ni Aaliyah Lutherford?"

Gulantang na napatitig ang mga lalaki kay Vladimyr, kaniya-kaniyang iwas sa nanunukat at tumatagos nitong tingin.

'Paano niya nalaman ang tungkol kay Aaliyah?!'

'Bwusit! May traydor sa gunggong na ito!'

Natatarantang nagsi-iwas ng tingin ang pitong lalaki. Ang kanina lang na umaapaw na bilib sa sarili at pagmamataas nila ay biglang lumagapak, tila nawala na parang bula.

Tila apoy na tinutupok sila ng malakas presensyang nagmumula kay Vlad. Ang hanging bumibigat at nagpapahirap sa kanila na huminga,parang may mabigat na bloke ng bato na nakadagan sa kanilang dibdib.

Vladimyr's gaze bore into them, her eyes cold and unyielding, slicing through the layers of their sinful, traitorous souls. The calmness of her demeanor belied the suffocating pressure her presence exerted, an almost tangible force that weighed heavily in the room.

Beneath her serene exterior lay a coiled beast, a ruthless predator ready to unleash its fury. The men, now acutely aware of the monster lurking within her, felt a shiver of fear.

Her poised demeanor was a facade, masking a ferocity that was ready to pounce and tear them apart. In that electrified silence, they realized with a bone-chilling certainty that they were the prey trapped in the lair of a merciless hunter.

The men felt suffocated, as if for the first time they needed air to breathe under Vladimyr's casual gaze. Her presence seemed to constrict the very atmosphere around them, each breath becoming a struggle against an unseen force.

Despite her outward calmness, her gaze carried an oppressive weight that pressed down on their chests, reminding them of their vulnerability in her domain.

In that tense moment, the air felt thick with tension and unspoken threats. They exchanged uneasy glances, realizing they were caught in a silent battle of wills with a woman whose power and resolve surpassed their expectations.

Vladimyr's cool demeanor masked a formidable strength that made them keenly aware of their own insignificance in her world.

Gumuhit ang nakalolokong ngiti sa labi ni Vladimyr, ang ngiting wala sa hinagap ng pitong lalaki na senyales ng kanilang masaklap na katapusan.

"Kung ganun, hayaan niyo akong ihatid kayo sa organisasyong ipinagmamalaki ninyo. Sino ba naman ako para...hindi pagbiyan ang hiling ng mga kalugud-lugod na ginoo ng...'Phoenix Organization, hindi ba?"