Next morning >>>>>
အျပင္ဘက္ျပတင္းဆီက မနက္ခင္းငွက္သံေလးေတြတက်ီက်ီနဲ႔မုိ႔ ႏုိးတစ္ဝက္ေပ်ာ္တစ္ဝက္ျဖစ္လာတဲ့ မနက္ခင္းေလးမွာ ခါးဆီေရာက္ေနတဲ့ေစာင္ကို
အေပၚထိဆြဲယူျခံဳလ္ုိက္ကာ ျပန္အိပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဒီေန႔ကိုႀကီးနဲ႔
အလုပ္လိုက္သြားမည္ကိုသတိရသြားသည္မုိ႔
ခ်က္ခ်င္းထထိုင္လိုက္မိသည္ ။ ကုတင္ေဘးက
စားပြဲေပၚမွာျမင္ေနရတဲ့နာရီလက္တံက ၈နာရီခြဲ တိတ္ိ ။
" ဟာ ဘယ္လိုေတာင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလဲ "
ကိုႀကီးမ်ားသြားၿပီလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကုတင္ေပၚကေျပးဆင္းကာ ေဘးကပ္ရပ္က
ကိုႀကီးအခန္းဆီကိုတံခါးေခါက္ၿပီး ဝင္သြားလိုက္သည္ ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သိမ္းၿပီးသြားေသာအိပ္ယာ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ
ေရခ်ဳိးခန္းသည္မို႔ ကိုႀကီးအလုပ္ကိုသြားၿပီဆိုတာ
သိလိုက္ရသည္ ။ အားမေလ်ာ့ႏုိင္ေသး
ေအာက္ထပ္မွာမ်ားေစာင့္ရင္ေစာင့္ေနမည္ထင္ၿပီး
ေအာက္ထပ္ကိုတဖန္ေျပးဆင္းသြားမိျပန္သည္ ။
သို္႔ေသာ္လည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ ႀကီးတင္တစ္ေယာက္သာ
႐ွိေပသည္ ။
" ေဟာ လူေလးႏိုးၿပီလား
ဒီေန႔အိပ္ေကာင္းတယ္ထင္တယ္
သား႐ိႈးေတာင္အလုပ္သြားၿပီ "
" ဟုတ္ "
" မနက္စာလာစားေတာ့
ႀကီးတင္ျပင္ထားေပးမယ္ "
အရင္ကေရာအခုေရာ မနက္ႏုိးလာတိုင္း
ကိုႀကီးကိုမေတြ႔ရသည့္ေန႔ေတြဆိုတာ လံုးဝမ႐ွိခဲ့သည္မို႔ အခုလိုမေတြ႔ရသည့္အခါ
တစ္ခုခုလိုေနသလိုခံစားလာရသည္ ။ စိတ္မပါစြာ
အေပၚကိုျပန္တက္သြားလိုက္ၿပီး အိပ္ယာသိမ္းဖို႔
ျပင္လိုက္ခ်ိန္ စားပြဲေပၚကပန္းအိုးေလး ေအာက္မွာဖိထားေသာစာရြက္ေခါက္ေလးကို
ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ထိုစာေခါက္ေလးက္ုိ ယူကာျဖန္႔ၾကည့္လိုက္သည္ ။
" မိုင္ မနက္စာစားၿပီးလို႔
ကုိယ့္ဆီလာခ်င္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္
ကိုယ္လာေခၚမယ္ "
လက္ေရးလွလွေလးနဲ႔ေရးထားခဲ့ေသာ
စာေလးကိုဖတ္ၿပီးမွစိတ္ၾကည္ေတာ့သည္ ။
အင္း ေတြ႔ခ်င္ေတာ့လည္းသြားရမွာေပါ့ ။ ထိုေၾကာင့္အိပ္ယာအျမန္သိမ္းကာ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး ႀကီးတင္ကိုအရင္ကူဖုိ႔ရာ
ေအာက္ထပ္ကိုတဖန္ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
