November 12
Next morning >>>>
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ေနသားတက်ျဖစ္လာသည့္
ေန႔ရက္ေတြ ။ လုပ္ေနက် သြားေနက်
၇ နာရီအမွီျပင္ရဆင္ရေသးသည္ ။ အိပ္ယာခင္း ေခါင္းအံုးလဲသည့္ေနဆို သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္း လဲလွယ္လို႔ အနက္ေတြသာ႐ွိသည့္ သူ႔အဝတ္အစားေတြကိုလည္းတစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး
မထပ္ေအာင္စီစဥ္ေပးေသးသည္ ။ သူႏွင့္လည္း
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ပိုအဆင္ေျပလာသည့္ ေန႔ရက္ေတြ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မိဘေတြလာတုန္းက
ေနာက္ဆုံးထားၿပီး သူကြၽန္ေတာ့္ကို မေအာ္ေတာ့ဘူး ။
အခုမနက္လည္း အေပၚထပ္သူ႔ကိစၥအလံုးစံုကို
ၿပီးစီးကာမွ ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းကာ
သူ႔အတြက္မနက္စာကို ႀကီးတင္ႏွင့္အတူ
ကူျပင္ေပးသည္ ။ အလုပ္သမားမ်ားစြာ
သူ႔ေနရာႏွင့္သူ႐ွိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အားလံုးကို မသ္ိေပ ။ အနီးကပ္ဆံုးအတူ႐ွိရသည့္ သူႏွင့္
ႀကီးတင္ကိုေတာ့တကယ္ႀကီးခင္တြယ္မိသည္ ။
" လူေလးေရ
ဒါေလးေရာထားလိုက္
႐ႈိးေလးက စားတတ္တယ္ "
" ဟုတ္ "
ႀကီးတင္လွမ္းေပးတဲ့ မုန္႔ထုတ္ေလးကို
ယူၿပီးစားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္သည္ ။ ဒီေန႔မနက္စာေလးက ေကာ္ဖီလက္ဖက္ရည္
သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာေသာက္ေစဖုိ႔ရာႏွင့္
မုန္႔မ်ိဳးစံုကိုဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ေပးထားသည္ ။
ေခတၱၾကာေတာ့ သူဆင္းလာေလသည္ ။ စားပြဲ
ေဘးနားမွာရပ္ေစာင့္ေနေပမယ့္ သူကဆက္မလာပဲ
စကားကိုအရင္လွမ္းေျပာသည္ ။
" ဟိုေန႔ကလို ေခါက္ဆြဲအရည္ေတြနဲ႔ဟာလား
အဲဒါဆိုမစားဘူး သြားေတာ့မယ္ "
" မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္
ႀကီးတင္ ေကာ္ဖီနဲ႔မုန္႔ေလးျပင္ထားတာပါ "
ႀကီးတင္ကဝင္ေျဖလိုက္မွ စားပြဲဆီကိုဆက္ေလွ်ာက္လာကာ
မနက္စာကိုစားသည္ ။ သူေျပာလုိက္တဲ့
ေခါက္ဆြဲဟူသည္ ေတြးၾကည့္စရာပင္မလို ။
ဘႀကီးျပန္သည့္ေန႔က သူ႔ကိုေငးေနမိရင္း
ဆီခ်က္ေရလံုျပဳတ္ျဖစ္သြားရသည့္ ေခါက္ဆြဲကို ဆိုလိုခ်င္းပင္ ။ အမယ္ အဲေခါက္ဆြဲဆို
မစားပဲအလုပ္သြားမယ္ဆိုပဲ ။ ေန႔တုိင္းကို
လုပ္ေပးလိုက္မွာေနာ္ဘာမွတ္ေနလဲ ။
