တစ္ညကုန္လို႔တဖန္လင္းျပန္ၿပီ ။
ျမဴခိုးဖ်ဖ်သာေဝေနေသာ ေဆာင္းဦးမနက္ခင္းမွာ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဘႀကီးတြင္ေတာ့တာဝန္အသီးသီး ။
" ဘႀကီး သားေမးစရာ႐ွိတယ္ဗ် "
" ေနာက္မွေမးေျမးငယ္
ဒါေလးကိုအရင္လာျပင္ေပးဦး "
" ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ
ဒါနဲ႔ ဘႀကီး သူကဒီလိုလည္းစားတတ္တာပဲလား "
စေတာ္ပဲျပဳတ္နဲ႔ေရာကာေၾကာ္ထားသည့္ မနက္ခင္းစာထမင္းကိုအေၾကာ္စံုေလးရယ္နဲ႔
မေန႔ကကြၽန္ေတာ္ေထာင္းကာထားေသာ င႐ုတ္သီးေထာင္းေလးကိုျပင္ေပးထားကို
ၾကည့္ရင္းစပ္စုမိျပန္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အညာမွာသာထမင္းေၾကာ္ကိုစားေလ့႐ွိေပမယ့္
ၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ျပသူေဌးေတြကေရာ ဒီလိုစားေလ့႐ွိတာပဲလား ။
" အင္း စားပါတယ္လူေလးရဲ႕
အျမဲေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲ
ဒီေန႔ထမင္းေၾကာ္ဆို မနက္ျဖန္က်ေနာက္တစ္မ်ိဳး
ေနာက္ေန႔က်ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပါ့ "
" ေအာ္.. ဘာပဲျပင္ထားထား
ဘာမွမေျပာပဲစားတယ္ေပါ့ "
" အင္း ႐ိႈးကအဲလိုပဲ
ဘာဆိုဘာမွမေျပာဘူး "
" အာ...ဘႀကီး
သားကို ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ေနရာမွာထားလို႔မရဘူးလား
ဘႀကီးလည္းမျပန္နဲ႔ေလ ဒီတာဝန္ပဲယူၿပီး
သားကခ်က္ျပဳတ္မယ္ေလဗ်ာ "
" အယ္ ဒီကေလးေတာ့
မရပါဘူး ဘႀကီးကဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆို
အခုလိုလူေလးကခ်က္မယ္ျပဳတ္မယ္ဆို
တင္တင္ ကိုေရာဘယ္လိုလုပ္မလဲ
သူအလုပ္ေနရာေပ်ာက္မွာေပါ့ "
" အာ..အဲဒါလည္းဟုတ္သား "
" ကဲကဲ ေပါက္ကရထပ္မေတြးနဲ႔
သြားေတာ့ ႐ိႈးဆီက္ို
၇ နာရီထိုးေတာ့မယ္ "
" ဗ်ာ.... ! သ.. သား သြားရမွာလား "
" ေအးေပါ့ ေျမးပဲသြားရမွာ
ညကေတာင္အဆင္ေျပေျပပဲကို
ၿပီးရင္ဒါမွလုပ္ကိုင္ရတာေနသားက်မွာ
သြား သြား "
ျငင္းမယ္ပင္မၾကံရ အေနာက္ကေန တြန္းကာပို႔ေနေသာဘႀကီးေၾကာင့္
ေလွကားေတြကိုျဖတ္ၿပီးလို႔ အေပၚကိုေရာက္ၿပီ ။
အေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေလွကားေျခရင္းကေန * သြား သြား ဟူေသာ
ဘႀကီးရဲ႕အမူအရာေတြေၾကာင့္ သူ႔အခန္းေ႐ွ႕ဆီ
ရပ္လို႔ေနေပၿပီ ။ မေန႔ညက ျဖစ္သလိုသာ
ထားခဲ့ေပးေတာ့ ဖြင့္ရမွာခပ္လန္႔လန္႔သာ ။
မေန႔ကမနက္ကလို သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကို
ေရာက္ေနပါေစဟုေတာင္းဆုျပဳရင္း
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္ ။ ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔
လြဲပံုက မေန႔ညက႐ွိေနသည့္ ကန္႔လန္႔အေနအထားအတိုင္းပင္
သူႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္စက္ေနလို႔ ။
