အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိပဲ ဂ႐ုစိုက္တတ္လာတယ္ ။ အခုေရာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိပဲ ရင္ခုန္တတ္လာၿပီလား ။ နီေစြးေစြး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို တ႐ိႈက္မတ္မတ္
ထိကပ္ၿပီးကတည္းက ရင္ေတြခုန္ေနရသည္မွာ
အခုခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၾကားေနရေသးသည္ ။ အနမ္းမမည္ေသာ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္အျပင္
နီးကပ္စြာျမင္လိုက္ရသည့္ မ်က္လံုး စင္းေနသည့္မ်က္ေတာင္႐ွည္ေလးေတြ
ႏွာတံဖ်ား ႏႈတ္ခမ္းပါး အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို
ကြၽန္ေတာ္ရင္ခုန္သည္ ။ မိုင္
မင္းဆိုတဲ့ဟာေလးကေလ ဘာေလးမ်ားလဲ ။
မရင္းႏွီးတဲ့ ခံစားခ်က္အသြယ္သြယ္ကို
ေတြးေလေလ႐ူးခ်င္ေလေလမို႔ ဆက္မေတြးေတာ့ပါ ။ မိုင့္ကိုကယ္ခဲ့သည့္
နည္းလမ္းကို ဒီအိမ္ကအလုပ္သမားအားလံုး
သိေပမယ့္ မိုင္မသိေလေကာင္းေလမို႔
ေအာက္ထပ္ကိုျမန္ျမန္ဆင္းရမည္ ။ ဘယ္သူမွေျပာမျပခင္ အျမန္တားဖို႔ရာ
ျမင္သည့္အဝတ္စားတစ္စံုကိုေကာက္ဝတ္လို႔
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခဲ့ေတာ့သည္ ။ ေအာက္ထပ္ ဆင္းရာေလွကားအလယ္ေလာက္ေရာက္ခ်ိန္
ေဒၚတင္ႏွင့္မိုင္တို႔ရဲ႕စကားသံကိုၾကားရေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ ရပ္နားေထာင္ေနမိျပန္သည္ ။
" ဟတ္.... ခ်ိဳး.....ဘုရား "
" ကဲ ကဲ ႏွာေတြေခ်ေနၿပီမလား
ႀကီးႀကီးေျပာတာပဲ ျပဳတ္က်မယ္ေနာ္လို႔
အဲဒါကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး "
" ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး ႀကီးႀကီးရယ္
အဲတာထက္ ႂကြက္တက္သြားတာပိုဆုိးတာ
အမွန္ သားကေရကူးတတ္တယ္
ရြာမွာေရႀကီးရင္ သားကကူးေနက် "
" စိတ္ပူသြားတာ အရမ္းကိုပဲ
ေတာ္ေသးတာေပါ့ သား႐ိႈးေရာက္လာလို႔တာပဲ "
" သူ ကုိယ္တိုင္ဆင္းကယ္ခဲ့တာေပါ့
ဟုတ္လား ႀကီးတင္ "
" ဒါေပါ့
ဒါေတာင္မကဘူး ႐ႈိးက သားရဲ႕..... "
" ေဒၚတင္... "
ေဒၚတင္ရဲ႕ဆက္မည့္စကားကုိ မိုင္လံုးဝသိလို႔ မျဖစ္သည္ေၾကာင့္အခ်ိန္မွီေအာက္ဆင္းကာ လွမ္းတားလိုက္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာကို ေဒၚတင္ နားလည္သည္ေၾကာင့္ ဘာမွဆက္မေျပာ ေတာ့ပဲ ထမင္းဝိုင္းကိုသာဆက္ျပင္ေနသည္ ။
မသိေစခ်င္ဘူး မုိင္ ။ အသက္မျပည့္သူကို
အခြင့္ေကာင္းယူသူႀကီးလို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူး ။ အဲလိုေတြမထင္ပဲ ေက်းဇူးကိုသိတယ္ပဲထား
မင္းကကေလးေလ ကိုယ့္ကိုျမင္ရင္
႐ွက္ေနမွာေပါ့ ။ အခုလည္း ေဒၚတင္က ေျပာရင္းရပ္သြားေတာ့ မုိင္ဆုိတာေလးကေလ
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးရပ္ေနလို႔ ။
