* ေျမးငယ္ ေန႔လည္စာေလးျပင္ထားေနာ္ * ဟု မွာသြားသည့္ဘႀကီးက ထိုလူသားႏွင့္အတူ
အေပၚထပ္ဆီလိုက္တက္သြားခဲ့သည္ ။ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္အတြက္ သူကထုတ္ရန္
ဘႀကီးကမထုတ္ရန္ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုၾကမည့္
စကားဝိုင္းျဖစ္မည္ထင္ပါသည္ ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီအိမ္အရိပ္ေအာက္မွာ႐ွိေနေသးသ၍ ေတာ့အလုပ္ကိုေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ပါမည္ ။
ထိုေၾကာင့္အေတြးေတြရပ္ေစကာ ႀကီးႀကီးတင္နဲ႔အတူတူ ထမင္းဝိုင္းေလးကို
ကူကာျပင္ဆင္ေနလိုက္သည္ ။
ေခတၱမွ်ၾကာေတာ့ သူေရာဘႀကီးေရာ
ေအာက္ထပ္ဆီကိုဆင္းလို႔လာသည္ ။ သူ႔ေနာက္ကဘႀကီးကျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္ လက္မေလးေထာင္ကာျပလာေတာ့
ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ဆက္လုပ္ရမည္ဟူေသာ သေဘာေလးသာ ။ စိတ္ထဲတင္ေနေသာ
ကိစၥတစ္ခုေတာ့ၿပီးသြားေလၿပီ ။
" ေျမးငယ္
႐ႈိးကိုထမင္းလာထည့္ေပး "
ဟိုကႀကိဳက္လားမႀကိဳက္လားလည္းမသိ
ဘႀကီးတို႔ကေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သတ္သမွ် အကုန္ကိုခိုင္းသည္ ။ ေနသားက်ေအာင္ဆိုတဲ့
ေစတနာကိုနားလည္ေပမယ့္လည္းေလ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္သိပ္အဆင္မေျပေသးေပ ။ အခုလည္းဘႀကီးခိုင္းသည္ကို ဘာတစ္ခြန္းမွ်မဆို
ပင့္လည္းမၾကည့္သည့္ ျငိမ္သက္စြာထုိင္ေနေသာ ထိုလူသား ။ အရာရာဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို သူ႔ပံုစံေၾကာင့္ ထမင္းအုပ္ကိုယူကာ
ခူးခပ္ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။ ထည့္ေပးၿပီးခ်င္း
ၿငိမ္သက္စြာသာစားေနျပန္သည့္သူ ။ သ္ို႔ေသာ္
ေဘးနားကရပ္ေနသည့္ဘႀကီးကိုသူေခၚလာသည္။
" ဦးႀကီးသာ "
" ႐ိႈး သား လိုအပ္တာမ်ား႐ွိလို႔လား "
" အင္း "
" ဘာမ်ားလဲ သား "
" င႐ုတ္သီးေထာင္း.... မလုပ္ဘူးလား "
ထင္မွတ္မထားသည့္သူ႔ေမးသံေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္တအံ့တျသ ။ င႐ုတ္သီးေထာင္းကို
သူႀကိဳက္တယ္တဲ့လား ။ ကံမေကာင္းစြာ
ခုနကပဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဘႀကီးစားလိုက္လို႔
ကုန္သြားေခ်ျပီ ။
" သားစားခ်င္လို႔လား
ခဏေလးေစာင့္ေနာ္
ေျမးငယ္ေရ င႐ုတ္သီးေလး... "
