At 9 : 30 am >>>>>
သူ႔အခန္းကေနေအာက္က္ိုေျပးဆင္းခဲ့ရာ
ေလွကားေျခေရာက္မွ ရပ္တန္႔ေစသည္ ။
ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္မိလ်က္
တစ္ေယာက္တည္းျပံဳးေနမိတာ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ။ ႏွလံုးသားငယ္ေရ တစ္ဖက္သတ္စြာခုန္ေနရင္းမဟုတ္သလို မင္းအထိီးက်န္ဖို႔လည္းမလိုေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးထင္မိပါတယ္ ။ ကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကို
မင္းအစားငါေသခ်ာၾကားခဲ့ရတယ္ ။
" လူေလး... သား ဘာျဖစ္လာတာလဲ
မ်က္ႏွာႀကီးကိုနီလို႔ ႀကီးႀကီးကိုေျပာစမ္း
႐ိႈး႐ိုက္လိုက္တာလားကြယ္ "
ကြၽန္ေတာ့္နားကိုအေျပးေရာက္လာကာ
စိတ္ပူစြာႏွင့္ေမးေနေသာႀကီးႀကီးတင္ကို
ခ်က္ခ်င္းႀကီးျပန္မေျဖႏိုင္ ။ ဘာေၾကာင့္လို႔ ေျဖရမည္ကိုလည္းမသိခဲ့ ။
" ဟုတ္တယ္မလား လူေလး
ႀကီးတင္သြားကတည္းက ႐ိႈးစိတ္မၾကည္တာပဲ
႐ိုက္လိုက္တာလား ဒါမွမဟုတ္ ဆူလိုက္တာလား "
" မဟုတ္ပါဘူး ႀကီးႀကီးရယ္
သားကိုဆူလည္းမဆူလိုက္ပါဘူး
႐ိုက္လည္းမ႐ိုက္ဘူးေနာ္
လာပါ လုပ္စရာေတြ႐ွိေသးတယ္မလား "
" ႐ွိေသးတယ္ အဲဒါထက္
႐ိႈးကဆင္းမလာေသးဘူးလား
ဘုန္းႀကီးေတြသြားပင့္ရေတာ့မွာ
ဒီအခ်ိန္ေလာက္ပင့္မွ တရားနာတာနဲ႔
ဆြမ္းကပ္တာကအခ်ိန္ကိုက္မွာ "
" ဟုတ္ သားထပ္သြားေခၚၾကည့္လိုက္မယ္ "
ႀကီးတင္ကိုေျပာၿပီး ေလွကားေပၚကို ျပန္အတက္မွာပဲ ဆင္းလာေနၿပီျဖစ္သည့္သူ ။
လံုးဝျမင္ေနက်မဟုတ္သည့္ အကၤ်ီအျဖဴေလးႏွင့္ ကိုႀကီးက ေယာပုဆိုးအနက္ေလးျဖင့္လူကို
မွင္သက္ေနေစသည္ ။ ေငးေမာေနေစသည္ ။
အရာရာကိုေမ့သည္အထိ ကိုုႀကီးကိုပဲ
ၾကည့္ေနမိသည္ ။ မိုင္ ေတာ့႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ကို ခ်စ္ေနမိၿပီထင္ပါသည္ ။ မေတြးထားခဲ့မိ မိုင့္ရဲ႕ပထမဦးဆံုးရင္ခုန္သံလိႈင္းကေလးသည္ ကိုႀကီးေၾကာင့္တီးခတ္လိမ့္မည္ဟု ။
" မ်က္လံုးႀကီး ကိုယ့္ဆီကပ္ေနၿပီ "
" အာ..... "
" ဟုတ္မွာ မိုင္ေလးမေျပာနဲ႔
ေဒၚတင္ေတာင္အျဖဴေလးနဲ႔သားကို
ၾကည့္ေနမိတာ "
