CÜSALE

23 |Kör Nota|

Kaiti Garbi, Eséna móno (Sadece Sen) Lyrics Türkçe Çeviri
Rei, Yıldızlardan Düşemem

🕯️

Yangın. Sıcak bir yangın.
Yandı, içim de yana yana yandı.

Gözyaşlarım yetmedi, yetişemedi.

Çığlığım rüzgar oldu, harladı. Yangını da, koru da harlayıp yüceltti.

Ellerimin üstü, kalbimin ucu hasar aldı.

Gören olmadı, ufacık bir nida çınladı durdu o yangının içinde, sessizce devam etti. Yine el atan olmadı.

Dün artık bugüne göre iyiydi. Geçmiş iyiydi, gelecek ise kötü.

Kaç kişinin yandı gençliği, kaç kişinin umudu sızlaya sızlaya alındı.

Çoğumuz, çoğumuza yapıldı.

O yangın sönmek bilmedi. Suların bile dindiremediği büyük yangında fark etmeden günden güne yanıyoruz, azalıyoruz, yok oluyoruz.

Adım atmak bile güçtü artık, adımların enkazı vardı ardında,

Gözyaşım bile elimden alınmış gibiydi. Ağlayamıyordum.

Kurmuş bir çölde güneşin yaktığı kum olarak duruyordum. Çığlığım nefesim, nefesim; rüzgarımdı.

Bir hiçlik peyda oluyordu kalbimin içinde, eritiyordu beni. Huzur istiyordum, gençliğim cayır cayır yanarken ben sadece huzur istiyordum.

Bir balkon istedim. Gecenin en karanlığında o balkona oturup çıt çıkarmadan durup nefes almayı diliyordum. Şehri duymak, kalabalıktan korkmamayı bekliyordum.

Huzurum yoktu, bir balkonumda.

Kesik kesik olan nefesim ile beni saran örtüyü parmaklarımı geçerdim. Kumaş parçası avucumda can çekişir hâlde dururken ağlayamadan durduğum kaçıncı saatti bilmiyordum.

Günün geçen her anı zehir olup ruhuma düşüyordu. Engel olamamak, tam olarak çaresizlik değil miydi?

Çağdaş'ı, Ali'yi, Ahim'i... Hepsini benden uzak etmek istiyordu.

En büyük zararı görmüş olan ben iken, neden gizlilik en çok benim üzerimde yapılıyordu anlamıyordum.
Menşah'ı anlamıyordum, bana güvenmesi gerekmez miydi, sırf onu sevmiyorum diye neden gizliyordu.
İyiliğim için miydi, iyilik bu değildi. Hep zarardı. Zarar görüyordum.

Benden ne gizlediğini öğrenmek için odaya girdiğim andan itibaren sanki bir yangına yürümüş ve yangının beni yakmasına izin vermiş gibiydim. Oysa bana bunları yapanın yanması gerekmez miydi?

Menşah benden çok şey gizliyordu. Ve gözlerinde gördüğüm o gizlilik bir gün ortaya çıkarsa sanki bir daha toparlanmayacak gibiydim.

Orhan'ın evli olduğunu bile dört yıl gizlemişken, daha neler vardı bilmediğim. Düşündükçe aklımı yitiriyordum. Bana karşı gerçek olmayışı, fazlalığımı tokat gibi suratıma çarpıp beni afallatırken nasıl ayağa kalkınırdı onu da bilmiyordum.

Bu dünya, Menşah'ın içine cehennemi bile isteye yaşattığıydı.

Bazen keşke diyorum, keşke beni hiç kurtarmış olmasa, olmasa da ölüp yok olsam diyordum. Üzerime atılan o ağır itiraf ile dünyayı terk etmek istiyordum. Bu kadar acı için gerekli tek isteğimdi.