CÜSALE

22 |La Douleur Exquise|

la douleur exquise; birlikte olma ihtimalinin olmadığı, imkansız birine aşık olmanın verdiği acı, üzüntü.

📍
Menşah Morgas

Kurşun.

Keskin, hızlı bir kurşun geçti.

Tenime değmedi. Değsin isterdim.

Belki aptal ötesi bir istekti, keza Tanrı bile şimdi yüzünü bana çoktan çevirmişti. Her istediğim günahın kollarıydı.

Farkında oluşumun bana faydası yoktu.
Derin şimşeğin ucu birbirine değiyor temsiliydi attığımız adımlar.

Karanlığın bağrında kopan o derin gözleri büyük bir özgüvenle bana bakarken aşkın ne olduğunu yeniden hissetmiştim.

Bir eli belinde, diğeri silahı tutmuştu.

Hayrandım.
Tekrar hayran oldum.
Hayran olmaya devam edecektim.

Yaptığım onca günaha rağmen, yüce Tanrı bana bu güzelliği verirken oturup yıllarca ona teşekkür etmek istiyordum, zira bana kalsa eskisi gibi öylece duygusuz ve hiçlikle birine aşk sözleri kullanırdım.

Ancak Mevsim'in oluşu, Mevsim'imin oluşu aşkı, sevgiyi kalbime eklemiş günahımın üzerine derin perdeler çekmişti.

Beş yıl önce kara gözlerine denk geldiğimde nasıl bilirdim, ona böylesine kapılıp sürükleneceğimi. Bildiğim her noktayı ona öğretmeyi, zira büyük yeminlerim vardı. Öz oğlum bile doğsa ona silah kullanmayı dahi öğretmeyecektim. Bir oğlum yoktu, Mevsim vardı, en hoyrat olan, dili kırbaç, dokunuşu zehir, gözleri elem olan kadın vardı.

Binlerce oğula bedeldi.

Bildiğim her şeyi belki koynuma yılanı koymakla birdi. Ama ona güvenim vardı, dışarıdan olan her göz bunun aptallık olduğunu rahatça dile getirebilirdi. Ben yapmazdım, adını koyamadığım o güvenin başıydı beni duraklatan, yıllardır aynı evde yaşatan.

Sesiydi nefes almam.
Bakışıydı, hançer kadar keskin olan bakışı. Çoğu zaman burun kıvırdığı yüzüydü. Hepsinin kötü tarafı olsa da ben hep iyi bakmıştım.

İyi bakmış, hayatta kalmamızı sağlamıştım.

Kolay kolay afallayan biri değildim. Konu Mevsim olmasa hiçbir kudret beni afallatamazdı.

Sevgilim demişti...

Onun için öylece bir söz iken, benim için bugüne, yarına ve daha uzun yıllara yaşamımdı.

Gözleri farkındaydı. Ama düşüncesini okuyamıyordum, iyi ki de okuyamıyordum.

Çarpık ifadesi yavaşça silinirken ben yeniden nefes almaya başladım.
Kalbim sonumu getirecekti. Bu kessindi.