CÜSALE

➝Final

Ve Final📜

Hoş geldiniz, hoş geldik.

Ben son satırları yazdım, okuması ise size kaldı.

İlk bölümden, son final bölümüne kadar yanımda olan, bu hikayeyi okuyup yazdıklarıma ortak olan sizlere minnettarım. Teşekkür ediyorum her birinize. Cüsale dünyasında kendinize ufakta bir parça bulduğunuzu ümit ediyorum. Umarım bu kitap size iyi gelmiştir.

Bizi hiç unutmayın lütfen. Kendinize iyi bakın. Sevmekten kaçmayın, kalplere dokunmayı ihmal etmeyin, adaletin terazisini başkasına bırakmadan kendiniz dikin. Kimseden korkmayın. Yaşayın, doya doya yaşayın. Aldığınız nefesin hakkını verin. Güler yüzünüz daim olsun, güler yüzler daim sizi bulsun.

Sizden minik bir ricam var (son defa) bu satırlara kadar sessiz sedasız gelen herkesin geride kalan yaklaşık yetmiş bölüm için oy vermesini istiyorum. Sanırım buna hakkımız vardır ❤️

890.000 okunmaya ulaştık. Çok dahası olacak inanıyorum, durum güncellemesini buraya geldikçe yapabilirsiniz.

Cüsale evrenine gelen herkese teşekürler.

Sevgiyle kalın.

🍂

Son kez
Menşah Morgas...

İstanbul, Türkiye

Yatağın sağ tarafına elimi uzattım. Kollarım arasında değildi, onu yeniden kollarıma almak istedim.

Aradığım yerde önce bir boşluğa denk geldim. Sanırım hâlâ uyku sersemiydim. Gözlerim kapalıydı, belki de onu yanlış yerde arıyordum.

Sağı solu karıştırmazdım.

Gözlerim açılmadı. "Mevsim," dedim uykunun toprağından kopmadan. Uyuyorsa beni duymazdı, seslenmek saçma geldi.

Bir güç aldım doğruldum. Başımın ucundaki ışığı kendi gözlerimle aynı anda açtım. Odanın her bir köşesine hâlâ bulanık gözlerimle bir bakış attım ama kimseyi göremedim.

"Mevsim," dedim, bakındım. Gözlerim ışığın yayıldığı her tarafa baktı ama yine sonuç çıkmadı.

Gitmiş olamazsın. Mutfağa, salona her neresi varsa oraya gidebilirsin ama evin dışına çıkmış olamazsın.

Düşünceler, düşünceleri yok etmek adına ayağı kalktım. Buradasın dedim, biliyorum evdeydi. Komodin üstünden bir kağıt parçası yere düştüğünde ikinci adımı atamadan kağıdı yerden aldım.

Düzgün olmayan bir el yazısıyla yazılmış, hatta aceleye gelmiş yazıda şöyle yazıyordu; Seni öptüm ve evden çıktım. Benim için endişelenme, iyiyim. Yarından sonra daha iyi olacağım ve yanına geleceğim.

-Bayan Morgas

Kağıdı tutan parmaklarım titredi. Kağıdı avuç içlerimde kırıştırmadan tutmaya devam ettim, duvarı boş izleyen gözlerim anlık afallamanın içine düştü.

Nereye gitti?

Kafamın içinde aynı sesler aynı derece birbirini takip edip durdu. Dünyanın sadece anın içinde ters düz olduğunu ve benim de alaşağı edildiğim odanın köşesinde yaşam gözümün önünde yıkıldı.

Bugün kaçıncı gündü Menşah?

Hangi günde değil, kaçıncı günde.

Bugün yedinci gündü, Amir Katye'nin operasyon için hazırlığı başlatacağı gündü... En doğrusu bilgilendirme yapacağı gün. Gönüllü olarak operasyon ekibinde yer alıyordum ve mantıken bildirinin bana gelmesi gerekirdi. Gelmemişti. İletişime geçeceği tüm ağlar açık duruyordu ve her şeyden önemlisi Mevsim eve gelmiş, beni görmüştü. Böyle bir şey olsa söylerdi, söylemesi lazımdı.