CÜSALE

52 |Temmuz Sancısı|

Yorumlarınızı benden esirgemeyin. Bu dönemde en çok size ve varlığınızı hissetmeye ihtiyacım var ❤️

Duygularınızı benimle paylaşmaktan çekinmeyin.

Keyifle ve heyecanla okuyun🕸️

🧪

Menşah Morgas

Varsayımlarla dolu geçen bir ömür.
Şansla ne kadar ileri gidebilir ki?

Ya yolun başında bırakır, ya yolun ortasında.
Bizse şimdi o yolun ortasında dururken varsayımların ne denli biteceğini görüyorduk.

Ben yüzümü hangi iradeye çevireceğimi şaşırdım. Hangi gök yardım eder, hangi taraf asıl olur bilemeden ettiğim duaların kabul edilmeyen yanıyla günden güne sınanmaya başladım. Adil değil burası, her taraf uçurum da adaletsizlikle dolu. Elleri tutan sevgi değil kin.

Kaç yerim kırıldı da ölmeden yaşamaya çalıştım. Kaç umut yakılıp yıkıldı yine başımı eğmedim.

İmtihanın çevrili olduğu yüzlerin nefes alması hangi okumadığım kitap da yazıyor?

Oysa hak olan dört kutsal kitabı da okudum ben. Hepsinde yeri göğü yaratan tek kişi. Neden atladığım yerler vardı?

Aylardır beklediğim, kokusunun özlemiyle perişan olduğum kadının şimdi gördüğüm hâl hak olan mıydı cidden. Helal haram bilmezdi aklım, günahtan korksa da sevaba atılmazdı. İsyan eden yanım ağır basardı, gerçek iradeyi görmezden gelir de Hristiyanlığı bile geride bırakırdım. İç dünyanım adaletten yoksun yanı kâfirlikle sınadı. Yanlış bildiğimin her şeyin gölgesinde boy verdim de geç fark ettim.

Derin bir sızı başımın arkasından gelirken susan silahların sesi kırılmış ve bitmiş camların sakinliği ile ağır ağır kaldırdım başımı. Silahım Mevsim'in omuzları altında kalmış kıpırdaması zordu.

Nefes aldığı her saniyesi kulaklarım dudağının yanında duruyordu.

Cam kırıkları tozları ona değmesin diye kendimi tümüyle üstüne bıraksam da var olan ağırlığımın canını nasıl yaktığını tahmin ediyordum.

Omuzlarıma sarılı elleri sakince geri çekildi. Kara gözleri etrafın toz dumanı içinde inci gibi parladı. Ve yeniden şükür ettim, hâlâ sağ kalmış iki çift gözü görmek adına şükürler ettim.

Dudaklarında kaçan yoğun bir öksürük beni düştüğüm ipi olmayan kıyametin içinden kurtardı. Göğsü şiddetle dışa doğru döndü. Yüzünde herhangi bir yara yoktu... En azından benim çıplak gözlerle gördüğüm sadece buydu. Emin olmak adına, "İyi misin Mevsim?" diye sordum. Ta ki elinin tersinden akan kanları görene kadar.

O elleri omuzlarım kapansın diye sarmıştı bana.

"Hak olmayan yaraları açanı sikeyim." dedim, kendimi tümüyle ondan geriye çektim. Susmuş hengamenin üstüne polis aracının siren sesleri devam ettirdi.

Mevsim şok olmamış ama iyi de bakmayan bir yüzle yerinden doğrulamaya çalıştı. Dakikalar önce girdiğimiz cehennemden şimdi sağ çıktığımıza dahi şaşırmıyor öylece bekliyordu.