CÜSALE

37 |Emced|

Hello.

Dur durak bilmeden bölümlere devam.
Karlar içinde yazıyorum bölümleri kurban olduklarım. Yaşam savaşı veriyor, sizi Cüsale'siz bırakmıyorum.

Biraz sürprizli bir bölüm olacak. Ak ve karalar belli olmaya başlıyor. Finalden önceki son basamaklara basmaya başladınız. Dengenizi koruyun, zira düşme ihtimaliniz vardır.

Cüsale'nin ilk yazıldığı andan şimdiye kadar yanımda olan- destekleyen- önyargılarını yanına almak yerine ilk bölümlerde bırakmadan devam eden- hatta aramıza geç katılan herkese- her birinize çok teşekkür ediyorum.

İyi ki varsınız ve iyi ki bizimlesiniz.

Keyifli okumalarınız olsun. Bol bol yorum yapmayı unutmayın çiçekler 🤎

Emced; Şan, şeref sahibi.

💣

Yaranın iz bıraktığı yere usul usul değen parmaklar.
Kaç metreye serilirdi günahım?
Din adı altında dizilen ahlar. Hangisi kabul görürdü.

Bir nefes doğar, üç beddua ardından gelirdi.
Taşıdığım yükün sebebi beş yılda topladıklarım mıydı?

Günahı biliyorum deyip süte batırılmış düşünceleri olduğunu iddia edenler, benim canımı nasıl yakmayı başarmıştı. Evimin kokusu ciğerime doğru yol aldı. Pazar günleri oturduğumuz denizi gören balkonu anımsadım. Beş kişilik sofrada annemin aceleci çalışkan tavırları sakinleşmiş, sadece bizlere odaklanmış durmadan biten çayları tazelemekle meşguldü.

Babam gazetelerdeki spor haberleri pür dikkat okuyor, rast geldiği en tatsız haberde gazeteyi katlayıp masaya bırakıyor denize doğru yüzünü çeviriyordu.

Mercan, durmadan bilgisayarı üstünde çalışmalarına pazar günleri bile devam ederken yeni çizimleri her bitirdiğinde suratındaki ağır kasvet dağılıyor başarının hazinesiyle seviniyordu. Duruyor, düşünüyor, denize bakıyordu... Aniden gözleri parlıyor, parmakları ahenkle dönmeye başlıyordu.

Hayal ettiği yere varmış mı diye merak ediyordum. Örgüt üyesi olarak bilinen bana rağmen, başarabilmiş miydi? Tasarımları hak ettiği ilgiyi görmüş, zekası sayesinde birçok kişinin takdirini toplamış mıdır? Kim bilir moda camiasına en parlak şekilde dalmıştır da çoktan. Zaten kendini, hayatını kurtarabilecek kadar cesurdu. Kız kardeşi cesur davranması gereken yerde boyun eğip bu hale gelmiş olsa da Mercan ben değildi. Asi bakışı, insanın başını döndüren asaleti, hazır cevap sözleri, dilinin olmayan kemiği, tek cümlesi ile bir bedeni yıkacak güçlü düşünceleri, en önemlisi zekasını her durumda yücelten Mercan'ın iyi yerlerde olduğuna inancım tamdı.

Kahvaltı masasında durmadan koluma çimdik atan Serdar beliriyordu gözümde. Baktığım boş pencereye resmediliyordu. Sandalyeye üç kişinin yerini kaplayacak şekilde oturmuş, annem durmadan uyarısına maruz kalıyordu. Bak diyordu beni dürterek, sonra annem duymasın diye yaklaşıyor, sessizce konuşmaya başlıyordu. Bizim yan komşu benim penceremin olduğu tarafta durmadan balkonda soyunuyor. Cümleleri kulağımda gerçeklikle yankı yaptı. Beni geçenlerde tacizci ilan etmiş, mal! Perdeyi çekiyorum, ışıkları kapıyorum yok gülüm, yok hâlâ bir kur yapma derdinde. Yeni taşınmışlar ha, ama fırlama belli. Ne yapacağım nasıl kurtulacağım bilmiyorum diyordu hemen sonra. Kimseye yan gözle bakmayan adamın, yan gözle bakmış gibi düşünülmesi canını sıkmıştı o zamanlar.