CÜSALE

16 |Hâviye|

Hâviye; Cehennemin yedinci katı, en şiddetlisi.

🔻

Menşah Morgas

Aracın direksiyonunu tutan parmaklarım, sadece nefreti ve kini içine eklemiş vaziyette kanları etlerin dört tarafına dağıtmıştı. Gözümü kör eden bir acı vardı. Ciğerimi söküp atan keskin işkence, korkunç ötesi his. Hepsi benimle ve arabanın içindeydi.

Dışarıdan bakan biri şüphesiz ki savaşa gidildiğini sanardı. Keza benim gözümde bu bir savaş değil yanlış yapılan düşüncelerin karşılığı olacaktı.

Adı intikam.
Adı sevginin ters tepmesi.
Belki de adı yoktu.

Geniş çaplı araziyi geçtiğimde aklımın bir köşesi hâlâ Mevsim de takılıydı. Evet yanında Cesare vardı lakin, bu bile benim içimi rahat ettiremiyordu. Beş yıldır, siktiğimin evin kapısından çıkıp giderken onu ardımda bırakmak her güne lanet ve nefret saçmama sebebiyet veriyordu.

Özeldi, çok özeldi.

İnciden yapılmış gibi geliyordu gözüme, biri ona parmağını dokundursa o kıyamadığım incinin çizileceğini sanıyordum. Ödüm kopuyordu, onun adına ödüm kopuyordu.

Çoğu şeye alışmıştım, belki vücudumu hedef alan kurşun sayılarına, sırtıma manen ve mecazen dokunan bıçağa ancak; ona gelen zarara asla alışamıyordum.

Ölüm gibiydi, iliğime kadar defalarca hissettiğim o lanet ölüm gibiydi.

"Yavaş sür şunu. Geberteceksin bizi, adamlar kaçmıyor." dedi Pietro, burnunda solan hali ile dirseğini cam kısmına koydu.

"İçim buz Pietro, içim soğuk. Erimesi lazım, bugün erimesi lazım." dedim, gözlerim yola baksa da her an bir uçurumun köşesine yuvarlanacak kadar dengesizdi başım.

"Eriyecek..." dedi içli nefesle. "Rahat ol." Saçma sözler kuruyordu. Zira saatlerdir rahat bir tarafım yoktu.

Bastığım toprak diken.
Dokunduğum yerler yangın.
Gözümün gördüğü tüm ayrıntılar bulanıktı.

"Bir kaç saat sonra rahat olacağım. Saat, bir, bir saat, siktiğim saat." Avuç kısmımla direksiyonun yukarısına geçerdim.

"Yalnız..." dedi, iki bacağını öne doğru rahatça açtı. "Mevsim'e bir şey demedin. Şimdi başka düşünecek." Başka?

"Nasıl başka, askeriye de sıkıntı var sanar en fazla. Bu da dert değil." dedim, Mevsim'e kolay kolay hesap vermezdim. Çoğu zaman o da bana vermezdi. Bazı şeyler belliydi, ama Pietro'nun saçmalıkları aklımı karıştırmıştı.

"Acele çıktın, söylemedin. Emin ol sabaha kadar bir kadınla uyuyacağını şimdiden düşünmeye başlamıştır." dedi, dudaklarını gülmemek adını benden çevirirken şokla önüme döndüm.

"Saçmalama amına koyayım, neden böyle düşünsün, işim gücüm yok fantezi dünyama mı zaman ayıracağım. Hem de bu saatte. Hangi aptal insanoğlu bu saatte uyku varken dışarı çıkıp zevk arar ki? Tam bir malsın." dedim, aracın hızını bu kez azalttım. Toprak yol yavaştan biterken asfalt girişe geçiş yapmak araçta hasar bırakıyordu.