Wicked

Chapter 4

Chapter 4

Nagising ako dahil sa masakit na pagtama sa akin nang sinag nang araw. Tumagilid ako at tinakpan ang mukha ko nang isang malaki at malambot na unan pero agad din akong napadilat nang marealized na ibang amoy ang naroon.

“Anung-“ suminghap ako at agad na napaupo nang marealized na hindi ko ito kwarto at marealized kung asaan na naman ako ngayon.

“Shit! Not again!” bulalas ko bago binato ang kumot at tinignan ang sarili ko kung mayroon pa ba akong damit, and Thank you Oh my Great God dahil meron pa naman!

I heard some chucked somewhere. Nagangat ako nang tingin at nakita si Russell na nakasandal sa pintuan nang kwarto. Lumunok ako at pinasadahan ang mukha nyang natatawa. He look different today, dahil siguro naka-apron sya. Tumaas ang kilay ko.

“B-bakit ako narito?”

Ngumuso sya. “Bakit hindi mo itanung sa sarili mo?” Aniya.

“Tss. Wag mo akong baliktarin! Tinatanung nga kita, hindi ba- Ouch!” natigil ako at napahawak sa ulo ko nang naramdaman ang sandaling pagpitik nito.

“See? Hang-over, naglasing ka.” Aniya.

Lumunok ako at tinignan syang muli. Malalim ang titig nya sa akin at kahit na hindi naman ako affected ay kinailangan ko pading magiwas nang tingin. He’s gaze looks dangerous.

“Come on. Let’s eat. I prepare breakfast.”

Umiling ako at sinubukang tumayo sa kama sa kabila nang masakit kong ulo.

“No. thank you. Uuwi na ako.” Ani ko at ginala ang tingin ko para sa aking sandals at bag.

“Asan ung gamit ko?” tanung ko at binaliktad ang mga unan para hanapin ‘yun pero wala.

Nagkibit-balikat sya. “It’s a pity because I don’t know too.” Nagdila sya nang labi. Shit!

“Don’t play fuck with me! Uuwi na ako!”

“Kainin mo muna ang niluto ko sayo.”

“No thank you.” Irritable kong sagot.

Ngumisi sya. “Ok then, umuwi ka nang nakapaa habang naglalakad.” Aniya at tinalikuran ako. Doon ko lang nakita na wala pala syang pangitaas dahil kitang-kita ko ang malapad nyang likuran mula dito, Shocks! This monster loves bare!

“Hey! Wait!” hindi nya ako pinansin at diretsyong lumabas nang pintuan. Nainis ako kaya sinundan sya. Nagulat ako dahil nakitang pababa na sya nang hagdan.

“Shit! Russell! Hoy!” Ani ko.

Hindi ko namalayan sinusundan ko na pala sya hanggang sa kusina. Handa na akong bulyawan sya kung hindi ko lang nakita ang magarbong almusal na hinanda nya doon, napangiwi ako.

“Let’s eat.” Nakangisi sya at tinanggal ang kanyang apron. Nagbuhol ang tiyan ko.

“I don’t wanna! Baka mamaya may lason yan. Baka mamaya mamatay pa ako!”

Natawa sya. “Silly. If you die. Then, I’ll better die too.” Aniya at umupo na doon sa isang upuan. Uminit ang pisnge ko. Pisti ‘tong lalaking ‘to!

“U-uwi na ako!”

“I won’t let you go home kung hindi ka kakain, may hang-over ka hindi ba?” sabi nya at nagsimula nang kumain.