Wicked

Epilogue

My mom has been hospitalized for two weeks kaya wala akong update

--

Epilogue

My Dad gave me my name. Russell Riley Hernandez. I am the eldest Hernandez born in second generation. My Dad is the eldest Hernandez in his generation too. Siguro dahil ako ang panganay kaya nasa akin ang lahat ng attensyon nila, even my Tito's and Tita's. Lumaki akong lahat ng gusto ko ay nakukuha ko. As usual sa isang batang ipinanganak na mayaman. Bata pa lang ako alam ko na mayaman kami. Kung sa paanung paraan lang ako busugin ng mga magulang ko sa material na bagay ay alam ko na. Kaya easy to go lucky lang ako. Then, my bother came, Grant at an gaming bunso na Promise Ann at sunod sunod na akong nagkaroon ng iba pang pinsan. Our family grew bigger at nasaksihan ko kung paanu nagsilakihan ang mga pinsan kong lalaki at babae.

Ako na ata ang master mind sa lahat ng kalokohan nila. My brother, Grant use to call me 'idol' ng dahil sa mga bagay na tinuturo ko sa kanya. Ang mga pinsan ko, lumaking lahat na mga babaero at punong-puno ng kalokohan sa buhay. In some point, sinisisi ko rin ang sarili ko kung bakit nagkaganun sila.

I have a friend and his name is Alec. He lived in states at nagkikita lang kami kapag nagbabakasyon kami doon and there this one girl na sobrang patay na patay sa kanya. Her name is Cory. Cory Jane.

The first I saw her, napatigil talaga ako. It was in my elementary days. Summer vacation at sumama ako kay Dad sa states. Mom has to stay with Grant and our youngest, Promise. My Dad is my idol so I basically go everywhere basta kasama sya. Partners kami pagdating sa galaan. Kahit saan ang lakd nya kahit bawal ay talagang sumasama ako sa kanya. Katulad nalang kapag may out of town nya or kailangan nyang lumabas ng bansa para sa negosyo, talagang sumasama ako.

Cory is so white. Like. Hell. White. Mestisang mestiza at pakiramdam ko, hindi sya pinapawisan dahil wala syang pores sa mukha. She have long brown straight hair na hanggang bewang nya. She's skinny. Payat pero okay na. Matangos ang ilong nya at mahaba ang pilik mata. No kidding, even if I'm far I can still see her lashes. Her lips.. Oh damn right! Let's talk about her lips! It's full and heart shape, that bow in her lip makes me cringe in excitement. That's how beautiful she is.

Hindi ko naman talaga ganun ka-close si Alec noon. Mga pinsan ko lang talaga ang matatawag kong ka close ko. But, because of Cory. Mas kinaibigan ko si Alec. May hidden agenda talaga ako. And yes, you're right. Bata palang ako, I'll always have a wicked ways of getting the things that I wanted.

Magmula noon, kada punta ko ng States ay hinahanap ko sya. Or worst, ako na mismo ang nagaapura kay Daddy kung kailangan kami pupunta doon para makita sya. Laking America sya. Just like my Alec. Hindi ko alam kong bakit hindi sya pinapayagan ng Daddy nya na pumunta dito sa Manila.

She's kinda like a princess being cage in a castle or I must say, a modern snow white to me. Mayaman din kasi sila and I heard, she's the only child.

Time passed and there this particular day na nasa States ako at pumunta sa bahay nila Alec...

"Can you just accept this? Pinaghirapan ko 'tong gawin sa art class ko." Magandang boses ang narinig ko sa kusina kaya mabagal akong naglakad papunta doon.

"I told you It's fine. Isa pa, Cory. Diba sinabihan na kita? Stop giving me chocolates already. You knew that I hate sweets." Boses ni Alec 'yun.

Tumigil ako sa tapat ng pintuan ng kanilang kusina at sumilip sa loob. Kitang-kita ko si Alec na kumakain ng cereals habang nakatayo naman sa harapan nya si Cory at naglalahad sa kanya ng tsokolate. Mapula ang ilong nya at labi pero ang ganda-ganda nya parin sa suot nyang royal blue na bestida.