Wicked

Chapter 47

Chapter 47

Nanginginig na lumabas ako ng kanyang kwarto. Hindi ko alam kung gaanu katagal akong nawala. Hindi ko rin alam kung may naghanap ba sa amin o kung may nakahalata ba pero ng makalabas ako ay nakita kong nagkakasiyahan parin sila sa party mukhang wala namang nakapansin na nawala kami ni Russell. Dinilaan ko ang labi ko at pinasadahan ang aking buhok pagkatapos ay dumiretsyo sa pinakamalapit na banyo. Pagkapasok ko doon ay kaagad kong tinignan ang sarili ko sa salamin. I look like a complete mess. Magulo ang buhok ko at kalat ang aking lipstick. Nanginginig akong binura 'yun sa aking labi. Natigilan ako ng makalasa ng dugo doon. Lumapit ako sa salamin at pinagmasdan ang labi kong may sugat.

Sa tuwing ipinipikit ko ang mga mata ko ay hindi ko maiwasang maalala ang lahat ng nangyari kanina. Ung mga halik nya. Ung mga haplos nya. Ung bawat pagdiin nya ng sarili nya sa akin. Lahat-lahat. He's mad at me. I know that. Ramdam na ramdam ko 'yun sa bawat tingin nya sa akin. Sa bawat paghaplos nya sa akin. At sa bawat kilos nya. He's treating me like a trash at alam kong deserve ko 'yun. He's so rough and I feel like he want to crushed me pero hindi nya magawa. We just had sex but I can't feel the love. He just touched me to prove that I am still his territory. Na walang iba kundi sya lang. Na walang magiging iba dahil sya lang talaga I hope he is happy now. Happy that he finally tear me apart.

Tinakpan ko ang muka ko at hindi napigilan ang pagdaloy ng luha saking mga mata. Tuloy-tuloy at walang tigil ito. Pinagdikit ko ng madiin ang dalawa kong hita nang makaramdam ng hapdi doon. Damn. It hurts. He's so rough to me at pakiramdam ko nasugatan ako kung saan. He repeatedly did that kahit nung tapos na sya. I know, he just wanted me to get hurt so bad. And he succeeded.

"Cory?" Napalingon ako ng marinig ang boses na 'yun.

Nanlaki ang mata ko ng makitang si Angel ang pumasok sa loob ng bahay.

"Oh my God. Are you okay? Kanina ka pa nagpaalam na pupunta ng CR ah. Are you feeling unwell?" tanung nya at nilapitan ako.

Lumunok ako at nakita sa mata nya ang matinding pagaalala. May kung anung sumakit sa dibdib ko knowing na may ginawa kaming dalawa ni Russell kanina behind her back.

Inawang ko ang bibig ko pero walang salitang lumabas doon. Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Angel.

"Cory? What happen? Are you okay?" tanung nya ulit.

Tumulo ang luha sa mga mata ko kasabay ng panginginig ng buo kong katawan. Nakita ko dali-dali syang kumuha ng tissue ay pinunasan ang pisnge ko.

"Pinapakaba mo naman ako eh. Anu bang nangyayari sayo? Is it because of Alec? Nagaway ba kayo? Ha? Wait! I'm going to call him, stay here okay?" Aniya at akmang tatalikuran ako pero hinawakan ko ang kamay nya.

"Angel." Mahinang sabi ko.

Tinignan nya ako ng may halong pagtataka.

"Cory, what's wrong?" Kumunot ang kanyang noo.

"I need to talk to you."

"Yeah? About what?" Aniya.

Lumunok ako at nagipon ng maraming lakas nang loob bago nagsalita.

"The other day, you told me that before, you caught Russell deleting my pictures on his phone." Suminghot ako.

"Yes. I did. Why?" Aniya.

"Angel, it wasn't because we have a misunderstandings as friends. It was because I hurt him." Umiiyak na sabi ko.

"What?" Umiling sya. "Cory, I don't understand."