Wicked

Chapter 25

Chapter 25

Humikab ako nang magring ang cellphone ko na nasa bag. Lumunok ako pagkatapos ay kinuha 'yun. Nang makita kong si Alec ang tumatawag ay kaagad akong kinabahan hanggang ngayon kasi ay hindi ko parin alam kung anung idadahilan ko sa kanya sa biglaang pagkawala ko noong basketball game.

"H-hello?" sabi ko.

"Cory, where are you?" seryoso ang kanyang boses. Kinagat ko ang ibabang labi ko pagkatapos ay tumingin sa paligid.

"Uhm. Nasa corridor. Paakyat ako sa fifth floor sa may AVR."

"Can I see you?"

"Uhm.."

"Are you busy?"

"No.. Hindi naman."

"Iniiwasan mo ba ako?" Aniya. Nanlaki ang mata ko at todong umiling. "H-hindi! Hindi."

"You seems distant. I don't understand." Aniya. Kinagat ko ang ibabang labi ko at humigpit ang hawak sa aking cellphone.

"Alec, look. Sorry kung bigla akong nawala kahapon.. It's just that.. sumakit bigla 'yung tiyan ko so.. uhm, ayun. Tumakbo ako sa cr pagkatapos.. nag-LBM pala ako tapos.. di ko na nakayanan kaya.. uhm, ayun.. umuwi nalang ako." Pumikit ako sa lame kong excuse. "Sorry." bulong ko.

"It's fine. But at least next time give me a call?" Aniya

"Ah. Yes. Sorry." ulit ko.

"Anyway, can I see you? Aakyat din ako sa fifth floor. Yayayain sana kitang kumain." Aniya.

"W-wala ka bang gagawin?"

"Wala. I just came here para magattendance sa mga klase ko. Ikaw rin hindi ba?"

"Ah. Y-yes."

"Good. So, I'll see you there?" Tanung nya.

Kinagat ko ang ibabang labi ko. Anung sasabihin ko? Ayaw kong kumain. Busog ako. Pero niyayaya ako ni Alec. I should agree right? We are dating after all. Isa pa, hindi ko sya kayang ireject.

"Ah. Sure. Pero, wag ka ng umakyat. Hintayin mo nalang ako sa canteen. May kukunin lang naman ako sa AVR eh."

"You sure?"

"Yeah."

"Okay see you." Aniya at ibinaba na yung tawag.

Bumuntong-hininga ako pagkatapos noon. Yesterday, Russell forced me na umuwi. Wala akong magawa. He's mad and I'm pissed. Nangpangabot ang init ng ulo naming dalawa. I can't help it. Naiinis din ako sa kanya dahil sa kalandian nya sa mga babae nya. He said he's pissed too because of Alec so, our feelings are mutual. We both pissed and angry with each other. But I don't understand myself, the moment he held me, the moment he kissed me, and the moment he touched me, I already gave in. I just felt like I miss him so much. 'Yun ang totoo. It's been a long time since he touched me at miss na miss ko sya. Lahat ng galit ko nawalang parang bula. We did it last night at parang matutunaw ang buong katawan ko sa sobrang init nya. Para akong yelong natutunaw. I agree to him. I agree that I should behave and I should act like I love him when we are together. Kapag kami lang dalawa. 'yun naman talaga ang usapan namin una palang, ako lang naman 'tong hindi tumutupad. Infact, there's still a week left bago matapos ang isang buwang kontrata ko sa kanya.

"Oh. Cory! Anung ginagawa mo dito?" sumalubong sa akin si Daday na nagaayos ng kanyang gamit sa loob ng AVR.

"Kukunin ko lang 'yung jacket and pants ko dito."

"Ah. Uuwi kana?"

"Di pa."

"Ako, uuwi na. wala na naman tayong magiging pagticipation ngayon. So, sa closing naman tayo sasayaw. Wag na tayo magpraktis tinatamad na sila, isa pa kabisado nyo na naman 'yun mga routine." Aniya.