ERGANİLİ SEVGİLİM

yüz dört

Bölüm şarkısı; Model- Sen Ona Aşıksın 'Kabullenme

Ağlarken gülmek, gülerken ağlamak...

İçimde o kadar değişik hisler vardı ki ağlarken gülmek, gülerken ağlamak istiyordum. Her yaptığım eylemin kafamda bir karşılığı vardı ama hiçbir mantığı yoktu.

Maviliğini kaybetmiş simsiyah denize bakarken, griliğimin siyaha dönüştüğünü hissediyordum. Kafamın içinde onlarca ses vardı ama tek bir ses onları susturuyordu. O da Özcan'ın kuzenim ile öpüştüğünü haykırıyordu.

Sıkı sıkı tuttuğum demir korkulukları bırakıp gözümdeki yaşları sildim, dengemi kaybediyormuş gibi hissediyordum ama kendimi de hiç toparlamıyordum çünkü nedense ölmek istiyordum.

"Emre," Özge'nin sesini duyduğumda yeniden vücudumda ki tüm kanın çekildiğini hissettim. Şuan gerçekten kendimi boşluğa bırakmak istiyordum. Yumruklarımı sıkıp arkaya döndüm bir anda.

Özge tam gözlerimin içine bakıyordu, öyle ağlıyordu ki artık makyajı almıştı ve canı çok yanıyormuş gibiydi. Normalde olsa biri karşıma böyle gelse ben de onunla beraber ağlardım ama şimdi o kadar sinirliydim ki sadece çatık kaşlarım ile bakmakla yetindim.

"Seninle konuşmam gerek." ağlamaktan kısılmış titreyen sesleri sinirimi bozuyordu. Hiçbir şey demeden sadece yüzüne baktım. Belki Özcan'ın tenezzül etmediği açıklamayı o yapardı.

Benden bir tepki almadığında derin bir nefes aldı ama bu bir iç çekiş gibiydi. Burnunu çekip dalgalı saçlarını geriye attı, akan makyajı şimdi daha net görünüyordu. Perişan bir haldeydi.

"Nereden başlayacağımı bilmiyorum-"

"Kısa kes." dedim ani gelen bir sinirle. Ona daha fazla katlanamayacağımı fark etmiştim. Konuşmasını devam ettirecekken gözlerimin içine bakakaldı ama ardından kendini toparlayıp kafasını salladı. Sürekli saçlarını geriye doğru atıp bir dolu aksesuar ile süslemiş elini başına koyuyordu. Boğazını temizleyip yeniden yüzüme baktı.

"Ben Özcan'a çok aşığım." dediğinde afallamaktan kendimi alamadım. Gerçekler, düşüncelerden daha fazla yakıyordu canı. Bu cümleyi duymak kalbime hiç iyi gelmemişti.

"Sizi en başından beri biliyordum, daha doğrusu yakaladım." diye anlatmaya başladığında sadece onu izliyordum, çünkü verecek hiçbir tepkim yoktu. Onun ise mimikleri olaya imza atıyordu sanki.

"Bu durum bana ters bir şey ama saygı duymasını bilirim. Ta ki Özcan'ı gözlemlerken aşık olduğumu anlayana kadar. Orada ne saygı ne de başka bir şey kaldı bende." uzun kemikli ellerini burnuna götürüp kemerini kaşıdı.

"İzledikçe daha fazla aşık oldum, seninle mutlu olduğunu gördükçe içimdeki öfkeye engel olamadım. Sizi ayırmak için babana ikinizin sevgili olduğunu bile söyledim ama baban zaten böyle bir şeyi tahmin ettiğini söyledi ve hiçbir şey demedi. Siz söyleyene kadar bilmiyormuş taklidi yapmaya başladı. Babana bunu söyleyince benim açımdan her şey daha güzel olur diye düşünmüştüm ama söylemem daha kötü etti. Çünkü gizliden gizliye baban size hep destek çıktı."

Duyduğum şeyler o kadar şok ediciydi ki hangisine şaşıracağımı bile bilmiyordum. Babamın bilmesi, Özge'nin bu derece psikopat olması bugünün bir diğer afallatan haberiydi.

"Sizi ayırmak için Özcan'ın ailesine söylemeyi bile göze almıştım ama biliyodum ki böyle bir durumda Özcan ölürdü. Bunu göze alamazdım. Çünkü onu o kadar seviyorum ki Emre..." dedi, onu sevdiğini söylerken bile sesi titriyordu. Gözlerinin içi aşk ve acıyla parlıyordu. Bu görüntü beni rahatsız etmişti, dişlerimi sıkıp yüzüne bakmaya devam ettim.