The Other Side of Dominance (BxB) ✔

Chapter 66 [Surname]

The smile on my face was almost reaching my ears when I finally stepped outside the clinic after a long tiring day. I was happy not because I can finally go home but because of something else.

Daddy Gov:

Saan na ang baby boy ko?

Halos magdugo ang ibabang labi ko dahil sa kakakagat doon, hindi maikubli ang malawak na ngiti sa aking mga labi. May usapan kasi kami ni Blade ngayon na magkikita kami. Susunduin ko siya sa kapitolyo dahil nagprisinta ako, alam ko namang hindi siya basta basta maaaring umalis dahil kailangan siya roon sa opisina kaya ako na ang pupunta sa kanya.

There was a nearby streetlight a few feet away from me, nagsilbing tanglaw iyon sa madilim na kapaligiran. Nakapagpalit ako ng kasuotan kanina sa aking opisina kaya ngayon ay nakasuot na ako ng maluwag na statement shirt at ripped denim shorts, butas-butas iyon kaya kitang-kita ang maputi at makinis kong mga hita.

I was planning on replying to his text when a sudden call interrupted my fingers on the screen.

Daddy Gov calling...

I breathed in and out before picking up his call.

"Yes, daddy?" bungad ko sa kabilang linya. I hear nothing but silence on his line. It took a few seconds before I heard his baritone voice.

"Baby, are you just gonna stand there?" he said, sounding so impatient. Teka, anong pinagsasabi nito? Napakunot ang aking noo, saglit na nalito.

"Stand where? What are you saying?" I asked filled with confusion.

I heard his heavy sigh on the other line. I raised my head and noticed the white range rover parked in front of me, a gorgeous masculine god is leaning on its hood, one hand inside his pockets while another is holding a phone and waving it at me. Animo'y lumukso ang puso ko nang makita siya roon.

"B-Bakit nandito ka? Ako ang susundo sa'yo 'di ba?" Imbes na lapitan ang kinaroroonan niya ay hindi ko ginawa, nanatili akong nakatayo at nakatitig sa kanyang gawi habang kausap pa rin siya sa telepono.

"I can't let you do that. Susunduin kita sa ayaw at gusto mo." matigas niyang tugon, hindi rin siya gumalaw sa kanyang posisyon at kinausap ako sa telepono.

I crossed my arms with one hand holding my phone, letting him see the disagreement on my expression. Dumaan ang multo ng ngiti sa kanyang mga labi ngunit mabilis niyang itinago iyon at saka sumimsim.

Pinagmasdan ko ang kabuuang anyo ng aking boyfriend. He's just wearing a plain white shirt and shorts na pinaresan ng loafers, gaya-gaya naman ito masyado sa shorts. Habang pinagmamasdan siya sa distansya ko ay napagtanto kong kanin nalang ang kulang at pwede ko na siyang gawing ulam. Tangina, pahingi ngang tubig diyan nauhaw ako bigla.

Sa akin ba talaga ang lalaking ito?

"Pwede mo akong lapitan, baby boy." he said, interrupting my line of delusional thoughts.

Dahil sa utos ng kataas-taasang gobernador, wala akong nagawa kundi ang humakbang palapit sa kanya. Hawak ko pa rin ang aking phone sa aking tainga habang naglalakad, siya ay ganoon din at hindi ibinababa ang tawag.

"Closer..." utos pa niya nang hindi makuntento sa isang dangkal na layo namin sa isa't isa.

This time, hindi na nakatakas sa aking paningin ang ngisi sa kanyang mga labi hanggang sa maramdaman ko ang gumapang niyang kamay sa aking likod at marahan akong hinapit mula roon. He planted a soft kiss on my lips while we're on that position.

A kiss that sent thousands of butterflies inside my stomach, making my knees weak. Literal na nanghina ang mga tuhod ko mabuti na lamang at nasalo niya ako sa mga bisig niya.