The Other Side of Dominance (BxB) ✔

Chapter 7 [Work]

My mind won't stop thinking about our hot session last night, though medyo nabitin ako pero malakas naman ang loob kong masusundan pa iyon at baka mas mapusok pa sa susunod.

Staring at my reflection in the mirror, I noticed how my features look so fluffy. Siguro malakas ako kay Lord kaya ganitong kaganda at kasarap niya ako ginawa, bagay na bagay kami ng brusko at barakong si Mayor Torralba.

The only flaw that I have is my blurred eyesight. I wear contact lenses occasionally, hindi rin kasi ako ganoong kasanay kaya mas madalas akong nakasuot ng eyeglasses. But aside from it, I'm perfect!

Bago ako lumabas ng kwarto ay inabot ko ang aking tumbler. With a pill on my hand, tinungga ko iyon at uminom ng tubig. Now, I'm ready for a new day ahead of me.

Wearing a nice set of clothes, pastel yellow shirt paired with grey sweat shorts, bumaba ako sa aming grand staircase at doon sa sala naabutan ko si Kuya Evan na mabilis na dumapo sa akin ang mga mata. His eyes filled with curiosity examined me from head to toe. Nasa kandungan niya si Vance habang naglalaro ito ng lego bricks.

"Hoy, Harper halika rito!" sigaw niya nang tangka kong lagpasan ang kinaroroonan niya.

I stopped for a moment and looked at him. Sobrang mapagmataas ang kilay niya ngayon, I wonder what he's up to this time.

"Ano na naman, kuya?" bagot kong tanong.

Binaba niya si Vance at hinayaan itong maglaro sa ibabaw ng sofa saka muling tumingin sa aking direksyon.

"Sino 'yong bisita mo kagabi?" mapang-akusa niyang tanong na dinaig pa ang NBI sa interogasyon. At bakit masyadong big deal sa kanya iyon?

"I told you last night, estudyante ko 'yon."

I sighed and emphasized how I rolled my eyes at him. He glared at me after. He's referring to Diego. Si Diego na walang malay. Pati siya dinadamay nitong si kuya.

"Pumapatol ka sa estudyante mo?"

What the hell?!

Dumako ang mga mata ko patungo kay Vance na abala pa rin sa paglalaro. Ano ba 'tong pinagsasabi ni kuya? Naririnig siya ng anak niya!

"What? Naririnig mo ba ang sarili mo, kuya? Why would I do that?" prangka kong tugon sa kanya.

Alam kong maling-mali ang pagpatol sa iyong estudyante dahil isa iyon sa mga polisiya ng school. At isa pa, nakalaan na ang bibig at kaluluwa ko sa isang tao. Kay mayor lang ako luluhod, period.

"Aba malay ko sa inyo? Sasadyain ka rito ng dis-oras ng gabi, ano sa tingin mo ang iisipin ko?"

Inirapan ko si kuya at saka siya iniwan doon kahit 'di pa talaga kami tapos mag-usap. Bahala siya kung anong gusto niyang isipin. Alam kong maraming nagkakandarapa sa akin pero ibahin naman niya si Diego, kaibigan ko lang 'yon at estudyante ko pa.

Nilakad ko ang daan patungo sa dining room. Sa aming malawak na hapag ay nagulat ako at halos bumagsak sa sahig ang bibig ko nang matanaw si Mommy. She's sitting on one of the chairs while Kuya Atom and Kuya Joko were already there. Maraming pagkain ang nakahanda sa mesa, ang totoo may fiesta ba?

"Mom!"

Dali-dali akong nagtungo sa kanya at saka siya binalot ng mainit na yakap. I missed her. She's been away for weeks because of our business. Recently, we opened a new branch but this time, it's outside the country that's why she was abroad for the past weeks. One of the top publishing companies nationwide, Garcillano Publishing, Inc., isa sa mga powerhouse, binuo ito ni Dad sa sarili niyang sikap noong nabubuhay pa siya. Now my mother, Olivia Garcillano owns it.

"Harrison, I miss you my son. But your brothers are telling me na sakit ka raw sa ulo habang wala ako?" though wrinkles are evident on her face, she's still the most gorgeous Mom I've ever had, siyempre iisa lang naman ang ina ko 'di ba?