Bucky:
Żyjesz?
Steve:
Żyję
Steve:
Przecież mnie widziałeś chwilę temu
Bucky:
Wiem. Po prostu chciałem się
tego dowiedzieć od ciebie
Bucky:
I mam jeszcze jedno pytanie
Bucky:
Jesteś z siebie zadowolony?
Bucky:
Bo jeśli chciałeś, bym dostał
zawału, to prawie ci się to udało
Bucky:
Mogłeś umrzeć, wiesz o tym?
Steve:
Zawsze
Steve:
Ale przecież nie umarłem.
Nie musisz się denerwować
Bucky:
Kilka osób powiedziało,
że to cud, że jeszcze żyjesz
Steve:
Dramatyzują
Bucky:
Nie dramatyzują, tylko mówią prawdę
Bucky:
Widziałem cię. Wyglądasz,
jakby przejechał cię pociąg,
a potem rzucili w ciebie granatem
Bucky:
Dlaczego to zrobiłeś?
Steve:
Czyli co?
Bucky:
Dlaczego wziąłeś udział w tej misji?
Bucky:
Chcę znać prawdę
Steve:
Po co? To moja sprawa
Bucky:
Chyba jednak nie do końca
Bucky:
Martwiłem się o ciebie
Steve:
Nie musiałeś
Bucky:
Musiałem. A przynajmniej
ty i twoje głupie pomysły
mnie do tego zmusiły
Bucky:
Zresztą tak było zawsze
Bucky:
I to nie jest tylko twoja sprawa
Bucky:
Bo obchodzi mnie, co się
z tobą dzieje i nie chcę,
żeby stało ci się coś złego
Bucky:
Więc dlaczego to zrobiłeś?
Bucky:
Złamałeś też przez to
obietnicę, pamiętasz?
Steve:
Nadal jesteś o to zły?
Bucky:
Już nie
Bucky:
Ale naprawdę chcę wiedzieć,
jaki był tego powód
Steve:
Chciałem przestać o czymś myśleć
Steve:
Chociaż na chwilę o tym zapomnieć
Steve:
Pozbyć się tego
beznadziejnego uczucia
Bucky:
O czym zapomnieć? O co chodzi?
Steve:
Nie chcę o tym mówić
Steve:
Możemy już to zostawić?
Bucky:
Wolałbym jednak o tym wiedzieć
Steve:
Dlaczego?
CZYTASZ
Sugar and Honey ★ Stucky ✓
Fanfiction„I'm with you till the end of the line" Fanfiction w formie czatu Jeden z nich cierpiał, nie tylko ze względu na swoją przeszłość, ale także dlatego, że jego przyjaciel był nieszczęśliwy. Drugiemu z nich krwawiło serce na myśl, że jego przyjaciel ci...
