Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 13

"Ναι ναι το ξέρω" του λέω αποφεύγοντας το βλέμμα του.

"Περνάμε καλά. Αυτό είναι όλο" μου εξηγεί και έτσι όπως κάθεται δίπλα μου θέλω να τον πετάξω από το μπαλκόνι.

"Πάνο πήγαινε κάτω, λείπεις πολύ ώρα" αναφωνώ ξενερωμένη και γυρίζω πλευρό.

"Μη το κάνεις δύσκολο ρε Δανάη. Είναι πολύ απλό έως τώρα" μου λέει καθώς φοράει την μπλούζα του.

"Δεν κάνω τίποτα δύσκολο. Εσύ το κάνεις με την συμπεριφορά σου" υψωνω ελάχιστα την φωνή μου και στέκεται λίγο πριν βγει.

Με κοιτάει στιγμιαία αλλά τον αγνοώ.

Με εκνεύρισε είχε δεν είχε.

Αφού πρώτα βεβαιωθώ ότι έχει φύγει, βγαίνω και πηγαίνω στο δωμάτιο των γονιών μου.

Πρέπει να μιλήσω στη μαμά.

"Μαμά αυτό που είδες πριν ήταν μια τεράστια παρεξήγηση" της λέω μόλις μπαίνω μέσα και εκείνη κλείνει την τηλεόραση.

"Ταιριάζετε πάντως. Σε υπερβολικό βαθμό" διαπιστώνει ενθουσιασμενη και χαμογελάω.

Μακάρι να το έβλεπε και εκείνος έτσι.
Μα τι λέω; Εγώ δεν τον θέλω και δεν μαρεσει.

Τέλος.

" Όχι όχι όχι! Δεν έχουμε τίποτα απλά...απλά είναι λίγο μπερδεμένη κατάσταση" της εξηγώ μα εκείνη μου κάνει νόημα να κάτσω δίπλα της.

"Ξέρεις πως γνωρίστηκα με τον πατέρα σου και πως καταλήξαμε παντρεμένοι;" με ρωτάει αλλά που κολλάει αυτό;

Λογικά θα είχαν αυτό το love story που συμβαίνει στις ταινίες. Δύο άνθρωποι ερωτεύονται, τα φτιάχνουν και μπλα μπλα μπλα μπλα.

"Που κολλάει αυτό ρε μαμά; "την ρωτάω μπερδεμένη.

" Περίμενε να ακούσεις..."

Πλευρά Πάνου.

Κατεβαίνω τις σκάλες με ένα περίεργο συναίσθημα να με κατακλύζει.

Δεν μπορώ να προχωρήσω μαζί της σε σχέση.
Όχι πως δεν θέλω αλλά δεν μπορώ.

Δεν είμαι ο τύπος που κάνει σχέσεις.
Ποτέ μου δεν έκανα σχέση. Όλα ήταν της μιας φοράς. Αντε δύο αλλά παραπάνω δεν ήταν.

"Που είσαι ρε μαλάκα 10 ώρες επάνω;" με ρωτάει ο Βασίλης και τον σπρώχνω ελάχιστα για να κάτσω.

"Με καθυστέρησε ο πατέρας μου στο τηλέφωνο με κάτι δουλειές που είχε" βρίσκω στα πρόχειρα μια δικαιολογία και το βλέμμα μου επικεντρώνεται στην τηλεόραση.

Κανονίστε να χάσει η Ιταλία, θα σας γαμήσω.

Το μυαλό μου όμως γυρίζει σε εκείνη. Τι σκατά πάει λάθος μαζί μου;
Εγώ ποτέ δεν νοιαζόμουν...για τίποτα.

Πιάνω το κινητό στα χέρια μου και πατάω στον αριθμό της με σκοπό να της στείλω μήνυμα.

Προς Δανάη:

Οπότε ηρεμήσεις στείλε μου να μιλήσουμε ήρεμα και χωρίς εντάσεις.

Αμα τσακωθούμε θα μας ακούσει όλη η Αθήνα.
Φωνάζω εγώ, νευριάζει εκείνη και στο τέλος μια τρύπα στο νερό.

Τα βρίσκουμε βέβαια αλλού.

Αλλά δεν έχει νόημα αυτό. Δηλαδή εντάξει παίζει, βασικά τι παίζει, σίγουρα είναι η καλύτερη κοπέλα που έχω κάνει κάτι. Όμως αν προχωρήσει σε κάτι παραπάνω θα είναι πολύ δύσκολο.

Δεν θέλει να το καταλάβει αυτό.
Αλλά εγώ το ξέρω. Ξέρω πως θα κυλήσουν τα πράγματα μετά.

Ζήτημα να αντέξουμε μια εβδομάδα.

"Είσαι καλά; Δείχνεις πολύ σκεπτικός τώρα τελευταία" με ρωτάει χαμηλόφωνα ο Νίκος για να μην ενοχλήσει τους υπόλοιπους.

"Τίποτα ρε, όλα καλά" του απαντάω με ένα ψεύτικο χαμόγελο και στρέφω το βλέμμα μου στον αγώνα.

Από Δανάη:

Δεν θα ηρεμήσω ποτέ, καλύτερα να τα  αφήσουμε όλα έτσι. Αφού είναι πιο εύκολα.

Μπορώ να καταλάβω πως και την ώρα που έστειλε το μήνυμα ήθελε να μου σπάσει το κεφάλι.

Γαμώ το πείσμα σου.

-oliaaaa