Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 59

Ένα ποπ κορν.
Δύο ποπ κορν.
Τρία ποπ κορν.
Τέσσερα ποπ κορν.
Πέντε...έξι...

Ξεφυσαω. Υποτίθεται ότι θα καθομουν να διαβάσω αλλά μόνο αυτό δεν κάνω. Το μυαλό μου γυρίζει συνεχώς σε εκείνον.

Βαρέθηκα να κλαίω. Είσαι φανερό ότι εκείνος δεν νοιάζεται. Μόνος του είπε πως δεν θέλει να με ξαναδεί.

Καλά με βλέπει γιατί συνεχίζουμε να βγαίνουμε όλοι μαζί σαν παρέα αλλά δεν μου δίνει καμία παντελώς σημασία.

Ίσα ίσα που σαλιαρίζει με σερβιτόρες και πελάτισσες. Γενικά, ότι  είναι θηλυκό, έχει δύο πόδια, μεγάλο στήθος και κώλο και μασάει τσίχλες σαν κατσίκα.

"Πω πω, τι σκοτάδια είναι αυτά;" ακούω την φωνή της κολλητής μου μόλις μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου. "Άνοιξε κανένα παράθυρο κούκλα μου. Να μπει λίγος καθαρός αέρας"

"Μμμμμ" παραπονιέμαι μουγκριζοντας όταν τραβάει τις κουρτίνες και το φως του ήλιου πέφτει πάνω μου.

"Πόσες μέρες κάθεσαι κλεισμένη εδώ μέσα;" με ρωτάει και κάθεται δίπλα μου το κρεβάτι.

"Όχι πολλές"ψεύδομαι ενώ τρίβω ελάχιστα τα μάτια μου."Κατεβαίνω για να φάω"

"Αντε ρε σοβαρά; Και εις ανώτερα!" απαντάει ειρωνικά βγάζοντας το μπουφάν της.

"Μην κοροϊδεύεις"

"Τι να μην κοροϊδεύω ρε ;Από τότε που χωρισατε με τον τον Π-"

"Μην πεις το όνομα του"την διακόπτω πριν προλάβει να ολοκληρώσει.

"Ωραία, με αυτόν τέλος πάντων, έχεις χάσει την ζωντάνια σου. Δες πως είναι εκείνος όταν βγαίνουμε και κοίταξε εσένα. Γιατί να υποφέρεις έτσι;"

"Απλά δεν εχω όρεξη ρε Ξενια"της απαντάω αδιάφορη και πιάνω το κινητό στα χέρια μου.

"Είναι παραμονή Χριστουγέννων! Σήκω να βγούμε μια βόλτα. Έστω μέχρι το πάρκο. Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι."

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σιγά σιγά βγαίνω από τα ζεστά σκεπασματα.
Δεν θα με αφήσει να ησυχάσω μέχρι να περάσει το δικό της.

"Καλά, καλά. Θα πάμε, μισό να ετοιμαστώ" της λέω και πιάνω μερικά πεταμένα ρούχα που είχα στο πουφ.

"Η αδερφή μου είναι με τον Νίκο στο δωμάτιο του. Δεν θέλω να ξέρω τι κάνουν. Τον προειδοποίησα πάντως όσο πιο ευγενικά μπορούσα"

Κατάλαβα.
Το ευγενικά της Ξένιας είναι -Θα σου ξεριζωσω το κεφάλι και θα το πετάξω σε ένα ποτάμι-