Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 20

"Εμ, εγώ θα πάω στη Ξένια. Μπορεί να  αργήσω" λέω γρήγορα στους γονείς μου που κάθονται στην κουζίνα και κατευθύνομαι προς την πόρτα.

Φυσικά και δεν πάω στην Ξένια.
Στον Πάνο πάω.

Με φώναξε να κάτσουμε σπίτι του σήμερα. Από χτες που ήρθε σπίτι μου είναι πολύ γλυκός απέναντι μου.

Βασικά όχι από χτες, γενικά από το ξεκίνημα της καινούργιας εβδομάδας.
Το σπίτι του δεν απέχει πολύ από το δικό μου. Δέκα λεπτά με τα πόδια. Έτσι ,μετά από λίγα λεπτά φτάνω και περνάω μέσα από την αυλή .Τα φώτα του κάτω ορόφου είναι ανοιχτά. Χτυπάω το κουδούνι  αλλά μια κυρία μέσης ηλικίας ,γύρω στα 50 ,μου ανοίγει.

"Γκχμ, γεια σας , έχω έρθει για να δω τον Πάνο , είναι εδω;"την ρωτάω φουλ αμήχανα μιας και ντράπηκα.

"Οοο ναι μου έχει μιλήσει για σένα. Είμαι η Ανθή, η οικιακή βοηθός. Ο Πάνος είναι στο δωμάτιο του και σε περιμένει"μου απαντάει χαμογελώντας δείχνοντας μου τις σκάλες.

"Ωραία ,σας ευχαριστώ πολύ" της λέω ευγενικά και ανεβαίνω τις σκάλες. Το δωμάτιο του φαντάζομαι πως είναι εκείνο όπου έγινε ότι έγινε στο πάρτυ γιαυτό και προχωράω προς τα εκεί. Η πόρτα είναι ελάχιστα ανοιχτή όμως μπορώ να τον δω. Κάθεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι ,με το λάπτοπ πάνω στα πόδια του και βλέπει κάτι.

Μπαίνω μέσα και μόλις με παρατηρεί χαμογελάει, το κλείνει και μου κάνει νόημα να ξαπλώσω και εγώ.

"Πως είσαι σήμερα;" με ρωταεί ενώ μου δίνει ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο.

"Μια χαρά, καλύτερα από χτες σίγουρα"τον ενημερώνω χαϊδεύοντας το μάγουλο του. "Γνώρισα και την κυρία Ανθή" συμπληρώνω και τον κοιτάω στα μάτια.

"Σαν μάνα μου την έχω. Εκείνη με μεγάλωσε μαζί με τον πατέρα μου" με πληροφορεί και για μια στιγμή προβληματίζομαι. Δεν έχει μαμά; Βασικά αν θέλει θα μου πει από μόνος του, είναι νωρίς  ακόμα για να ανοιχτεί. Μπορεί κιόλας να μην θέλει.

Πλησιάζει περισσότερο το πρόσωπο του στο δικό μου και με μια κίνηση μηδενίζει την απόσταση μεταξύ μας.Η γλώσσα του έπαιζε διαφορά παιχνίδια με την δική μου.Τα χέρια του χαϊδεύουν τους γλουτούς μου και με τρίβει ελάχιστα πάνω του.

"Αν δεν ήσουν στις μέρες σου ρε μωρό μου...Αν δεν ήσουν.."ψιθυρίζει καθώς η ανάσα του πέφτει βαριά στο στήθος μου.

Σταματάμε για να βρούμε τους ρυθμούς μας και ξαπλώνουμε πίσω. Με τραβάει στην αγκαλιά του και ακουμπάω το κεφάλι μου στο στερνό του.

"Το ξέρεις πως θέλω να είμαστε πολλά παραπάνω από αυτό που είμαστε τώρα, έτσι;" με ρωτάει χαμηλόφωνα ενώ παίζει με μερικές τούφες από τα μαλλιά μου.

"Ναι..το ξέρω" του απαντάω δειλά δειλά και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα. Πίστευα πως απλά περνούσε τον χρόνο του μαζί μου για την πλάκα.

"Ποιο είναι το εμπόδιο;" ψιθυριζω στην συνέχεια αλλά πιο πολύ στον εαυτό μου.

Πιάσαμε ένα θέμα που έχω το προαίσθημα οτι δεν θα βγει σε καλό.

"Είμαι φίλος του αδερφού σου, δεν νομίζω να το πάρει με καλό μάτι. Επιπλέον...επιπλέον είσαι μια φοβερή κοπέλα, γουστάρω που είσαι τσαμπουκαλού και μου πας κόντρα, είσαι πανέμορφη όμως...ομως σου αξίζει κάτι καλύτερο από εμένα"

"Πως γίνεται να γνωρίζεις τι είναι το καλύτερο για μένα;" τον ρωτάω συνοφρυωμένη και με κοιτάει με ένα λοξό χαμόγελο.

Να αυτές τις βλακείες δεν μπορώ.

"Ξέρω απλά ότι σου αξίζει κάποιος άλλος που θα σου συμπεριφέρεται όπως πρέπει. Κάποιος που δεν θα σε πληγώσει. Κάποιος που δεν θα κάνει ποτέ αυτά τα μάτια να κλαίνε. Κακά τα ψέματα, εγώ το έχω κάνει ήδη" η φωνή του ακούγεται μελαγχολική και πότε μου δεν πίστευα πως θα έβλεπα τον Πάνο σε αυτή τη θέση.

"Αυτά λες σε όλες;" τον ρωτάω ειρωνικά και απομακρύνομαι από την αγκαλιά του.

"Δεν πιάνω κουβέντα με όσες πηδάω" τον κοιτάω για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα σηκώνομαι πάνω. "Που πας;" ρωτάει όσο βάζω τα παπούτσια μου.

"Εγώ τι διαφορά έχω από αυτές και μου μιλάς; Το ίδιο πράγμα είναι, σεξ δεν κάνουμε;" τον ρωτάω ειρωνικά και υψώνω ελάχιστα την φωνή μου.

Κατεβάζει το κεφάλι του χωρίς να μου απαντήσει. Το φαντάστηκα. Τι θέλω και επιμένω; Αφού εις βάρος μου έρχονται όλα.

Παίρνω το κινητό και τα κλειδιά μου αλλά την στιγμή που πάω να ανοίξω την πόρτα, η φωνή του με σταματά.

"Εσένα σου κάνω έρωτα. Έρωτα με συναισθήματα" απαντάει πιο ήρεμος από ποτέ αλλά εγώ μπορώ να καταλάβω πως βαθιά μέσα του είναι αγχωμένος.

Κοκαλώνω και ξεροκαταπίνω.

Τι...τι κάνει;

-oliaaaa