Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 43

Μπαίνουμε χεράκι-χεράκι στο προαύλιο της σχολής και κατευθυνομαστε προς το εσωτερικό.

"Να σου πω, κάτι κορίτσια που με κοιτάνε λες και τους σκότωσα την μάνα, τι φάση;" τον ρωτάω ψιθυριστά και τον ακούω να χασκογελάει.

"Ήθελαν να είναι στην θέση σου. Μη δίνεις σημασία. Οι περισσότερες είναι βαρετές" απαντάει κλείνοντας μου το μάτι.

Που είναι βαρετές;
Θες να μου πεις ότι τις έχει δοκιμάσει και ξέρει αν είναι βαρετές ή όχι;

ΆΜΑ ΤΟΥ ΒΓΆΛΩ ΤΟ ΜΆΤΙ ΕΓΏ ΘΑ ΦΤΑΙΩ;

Ψυχραιμία Δανάη, ψυχραιμία.
Έχεις ένα επίπεδο.

" Μάζεψε τα νύχια σου γατάκι. Μου σακάτεψες το χέρι!" λέει και τότε συνειδητοποιω πως τόση ώρα πιεζα τα νύχια μου στο χέρι του.

Τραβιέμαι και γελάει.

"Είσαι πολύ σέξυ όταν ζηλεύεις μωρό μου, το ξέρεις;" ρωτάει καθώς τοποθετεί τα χέρια του στη μέση μου.

Τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να του δώσω μια κλωτσιά στα από τέτοια του γιατί με σύγχυσε.

Αλλά μετά μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα.
Αστον καλύτερα.

"Δεν με τουμπάρεις με αυτά Πανούλη"του λέω χαμογελώντας και ρολλάρει τα μάτια του.

"Ααα ναι; Και τι μπορώ να κάνω δηλαδή για να το καταφέρω;"

Ένα πλατύ χαμόγελο στολίζει το πρόσωπο του και τον κοιτάω στα μάτια.

Αυτόν τον άνθρωπο τον έχω ερωτευτεί.

"Πρέπει να σκεφτείς μόνος σου Αργυρόπουλε"του λέω με ευθυμία χαιδευοντας το μάγουλο του.

"Με μια κρέπα αλμυρή, έτσι ακριβώς όπως σου αρέσει, θα το καταφέρω;"

Τώρα πως να αντισταθώ.
Όχι πείτε μου!

"Δεν παίζεις δίκαια μωρό μου" γκρινιάζω καθώς στεκόμαστε έξω από την αίθουσα που πρέπει να πάω.

"Θα σου την πάρω στον γυρισμό, τώρα αντε να πας στο μάθημα. Θα φωνάζει ο Παπαστράτου"

Με φιλάει στο μέτωπο και βάζει μια τούφα πίσω από το αυτί μου.

"Καλό μάθημα, σαγαπαω"

[...]

Η Ξένια αρρώστησε. Δεν ήρθε σήμερα και θα είμαι μόνη μου μέχρι να έρθει ο Πάνος.

Διασχίζω βιάστηκα τον διάδρομο με τον ήχο από τα μποτάκια μου να ακούγεται έντονα.

"Σου λέω φοβερή. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη"

Ακούω μέσα από μια αίθουσα και σμίγω τα φρύδια μου. Αυτή είναι η φωνή του...

Πλησιάζω το αυτί μου στην πόρτα και περιμένω να ακούσω την συζήτηση τους.

Τσ, τσ, τσ, κουτσομπολα.

"Αντε ρε, πήρες το 10 το καλό"

" Έχει όλο το πακέτο φίλε. Την έχω πατήσει άσχημα μαζί της"

"Πφφ, τάμα το είχα να σε δω με κάποια ρε. Μπράβο, φαίνεται να είναι σοβαρο"

"Φυσικά και είναι. Θέλω να το κάνω όσο πιο σοβαρό μπορώ μαζί της. Είναι απλά φοβερή"

"Ωπα ο Πανουλης μας ο ερωτευμένος. Δε στο χα"

"Άσε ρε, τρελά ερωτευμένος με εκείνη που αυτή τη στιγμή μας κρυφακουει"

Τιναζομαι πάνω καλύπτοντας το στόμα μου με το χέρι μου.

Γαμώτο με κατάλαβαν.
Κυριολεκτικά τρέχω μέχρι έξω, και κάπου εκεί ηρεμώ για να κάτσω στο παγκάκι.

Το κινητό μου χτυπάει στιγμιαία και το βγάζω από την τσέπη μου. Ανοίγω τα μηνύματα όπου μου είχε έρθει ειδοποίηση πως είχα ένα.

Από Πανούλης😼:

Μωρό μου, μπορεί να είσαι 1.60 αλλά η κοτσίδα σου φαίνεται από το παραθυράκι της πόρτας <3

Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη την στιγμή ένα χαμόγελο χαραχτηκε στο πρόσωπο μου.

Ααα ρε Πάνο...

-oliaaaa