Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 33

Έχουμε έρθει σε ένα μπαράκι με την Ξένια αλλά μόλις μπήκαμε μέσα είδαμε ότι εδώ ήταν και τα αγόρια.

Δηλαδή ας το σκεφτούμε κάπως λογικά το θέμα.
Γιατί κάθε φορά που αποφασίζουμε να βγούμε τους βλέπουμε μπροστά μας;
Δηλαδή ολόκληρη Αθήνα, πέφτουμε πάνω τους.

Σκεφτήκαμε να φύγουμε αλλά μετά θυμήθηκα πως εδώ θα συναντηθούν με το κακό συναπάντημα.

Τζίνα, Κέλλυ.

Παρεμπιπτόντως το δείπνο το μεσημέρι ήταν υπέροχο. Πήγαμε στο σπίτι του, μαγείρεψε υπέροχα, είδαμε ταινία και μετά γκουχου γκουχου.

"Μμ είναι και ο Άγγελος με αυτές" αναφωνεί η Ξένια ξινίζοντας λίγο.

Το βλέπω.
Επίσης βλέπω και το πόσο η ξανθιά τρίβεται στον Πάνο.

"Άλλο ένα" φωνάζω στον μπάρμαν και του κάνω να γεμίσει ξανά το ποτήρι μου με το ποτό που μου έβαλε πριν.

Ειναι βαρύ τουλάχιστον.

" Δες, δες,δες πως τους τριβονται ρε" με σκουνταει η κολλητή μου αλλά τα μάτια μου στενεύουν.

Θα το κάνετε κιόλας;
Όχι για να ξέρω να κόψω εισιτήριο.
Μη χάσω τέτοιο θέαμα.

"Βαρύ είναι, πρόσεχε" μου λέει ο μπάρμαν όταν αφήνει το ποτήρι μπροστά μου και τον κοιτάω με σηκωμένο φρύδι.

"Μην αγχώνεσαι αντέχω!" του λέω κατεβάζοντας το μονορούφι με εκείνον να με κοιτάει άφωνος.  "Βάλε άλλο ένα"

"Κοπελιά, το τελευταίο θα σου βάλω. Μετά δεν σου ξαναβάζω."μου λέει σοβαρός και παίρνει το ποτήρι.

Θα μου ξαναβάλεις.
Θες δεν θες.

Ο Άγγελος έρχεται προς το μέρος μας αλλά η Ξένια του γυρίζει πλάτη.

"Τι κάνετε εσείς εδώ;!" ρωτάει φωνάζοντας για να τον ακούσουμε μέσα στην τόση μουσική.

"Ήρθαμε για ποτό αλλά δεν ξέραμε ότι θα σας βλέπαμε να σαλιαρίζετε" του απαντάει κοφτά αλλά εγώ εκείνη την στιγμή δεν δίνω πολύ σημασία.

Το βλέμμα μου έχει επικεντρωθεί στην ξανθιά, που έχει ανέβει πάνω στον Πάνο.

Πίνω το ποτό μου ξανά μονορούφι αλλά αυτή τη φορά ο λαιμός μου καίει παραπάνω.
Το κεφάλι μου αρχίζει να πονάει. Μάλλον όντως ήταν πολύ δυνατό.

"Δανάη, φαίνεσαι μεθυσμένη. Θες να πω στον Πάνο που έχει έρθει με αυτοκίνητο να σε γυρίσει σπίτι;"

Σε καμία περίπτωση.

"Δεν θέλω τίποτα από εκείνον. Θα γυρίσω μόνη μου. Καληνύχτα σας" λέω αφήνοντας χρήματα στον μπάρμαν. Παίρνω τα πράγματα μου και αφού σπρώξω αρκετά άτομα, βγαίνω έξω.

Ζαλίζομαι λίγο αλλά παρόλα αυτά προσπαθώ να περπατάω σταθερά στο πεζοδρόμιο.

"Δανάη!" ακούω τη φωνή του και αρχίζω να περπατάω πιο γρήγορα.
"Γαμώτο περίμενε" φωνάζει στη συνέχεια.

"Παράτα με! Πήγαινε στην Τζίνα ή στην Κέλλυ... Ή και στις δύο. Δεν σε είδα να δυσκολεύεσαι κάπου"του απαντάω ειρωνικά αλλά εκείνη την στιγμή με πιάνει από το μπράτσο και με κολλάει με δύναμη στον τοίχο.

"Τι κάνεις; Άσε με!"παραπονιέμαι ζαλισμένη καθώς αποφεύγω το βλέμμα του.

"Κοίτα με. Κοίτα με σε παρακαλώ" σηκώνει το πηγούνι μου με τα ακροδάχτυλα του.

Κουνάω το κεφάλι μου απαξιωτικά χωρίς τα μάτια μου να αντικρισουν τα δικά του.

"Πήγαινε σε αυτές. Θα γυρίσω μόνη μου. Αντίο" του λέω και πάω να φύγω όμως με τραβάει ξανά στον τοίχο.

Έλεος με αυτόν τον τοίχο.
Κολλητοί θα γίνουμε.

Το κεφάλι μου πονάει και οι κινήσεις του το κάνουν χειρότερο.

Με το χέρι του πιάνει το πρόσωπο μου αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω.
Τα μάτια μου δακρύζουν όσο θυμάμαι εκείνη πάνω του.

Θέλω να φύγω.
Ζαλίζομαι.

"Αφησε με και πήγαινε σε εκείνη. Είναι πολύ καλύτερη από εμένα" υψωνω την φωνή μου και εκείνος θυμώνει.

Είναι ξανθιά, έχει μεγαλύτερο στήθος από εμένα, ωραιότερο σώμα από εμένα. Γενικά είναι πολύ καλύτερη από εμένα.

"ΣΚΆΣΕ. ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΓΑΜΏ! ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΚΑΙ ΜΗ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ"φωνάζει ταρακουνώντας με, ενώ το χρώμα των ματιών του να έχει σκουρυνει.

Πριν προλάβω να απαντήσω, τα χείλη του έχουν σφραγίσει με δύναμη τα δικά μου και το σώμα του κολλάει στο δικό μου.

-oliaaaa