Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 91

"Πάω να πάρω ακόμα μια μπύρα, εντάξει;" ανακοινώνω δυνατά στον Πάνο για να με ακούσει μέσα από την δυνατή μουσική.

"Φέρε μου και εμένα μια" μου λέει και γνέφω καταφατικά. Σπρώχνω αρκετά άτομα μέχρι να φτάσω ενώ όταν το κάνω, βγάζω μια ανάσα ανακούφισης.

Έχει πολύ κόσμο.

"Δύο μπυρες"λεω ευγενικά στον μπάρμαν και χτυπάω ρυθμικά τα νύχια μου στην μπάρα.

"Δεν πίστευα ποτέ ότι θα σε ξανά έβλεπα" ακούω μια φωνή δίπλα μου και κοκκαλώνω. Γυρίζω το κεφάλι μου στα πλάγια και γουρλώνω τα μάτια μου.

Χωρίς να απαντήσω παίρνω βιαστικά τις μπύρες που είχε αφήσει ο μπάρμαν και πάω να φύγω όμως το χέρι του τυλίγεται γύρω από το μπράτσο μου.

Τον κοιτάω προσπαθώντας να κρύψω τον φόβο μου και να μην φανεί το τρέμουλο μου.

"Έχεις ομορφύνει" λέει αλλά τραβάω το χέρι μου και φεύγω χωρίς να τον κοιτάξω. Περνάω μέσα από το πλήθος νεολαίας βιαστικά με προορισμό το τραπέζι μας.

"Ορίστε" λέω δίνοντας στο αγόρι μου την μία μπύρα και μου χαμογελαει.

Γυρίζω το βλέμμα μου στην Ξένια κάνοντας της νόημα πως θέλω να της μιλήσω.

Δεν είναι εύκολο όμως. Έχει δυνατή μουσική και δεν θα με ακούσει. Έτσι, παίρνω το κινητό στα χέρια μου και της στέλνω μήνυμα.

Πληκτρολογώ πως ο Αντρέας είναι εδώ και πατάω αποστολή. Μόλις το βλέπει γουρλώνει τα μάτια της και με κοιτάει ανήσυχη.

Την καθησυχάζω ότι δεν έχει γίνει κάτι.

"Κυρία μου, θα μου χαρίσετε αυτόν τον χορό;" μου ζητάει ο Πάνος όταν μπαίνει ένα πολύ απαλό τραγούδι και πολλά ζευγάρια κατευθυνονται στο κέντρο.

"Φυσικά" απαντάω χαμογελώντας και περνάει τα χέρια του γύρω από την μέση μου.

"Λοιπόν, σου έχω πει ποτέ πόσο ευτυχισμένος είμαι μαζί σου;"με ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια και η καρδιά μου αρχιζει να χτυπά δυνατά."Είμαστε σχεδόν 2 χρόνια μαζί, το φαντάζεσαι; Πως πέρασε έτσι ο καιρός;"

"Και πως αντέξαμε ο ένας τον άλλον να λες" λέω γελώντας χαιδευοντας το μάγουλο του.

"Μεταξύ μας, ακόμα πιστεύω ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μας αντέξουμε" χασκογελάει και γνέφω καταφατικά.

"Πάντα θα μου σπας τα νεύρα"ψιθυρίζω με ένα πλατύ χαμόγελο και δαγκώνει τα χείλη του.

"Ελάτε να σας βγάλω μια φωτογραφία που είστε πολύ γλυκούλια μαζί"φωνάζει ο Βασίλης παίρνοντας το κινητό στα χέρια του.

Ακουμπάω το κεφάλι μου στο στερνό του Πάνου και χαμογελάω στην κάμερα.

" Ετοιμοι" αναφωνεί ο αδερφός μου και προχωράμε δίπλα στον Βασίλη για να δούμε τι έβγαλε.

"Στείλτη μου να την ανεβάσω μετά στο instagram" του λέει ο Πάνος χωρίς να αφήσει το χέρι του από την μέση μου.

"Δανάη πρέπει να σου πω. Είναι επείγον" με τραβάει από το χέρι πιο πέρα η Ξένια και την κοιτάζω περίεργα.

"Σιγά παιδί μου θα μου το ξεριζώσεις"

"Μου έστειλε μήνυμα ο Αντρέας. Είπε να πας να μιλήσετε" αναφωνεί αγχωμένη και ο λαιμός μου αρχίζει να ξερενεται.

Να μου μιλήσει;

Κοιτάζω τα χέρια μου που τρέμουν αλλά παίρνω μια βαθιά ανάσα.

"Πες του...Πες του πως δεν θα πάω. Δεν θα χαλασω την διάθεση μου αυτή τη στιγμή. Θέλω να κάτσω μαζί σας"

Της απαντάω μα ξέρω πως αυτή μου την άρνηση κάποια στιγμή θα την πληρώσω.

-oliaaaa