Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 23

Παρκάρει έξω από το σπίτι μου, κατεβαίνω από την μηχανή και βγάζω το κράνος.
Μου δίνει την σακούλα που κρατούσε και προχωράμε προς την κεντρική πόρτα. Ξεκλειδώνω την πόρτα και μόλις μπαίνουμε μέσα, αρχίζει να με φιλάει.

"Γκουχου, γκουχου" ακούμε κάποιον να ξεροβηχει και αυτόματα τον σπρώχνω από πάνω μου.

"Μαμά!" αναφωνώ και είμαι σίγουρη πως έχω γίνει σαν ντομάτα. Ο Πάνος από δίπλα μου έχει πετρωσει.

Κότα.

"Τα έχετε;" ρωτάει ενθουσιασμένη όμως την κοιτάω άφωνη. Τόση χαρά ρε παιδιά και εμένα η καρδιά μου έχει πάει στην κούλουρη.

"Κοίτα, μαμά αυτό δεν πρέπει να το μάθει κανένας εντάξει. Ούτε ο μπαμπάς, ούτε τα παιδιά. Υποσχεσου μου σε παρακαλώ πως δεν θα πεις τίποτα σε κανέναν τους"

"Ο κύριος Αλεξ μπορεί να μην το μάθει και καθόλου αν θέλετε" λέει τρομαγμένος ο χέστης με τον οποίο τα έχω και του δίνω μία αγκωνιά.

" Εντάξει, εντάξει δεν θα πω τίποτα σε κανέναν" λέει σηκώνοντας τα χέρια της ψηλά ως ένδειξη παράδοσης και αφήνω ένα επιφώνημα ανακούφισης να ξεφύγει από το στομα μου.

" Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!" της λέω χαρούμενη και πέφτω στην αγκαλιά της.

"Μουσίτσα, τώρα είμαι η καλύτερη που σε καλύπτω εε;" με πειράζει και χαμογελάω χαιδευοντας το μπράτσο του Πάνου.

"Πάνο, σε λίγο θα γυρίσει ο Νίκος και ο μπαμπάς, οπότε καλύτερα να πηγαίνεις "του λέω δίνοντας του ένα φιλί στο μάγουλο.

Εκείνος χαμογελάει και αφού χαιρετήσει την μαμά μου, φεύγει.

" Εξαιρετική επιλογή! Όχι ότι είμαι μπροστά, αλλά από μένα πήρες το γούστο στους άντρες"

"Μαμά!"της λέω ντροπιασμενη και κουνάω το κεφαλι μου.

Ναι μητέρα, στη ζωή μας επιλέξαμε και οι δύο τους πιο έξυπνους άντρες.

Ο μπαμπάς είναι πανέξυπνος.
Από εκεί έχει πάρει και ο Νίκος είμαι σίγουρη.
Φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά.
Αφήστε το γεγονός πως είναι σαν δύο σταγόνες νερο. Ο σπόρος είναι ο μπαμπάς 20 χρόνια πριν.

Ο Πάνος από την άλλη εχει μια ιδιαίτερη εξυπνάδα.
Οπότε ναι μαμα, είναι πανέξυπνοι.

[...]

"Τι θα πάρετε;" μας ρωτάει η σερβιτόρα κοιτώντας με κάπως υποτιμητικά.

Σιγά μαντάμ.
Θα σπάσεις κάνα νύχι.

"Μια κρύα σοκολάτα" της απαντάω ειρωνικά και αφού το σημειώνει, γυρίζει το βλέμμα της προς το Πάνο.

"Εσύ κούκλε τι θα πάρεις;"

Ααααα.
Θα τα πάρω.

Ανοίγει το στόμα του για να απαντήσει αλλά τον προλαβαίνω.

"Το αγόρι ΜΟΥ, θα πάρει έναν φρέντο μέτριο" τονίζω την λέξη 'μου' και εκείνη φεύγει νευριασμένη.

Στα τσακίδια.

"Ουυ η Δανάη η ζηλιαρόγατα" με κοροϊδεύει γελώντας και τον κοιτάω με μισό μάτι.

Εννοια σου και θα τις φας εσύ σήμερα. Δεν την γλυτώνεις μωρό μου.

" Εγώ; Να ζηλέψω εγώ; Ας γελάσω" του λέω γρήγορα για να μην καρφωθω αλλά εκείνος χασκογελάει.

"Όταν ζηλεύεις, με αναβεις"μου ψιθυρίζει δαγκωνοντας τον λοβό του αυτιού μου.

"Δεν ζηλεύω" παραπονιέμαι αλλά εκείνος παίρνει σιγά σιγά το χέρι μου και το ακουμπάει πάνω του.

Καλέ.
Καλέ.
Καλέ.
Καλέ.
Καλέ.

Αυτό έχει μεγαλώσει. Παρά πολύ.
Τρίβει το χέρι μου εκεί και φουσκώνει και άλλο.

ΚΑΛΕ.
ΈΛΑ ΧΡΙΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ.
ΠΌΣΟ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ;

Πάλι καλά που έχουμε καθίσει μέσα μέσα, σε μια γωνιά και δεν μας βλέπει κανείς.
Ήξερε τι τραπέζι διάλεγε ο άτιμος.

"Να πιούμε γρήγορα ότι ρημάδι παραγγείλαμε και να πάμε σπίτι, σε παρακαλώ" ψιθυρίζει αφήνοντας μου ένα υγρό φιλί στον λαιμό.

"Εδώ θα κάτσουμε Πανούλη σήμερα. Δεν θα πάμε σπίτι" τον πειράζω μιας και τον βλέπω έτσι αναψοκοκκινισμένο.

"Θες να σε πάρω εδώ πάνω στο τραπέζι; Κανένα πρόβλημα! "λέει ρίχνοντας μου ένα από εκείνα τα ερωτεύσημα του γελάκια.

ΑΜΆΝ.
Έχει έρθει με άγριες διαθέσεις.

Ούτε μια πλακιτσα δεν μπορώ να του κάνω.
Αυτό είναι αδικία.

-oliaaaa