Too Much Trouble 2

Κεφάλαιο 66

"Και όμως... Εγώ πιστεύω πως κάτι υπάρχει"

"Εμένα η γνώμη μου είναι η αντίθετη οπότε με συγχωρείς αλλά πρέπει να διαβάσω. Εσύ κάτσε εδώ και περίμενε τον αδερφό μου" του λέω ενώ παίρνω τα πατατακια και τις σοκολάτες από το τραπέζι στην αγκαλιά μου.

Ανεβαίνω τις σκάλες αλλά κάπου στα μισά αντιλαμβάνομαι ότι με ακολουθεί.

"Τσ, τι θες τώρα; "τον ρωτάω εκνευρισμένη και γυρίζω να τον κοιτάξω στιγμιαία .

" Σου είπα ότι θέλω να μιλήσουμε" λέει καθώς μπαίνω μεσα στο δωμάτιο μου. Για κακή μου τύχη, μπαίνει και εκείνος.

Κλείνω την πόρτα πίσω μου και τον κοιτάω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ. Το μόνο που θέλω είναι να τον χαστουκίσω τόσο δυνατά που θα το θυμάται για μια ζωή.

"Δεν νομίζω να έχουμε να πούμε κάτι, δεν καταλαβαίνω τον λόγο που μου είπες να μιλήσουμε" του λέω όσο πιο κοφτά μπορώ.

"Υπάρχει κάτι. Έχω κάνει μεγάλη μαλακία, αυτά που σου είχα πει ήταν απαίσια. Ξέρεις ο Μάνος μου μίλησε..."

Μαρεσει που του είχα πει να μην του μιλήσει γιατί είχα απογοητευτεί από ότι μου είπε.

"Α τέλεια. Δηλαδή θες να μου πεις ότι πίστεψες τον Μάνο και δεν πίστεψες εμένα που ισχυριζομουν από την αρχή πως δεν έκανα τίποτα; "τον ρωτάω με την ειρωνεία να στάζει από το στόμα μου.

"Τον Μάνο τον πίστεψα γιατί ήρθε και μου μιλούσε τόσο γλυκά για σένα. Μου έλεγε πόσο θέλει να είσαι ευτυχισμένη και χαρούμενη. Δεν αντιλήφθηκα κάπου ότι θα μπορούσε να μου πει ψέμματα. Θέλει το καλό σου"

Οσο πάει με νευριάζει περισσότερο.

"Α ναι ε; Και δηλαδή εγώ που έκλαιγα μπροστά σου; Εγώ που προσπαθούσα να σου εξηγήσω ότι έχεις καταλάβει λαθος, δε σε συγκίνησε καθόλου; ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ; "φωνάζω ανεξέλεγκτα την τελευταία πρόταση και παρατηρώ που σφίγγει τις μπουνιές του.

Σε έτσουξε η αλήθεια Πάνο;

"Ξέρεις πως όταν νευριάζω γίνομαι άλλος άνθρωπος και πως υπερβάλλω"

"Μην προσπαθείς να βγεις από πάνω γαμώτο. Μην προσπαθείς να το παίξεις αθώος" του λέω χωρίς να φωνάξω αυτό την φορά αλλά συνεχίζω να έχω έντονο ύφος.

"Αν εσύ με έβλεπες με κάποια τι θα έκανες; Δεν θα έβγαζες λάθος συμπέρασμα;" με ρωτάει δυνατά και φαίνεται πως αρχίζει να χάνει την υπομονή του.

"Το τι θα έκανα εγώ είναι δικό μου θέμα. Και ξέρεις κάτι; Δεν θα μάθεις ποτέ τι θα έκανα γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει το μεταξύ μας πια. ΈΧΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ"φωναζω κοιτώντας στον στα μάτια.

Με πιάνει από το μπράτσο με δύναμη και με κολλάει πάνω του.

"Αυτή τη παπαριά να μην την ξανακούσω να βγαίνει από το στόμα σου. Το τέλος μας δεν έχει έρθει ακόμα. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; "ουρλιάζει κατακόκκινος μέσα στο πρόσωπο μου.

Σηκώνω το χέρι μου και χτυπάω με δύναμη το πρόσωπο του. Το κεφάλι του γυρίζει 180 μοίρες και μετατρέπει τα χείλη του σε μια ευθεία γραμμή.

"ΑΥΤΌ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΌΣΟΥΝ ΠΡΙΝ ΜΕ ΞΕΦΤΙΛΗΣΕΙΣ. ΠΡΙΝ ΜΕ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΈΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΠΟΥ ΥΠΟΤΊΘΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΠΗΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΝΑΜΕ ΜΑΖΊ!" φωνάζω τραβώντας το χέρι μου από το σφιχτό του κράτημα.

"ΣΚΑΣΕ. ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΓΑΜΩ"

"ΕΊΣΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ"

"ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ ΜΗ ΤΑ ΣΠΆΣΩ ΌΛΑ ΕΔΏ ΜΈΣΑ"

"Όχι δεν σκάω Πάνο. Θα μιλήσω, θα μιλήσω γιατί κάποιος επιτέλους πρέπει να σε συνεφέρει"αναφωνώ με πιο ήρεμη φωνή και παίρνω βαθιές ανάσες.

"ΣΚΑΣΕ ΜΗ ΜΙΛΑΣ" απαντάει κοφτά αλλά γνέφω αρνητικά.

"Δεν μπορείς να με κάνεις να σκάσω Πάνο. Όχι πια"του λέω απόλυτη και κουνάω επιδεικτικά το δάχτυλο μου.

"Μπορώ" γρυλλίζει και πλησιάζει περισσότερο το πρόσωπο μου.

"Δεν μπορείς."δηλωνω κάθετη και σταυρωνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

"Μπορώ γαμώτο. Απλά βούλωστο"

"Κατάλαβε το αγοράκι μου. Δεν μπορείς. Τελ-"

Χωρίς να προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου, βάζει το χέρι του στο πίσω μέρος του λαιμού μου και ενώνει με δύναμη τα χείλη μας.

Τον χτυπάω στο στήθος με μανία για να με αφήσει αλλά εκείνος το μόνο που κάνει είναι να δαγκώσει το κάτω χείλος μου και να βαθύνει το φιλί μας.

Μουγκριζω όταν εκείνος με κολλάει πόρτα και τοποθετεί τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου.

"Ότι και να γίνει, πάντα σε εμένα θα γυρίζεις. Να το θυμάσαι αυτό" μου ψιθυρίζει πριν ξανά ενώσει με βία τα χείλη μας.

"Άφησε με, δεν σε θέλω πια" του λέω διακόπτοντας το φιλί μας χαμηλόνωντας το βλέμμα μου.

"Θα με κοιτας στα μάτια Δανάη και θα μου τα λες αυτά. Κοίτα με και επς μου ότι δεν με θες και σου ορκίζομαι πως θα εξαφανιστώ από την ζωή σου"

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και...

"Δε σε θελ-"

Ορμάει ξανά στα χείλη μου, αυτή τη φορά πιο κτητικά χωρίς να με αφήσει να τελειώσω την πρόταση μου.

-oliaaaa